Είχα πολλά υποψήφια θέματα που ήθελα να αναπτύξω σήμερα… Τελευταία στιγμή όμως αποφάσισα να μιλήσω για την καθημερινότητά μου με τα δύο πλέον παιδιά…
Εκτός από το ότι η μικρή μας έχει πάρει (κι αυτή) το μυαλό, είναι ο καινούριος μας έρωτας μας, η λατρεία μας, η απερίγραπτη αγάπη μας , η καθημερινότητα είναι μια τρέλα. Όλα τα δωμάτια του σπιτιού είναι σαν βομβαρδισμένα καθώς η Ιωαννίτα δεν πηγαίνει ακόμη στον παιδικό, λόγω έξαρσης των ιώσεων. Επειδή είναι ένα υπερδραστήριο παιδί, ανακαλύπτει καθημερινά καινούρια παιχνίδια που περιέχουν την ανακατανομή των πραγμάτων του σπιτιού με διάφορούς ευφάνταστους τρόπους…
Είμαι από τις τυχερές γιατί έχω βοήθεια. Όχι καθημερινή, όχι ημερήσια, όμως σημαντική για να μπορώ να δουλεύω έστω λίγες ώρες και να κάνω κάποια πράγματα για μένα. Επίσης, ο Δημήτρης, ασχολείται πολύ με τα παιδιά. Όχι με το ζόρι. Του αρέσει και το αποζητάει ο ίδιος. Αναρωτιέμαι λοιπόν… πώς τα καταφέρνετε εσείς που δεν έχετε καθόλου βοήθεια;… Απλά, μπράβο σας!
Το πρωί λοιπόν, ξεκινάει ο πανικός… Μάλλον πριν πάω στο πρωινό θα μιλήσω για το βράδυ… Η μικρή (6,5 μηνών) ακόμη δεν κοιμάται το βράδυ. Έτσι, μπορεί να έχουμε εγερτήριο στις πέντε το πρωί, ενώ έχει σηκωθεί να φάει στις τρείς. Φυσικά, καθημερινά θρηνώ τον χωρισμό μου από τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου: τον ύπνο! Στις πέντε (κάποιες φορές και στις τέσσερις) το πρωί η γλυκούλα μου μιλάει, γελάει, κουνάει χέρια πόδια και είναι σε τρομερά κέφια… Όταν λοιπόν θα κοιμηθεί πάλι κατά τις 7:00, στις 8:00 θα ξυπνήσει η μεγάλη… Μαμάααααα!!!! Με το που θα μπω στο δωμάτιο και θα της κάνω αγκαλίτσα, στο επόμενο δευτερόλεπτο θα πει «Πάμε να παίξουμε!!»
Για εμάς, το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας! Θέλουμε να φάμε τα πάντα! Φρουτοχυμοί, ομελέτες, γιαούρτια, τοστ, κέικ. Η κουζίνα σε μηδέν δευτερόλεπτα μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Ευτυχώς, το μωρό με την μέθοδο baby led weaning τρώει σχεδόν μόνο του! Βέβαια σε πολύ λίγα λεπτά έχει παντού φαγητά! Στα μαλλιά, στα ρούχα, σε όλο το πρόσωπο… για να μην μιλήσω για το καρεκλάκι και το πάτωμα…
Κάπως έτσι συνεχίζεται όλη η ημέρα… Ένα ατέλειωτο τρέξιμο, πίεση, αϋπνία, σωματική κόπωση, που με έναν μαγικό τρόπο συνοδεύονται από απερίγραπτη ευτυχία. Eίμαι σίγουρη πως οι μανούλες με νιώθετε κάπως…
Παρόλο που είμαστε εξουθενωμένοι, δεν θα αλλάζαμε τίποτα από όλα ΄όσα ζούμε με τις μικρές. Κάνουμε κάθε μέρα τα ίδια πράγματα, κι όμως κάθε μέρα μας εκπλήσσουν!
Δεν συζητάω για τις στιγμές που η Ιωαννίτα μας εκφράζεται… «Μαμά μου είσαι η πιο τελειούλα που έχω δει ξανά μου σε όλο τον κόσμο» ή «Μαμά μου σε λατρεύω είσαι η κολλητούλα μου» … και πάρτη κάτω την Σάντυ… Βέβαια έχουμε και αυτές τις δηλώσεις: «Μαμά; Θα αφήσεις τον μπαμπά και θα βρεις ένα άλλο αγοράκι;» «Γιατί μωρό μου;» «Γιατί θέλω να τον παντρευτώ εγώ… Σε παρακαλώ μαμά… Μ’ αρέσει πολύ….»
Η ζήλεια
Ξυπνάει για παράδειγμα η μικρούλα από τον πρωινό της ύπνο. Τρέχω εγώ να την πάρω, της κάνω αγκαλίτσα και τη φιλάω… Η μεγάλη παρατηρεί με προσοχή. Έχω λοιπόν παρατηρήσει πως αν ξεφύγω λίγο στα φιλιά και της κάνω παραπάνω θα επέλθει η τιμωρία… Θα πάει δηλαδή σε ανύποπτο χρόνο να τη δαγκώσει, να την τσιμπήσει να τη γρατζουνίσει… Το καημένο το μωράκι ή θα κλάψει πολύ ή θα την κοιτάει με απορία…
Σ: «Μωρό μου μήπως έχεις κάτι να μου πεις;»
I: «Μαμά θέλω αγκαλίτσα. Ζηλεύω…»
Σ:« Μπράβο που μου το λες! Θυμάσαι την κωδική μας φράση όταν νιώθεις ότι σου λείπω πολύ και με χρειάζεσαι οπωσδήποτε;»
I: «ναι»
Σ: « Θέλεις να μου λες αυτήν αντί να κάνεις την αδερφούλα να πονάει;» «όταν πονάει η αδερφούλα θα την πάρω αγκαλιά, όταν όμως μου λες ότι με χρειάζεσαι οπωσδήποτε, τότε θα έρχομαι…»
Ι : «Συγνώμη μαμά»
Κάπως έτσι εξελίσσεται η συζήτηση. Ευτυχώς, υπάρχει επικοινωνία και νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον με κατανοεί. Η καημένη, παλεύει κι αυτή να διαχειριστεί την καινούρια της πραγματικότητα. Ωστόσο, εκδηλώνεται με αγάπη και τρυφερότητα προς την μικρή και ευτυχώς αυτές οι στιγμές είναι η εξαίρεση. Όμως δεν λείπουν!... Το μυστικό είναι να μάθει να εκφράζει αυτά που νιώθει και να ζητάει. Διάβασε το σχετικό μου άρθρο για τη ζήλεια μεταξύ των αδερφών.
Όταν μοιράζομαι τις οικογενειακές στιγμές μου μαζί σας, πάντα νιώθω ότι με καταλαβαίνεται και με νιώθετε! Ευχαριστώ για την ψυχοθεραπεία λοιπόν!
Να είστε καλά!
Σ.
Κάνε like στη σελίδα μου στο facebook «Σάντυ Κουτσοσταμάτη» για να ενημερώνεσαι για τα άρθρα μου και όχι μόνο…
Twitter: S_Koutsostamati
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.