Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης Άγγελος Φραντζής ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική νέα παραγωγή του, τον αταξινόμητο "Νόμο του Μέρφυ" που κυκλοφορεί στους κινηματογράφους και στον οποίο η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.
Όταν ξεκινήσατε να γράφετε το σενάριο με την Κατερίνα Μπέη και τον Κωνσταντίνο Σαμαρά, είχατε επίγνωση ότι φτιάχνετε κάτι που δεν έχει ανάλογο στο σύγχρονο, τουλάχιστον, ελληνικό σινεμά;
Η αλήθεια είναι πως δεν ξεκινήσαμε έχοντας μια τέτοιου είδους φιλοδοξία. Έπειτα, για να καταλήξει στην τελική εκδοχή, το σενάριο πέρασε από πάρα πολλές φόρμες, κρατώντας πάντα στον πυρήνα την ανθρωπιά του. Οπότε, δεν είμαι σίγουρος πώς καταλήξαμε να κάνουμε μια ταινία τέτοιας κλίμακας. (γέλια) Από την άλλη, επειδή η αφήγηση ενέχει το στοιχείο της κατασκευής, φαίνεται δηλαδή πώς έχει δομηθεί ο κόσμος της ταινίας λόγω των παράλληλων πραγματικοτήτων, ήταν κάπως αναπόφευκτο. Θα αναγνωρίσω, επίσης, ότι στην ουσία της η ιστορία θα μπορούσε να ειπωθεί πολύ απλούστερα, χωρίς τα μονοπλάνα, τα τόσα εξωτερικά γυρίσματα κ.ο.κ. Αλλά ένιωσα πως δεν θα της ταίριαζε κάτι άλλο και πως έτσι αναδεικνύεται εντονότερα ο ανθρώπινος παράγοντας που βρίσκεται στο επίκεντρο.
Μιας και αναφέρθηκες στις εναλλακτικές διαστάσεις, αλήθεια, πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; Από τη στιγμή, κιόλας, που ακόμα και στο Χόλιγουντ έχει κορεστεί η χρήση των "πολυσυμπάντων"…
Επειδή δεν υιοθετήσαμε αυτή την προσέγγιση με τη λογική των υπερηρωικών ταινιών, αλλά διαπιστώσαμε πως τη θυμίζει αρκετά, χρησιμοποιήσαμε την ειρωνεία για να σχολιάσουμε όσα συμβαίνουν μέσω σαρκαστικών αναφορών, όπως εκείνη στον Spider-Man. Η αφετηρία μας, πάντως, ήταν η διάθεση να εξερευνήσουμε την έννοια των ταυτοτήτων και την ανάγκη της ηρωίδας να βρει τον εαυτό της. Εξ ου και η απεικόνιση κόσμων τελείως διαφορετικών μεταξύ τους, όπου το ύφος προσαρμόζεται ανάλογα με την περίσταση.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr