Διάβαζα τις προάλλες ότι μία ομάδα ερευνητών ρώτησε κάποια παιδιά «Τί σημαίνει αγάπη;» και πρόσεξα ότι οι περισσότερες απαντήσεις αφορούσαν τη σχέση των γονιών τους και των παππούδων τους. «Αγάπη είναι, όταν η γιαγιά μου έπαθε αρθρίτιδα δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι της τα έβαφε ο παππούς μου παρότι και αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του» είπε το ένα.
«Αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στο μπαμπά την καλύτερη μερίδα από το φαγητό», είπε ένα άλλο. «Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά αξύριστο και λίγο βρώμικο και πάλι πιστεύει ότι είναι ωραιότερος κι απ’ τον πιο ωραίο». «Αγάπη είναι σαν τον παππού και τη γιαγιά πού μετά από τόσα χρόνια πού γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι». «Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει το μπαμπά στην τουαλέτα και δεν σιχαίνεται».
Διαβάζοντας αυτές τις φράσεις συνειδητοποίησα πως η σχέση μου με τον σύζυγό μου είναι αυτή που μαθαίνει στο παιδί τι είναι αγάπη. Γιατί τι παραπάνω χρειάζονται τα παιδιά από δύο γονείς που όχι μόνο τα αγαπούν, αλλά και που αγαπιούνται. Δυο γονείς που ακτινοβολούν κατανόηση, φροντίδα, που ξέρουν να μοιράζονται, να ακούν, να συγχωρούν. Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για ένα παιδί από αυτό; Όσα και να πεις, όσο και να μιλήσεις για την αγάπη, όσα βιβλία και να του διαβάσεις, όσες ταινίες και να δείτε μαζί δεν μπορούν να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με αυτό που βλέπουν τα δύο του μάτια να συμβαίνει μέσα στο σπίτι του...
Διάβασε περισσότερα στο themamagers.gr