Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ, κατά το πρωινό μου σκρολάρισμα εσχάτως, έπεσα πάνω στην 'είδηση': "Η καλύτερη σαλάτα του κόσμου είναι ελληνική". Είχε και συνέχεια: "Και όχι, δεν είναι η χωριάτικη". Προφανώς, αρκετοί συνάδελφοι που έκαναν αναπαραγωγή του γεγονότος αναφέρονται σε μία ακόμη πρόσφατη -μπορεί και όχι- λίστα του TasteAtlas.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, καθώς δεν το εντόπισα σε καμία δημοσίευση από τα πιο διαβαστερά Μέσα της χώρας, ένα βασικό disclaimer: Τι ακριβώς είναι το TasteAtlas; Πρόκειται για μια "εγκυκλοπαίδεια γεύσεων, έναν παγκόσμιο Άτλα παραδοσιακών πιάτων, τοπικών υλικών και αυθεντικών εστιατορίων, που έχει καταλογογραφήσει πάνω από 10.000 φαγητά και ποτά σε κάθε γωνιά του κόσμου". Αυτό τουλάχιστον αναφέρει το section About TasteAtlas στην επίσημη σελίδα του. Ας πούμε δηλαδή πως είναι ένας παγκόσμιος οδηγός, που δημιουργήθηκε για να βοηθήσει ταξιδιώτες και λάτρεις του φαγητού να ανακαλύψουν νέες συγκινήσεις.
Αντιλαμβάνομαι το γενικότερο πλαίσιο κατά το οποίο ένα τέτοιο άρθρο φέρνει τα σίγουρα 'κλικ' στο όποιο σάιτ, τονώνοντας παράλληλα το εθνικό φρόνημα -γαστρονομικό και μη- ωστόσο προκύπτουν κάποιες απορίες (που με μια γενικότερη προσέγγιση θα μπορούσαν να αφορούν κι άλλους τομείς - αυτό είναι άλλη κουβέντα).
Κι εξηγούμαι. Πόσοι από τους χιλιάδες αναγνώστες αυτών των άρθρων γνωρίζουν τι ακριβώς είναι και τι εκπροσωπεί το TasteAtlas; Από ποιους δημιουργήθηκε και σε ποιους απευθύνεται; Είναι στιγμές που η προσέγγιση, μου θυμίζει κάτι μπαρμπάδια που ενημερώνονται αποκλειστικά από συγκεκριμένες πηγές: "Μα πώς δεν είναι αλήθεια; Αφού το διάβασα στο Facebook". Και κυρίως, πώς προκύπτουν οι λίστες του; Απάντηση στο τελευταίο: Από τους εγγεγραμμένους χρήστες του TasteAtlas και τα αστεράκια που θα βάλουν.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr