Έφηβοι που ζορίζονται, που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους, που διαρκώς αναρωτιούνται πώς τους κρίνουν οι άλλοι, που έχουν χάσει το χαμόγελό τους, που αγχώνονται, φοβούνται ότι θα αποτύχουν, όλα τους φαίνονται δύσκολα, που μου εκμυστηρεύονται ότι νιώθουν την καρδιά τους να χτυπάει σαν ταμπούρλο, τα χέρια τους να ιδρώνουν, να ζαλίζονται… Όλα αυτά είναι σημάδια άγχους. Τα τελευταία χρόνια βλέπω πολλά αγόρια και κορίτσια με ανάλογα συμπτώματα. Τα στατιστικά στοιχεία στην Ευρώπη και την Αμερική δείχνουν ότι το στρες και το άγχος των εφήβων έχουν χτυπήσει κόκκινο.
1.Τα ηλεκτρονικά οδηγούν σε αδιέξοδο
Σαφώς και είμαι υπέρ των ηλεκτρονικών, της τεχνολογίας και της εξέλιξης και θεωρώ ότι είναι απαραίτητα εργαλεία στη σημερινή εποχή. Ωστόσο, η υπερβολική χρήση, ή η εξάρτηση από αυτά, φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο. Το πρόβλημα με τον ηλεκτρονικό κόσμο έχει δύο σκέλη: από τη μία μεριά τα παιδιά έχουν περισσότερους ‘φίλους’ και διαδικτυακές επαφές που είναι πιο απρόσωπες και αποστασιοποιημένες και βλέπουν ένα πλαστό κόσμο από ωραίες φωτογραφίες, ‘κουλ’ αναρτήσεις, κλπ., που τα κάνει να θεωρούν ότι όλοι οι άλλοι περνάνε καλύτερα από τους ίδιους. Από την άλλη, τα ηλεκτρονικά προσφέρουν μια διέξοδο από τη βαρεμάρα, τη στεναχώρια, τις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας- αλλά αυτή η διέξοδος αποδεικνύεται αδιέξοδο: οι έφηβοι μαθαίνουν στο να αποφεύγουν τη δύσκολη πραγματικότητα και τα ‘δύσκολα’ συναισθήματα. Το αποτέλεσμα; Αντί να γίνονται δυνατοί σαν άνθρωποι, οι σημερινοί έφηβοι λυγίζουν κάτω από την παραμικρή δυσκολία...