Οι προσωπικές σχέσεις είναι η πρώτη προτεραιότητα για όλους μας. Όλοι ψάχνουμε για αγάπη, για το σωστό σύντροφο αλλά δεν γνωρίζουμε τους λόγους που μας ωθούν σ' αυτό. Νομίζουμε ότι αν έχουμε κάποιον να μας αγαπάει όλα θα είναι καλά. Στη ζωή μου δεν μπορώ να φέρω την αγάπη αν νιώθω μόνη, μιλάω για το ότι είμαι μόνη, ζητάω τον οίκτο γιατί είμαι μόνη. Αυτό διώχνει τον κόσμο μακριά μου.
Δεν μπορώ να διορθώσω μια σχέση όταν επικεντρώνομαι στο πόσο χάλια είναι αυτή τη στιγμή. Διότι έτσι τονίζω το πρόβλημα και όχι τη λύση. Χρειάζεται να απομακρύνω το μυαλό μου από το πρόβλημα και να βρω νέους τρόπους αντιμετώπισής του, νέες θετικές σκέψεις.
Οι περιορισμοί μου εδράζονται στις ελλειμματικές πεποιθήσεις μου και το μόνο που κάνουν είναι να καθυστερούν το αποτέλεσμα και να ακυρώνουν το στόχο. Μπαίνω στη θυματοποίηση και το μήνυμα που στέλνω στο σύμπαν είναι ότι δεν αξίζω να έχω μια καλή σχέση.
Αλληλεξάρτηση ή Αλληλοσυμπαράσταση;
Κρίσιμο θέμα και συχνά δυσδιάκριτα τα όρια. Η αλληλεξάρτηση και η αλληλοσυμπαράσταση, περιγράφουν δύο εντελώς διαφορετικούς τύπους σχέσεων.
Η αλληλεξάρτηση περιγράφει μια κατάσταση στην οποία δύο άνθρωποι είναι εξαρτημένοι ή εθισμένοι ο ένας από τον άλλον. Έτσι χάνουμε την ικανότητα να δημιουργούμε την ευτυχία μόνοι μας και εξαρτιόμαστε από τον άλλον για να νιώθουμε ότι υπάρχουμε, για να βιώνουμε ασφάλεια και αξία. Η σχέση γίνεται περιοριστική και καταπιεστική αντί να μας βοηθάει να προχωρήσουμε. Η αλληλεξάρτηση φέρνει ανταγωνισμό και παιχνίδια δύναμης, μέσα στα οποία ο ένας προσπαθεί να ελέγξει τον άλλον, συχνά μέσα από διάφορους ρόλους, τρομοκρατώντας, ανακρίνοντας, κριτικάροντας, παίζοντας το θύμα ή με το να κλείνεται στον εαυτό του και να γίνεται απόμακρος. Τέτοιου είδους σχέσεις έχουν συχνά σαν αποτέλεσμα κανείς να μην αλλάζει και κανείς να μην είναι ευτυχισμένος. Δημιουργείται μια ισορροπία του τρόμου.
Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί ακόμη και να υπονομεύσουμε την ίδια την ευτυχία μας, επειδή φοβόμαστε να είμαστε ευτυχισμένοι όταν ο άλλος δεν είναι. Νιώθουμε υπεύθυνοι για την πραγματικότητα του άλλου και δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να αισθάνεται δυστυχισμένος. Προσπαθούμε να αλλάξουμε τη διάθεση του άλλου και δεν μπορούμε να νιώσουμε ευτυχισμένοι μέχρι ο άλλος να αλλάξει. Η νοητική μας κατάσταση εξαρτάται από την κατάσταση, τη συμπεριφορά και τη στάση του άλλου.
Στην αλληλεξάρτηση, οι φόβοι μας μάς εμποδίζουν να πούμε όλη την αλήθεια στον άλλον και μερικές φορές ακόμη και στον εαυτό μας. Η κριτική γίνεται η κυριότερη μορφή επικοινωνίας και ανακυκλώνουμε συνεχώς διαφωνίες. Οι περισσότερες διαφωνίες αναφέρονται στο παλιό παιχνίδι του «ποιος έχει δίκιο». Όταν εξαρτιόμαστε από κάποιον άλλον, συχνά αγνοούμε τις δικές μας ανάγκες, ακόμη και τις αξίες μας, για να διασφαλίσουμε την αποδοχή ή και την επιδοκιμασία του άλλου. Μπορεί να βρεθούμε όχι μόνο να αγνοούμε τις ανάγκες μας, αλλά και να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε.
Στην αλληλοσυμπαράσταση, νιώθουμε οικειότητα ο ένας με τον άλλον και μοιραζόμαστε με τη ζωή μας χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς να πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι μόνοι μας ή με κάποιον άλλο.
Επιθυμούμε την ευτυχία του άλλου και κάνουμε τα πάντα για να τη βρει, αλλά δεν φορτωνόμαστε την ευθύνη αν δεν τα καταφέρει. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι ακόμη κι όταν ο άλλος δεν είναι.
Βλέπουμε τη σχέση σε μια διαδικασία εξέλιξης και γνωρίζουμε ότι είναι ουσιαστικό να μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τον άλλο. Μαθαίνουμε να είμαστε ειλικρινείς με τις ανάγκες, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Αγαπάμε τον άλλον και επιθυμούμε ο άλλος να ισορροπήσει και να επιτύχει σε οτιδήποτε επιλέγει να κάνει.
Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά αμοιβαία υποστήριξη και ενθάρρυνση. Χαιρόμαστε αντί να ζηλεύουμε την επιτυχία του άλλου. Στην Αλληλοσυμπαράσταση, αναλαμβάνουμε ολόκληρη την ευθύνη για την πραγματικότητά μας και αφήνουμε τον άλλον να κάνει το ίδιο. Δεν περιμένουμε ο άλλος να λύσει τα προβλήματά μας ή να μας κάνει ευτυχισμένους. Αυτό είναι δική μας ευθύνη. Και αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι δική μας δουλειά να κάνουμε τον άλλον ευτυχισμένο. Βοηθάμε και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, και δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε την πραγματικότητά κανενός χωρίς τη συνειδητή συμμετοχή του.
Πώς θα μεταβείς από τη μία στην άλλη κατάσταση;
Δεν είναι πάντα εύκολο να πάμε από την μια κατάσταση στην άλλη. Όμως όσο πιο πολύ παρατηρούμε, τόσο πιο εύκολα μπαίνουμε στη δράση και φέρνουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Απαραίτητη προϋπόθεση ότι επιλέγουμε να βγούμε από τα όρια της ασφάλειάς μας, από το γνωστό, το εύκολο και να χαράξουμε τη δική μας νέα πορεία στη ζωή και τις σχέσεις μας.
Βίκυ Τσουλουχοπούλου Λίγγρη, Σύμβουλος NLP
Το σεμινάριο Αγάπη – Σχέσεις θα γίνει στην Αμάλθεια Κέντρο Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού στις 8 και 9 Απριλίου 2017.