Οι 10 καλύτερες ταινίες του Pedro Almodóvar

Με αφορμή την πρεμιέρα του "Διπλανού Δωματίου", της πρώτης αγγλόφωνης ταινίας του 73χρονου Ισπανού δημιουργού, επιλέγουμε το top-10 της εντυπωσιακής φιλμογραφίας του.

ΓΡΑΦΕΙ: MissBloom TEAM

Από το 1974 και το δεκάλεπτο "Dos Putas, o Historia de Amor que Termina en Boda", ο Pedro Almodóvar έχει συμπληρώσει μισό αιώνα πίσω από την κάμερα, υπογράφοντας συνολικά 13 μικρού και 24 μεγάλου μήκους ταινίες. Η τελευταία απ' αυτές είναι και η πρώτη του στην αγγλική γλώσσα, με το "Διπλανό Δωμάτιο" να κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ Βενετίας, όπου και απέσπασε το Χρυσό Λιοντάρι. Με αφορμή την προβολή της από σήμερα Πέμπτη 14/11 στις ελληνικές αίθουσες, διαλέγουμε τις δέκα καλύτερες στιγμές ενός από τους πλέον επιδραστικούς σκηνοθέτες της εποχής μας.

10. Αμαρτωλές Καλόγριες (1983)

Κυνηγημένη, μια νεαρή τραγουδίστρια κρύβεται σ’ ένα μοναστήρι, όπου την περιποιούνται πέντε παράξενες καλόγριες – ανάμεσά τους μια ηρωινομανής, μια που έχει για κατοικίδιο μια τίγρη και μια που γράφει μυθιστορήματα με ψευδώνυμο. Με ανατρεπτική, μπουνιουελική αυθάδεια, ο Αlmodovar σατιρίζει καυστικά όλο το χριστιανικό/καθολικό τελετουργικό και εξυμνεί τη γυναικεία αλληλεγγύη, έναν από τους τρόπους επιτυχημένης εξέγερσης ενάντια στην επίσημη εξουσία (φαλλοκρατική - μιλιταριστική - εθνικοπατριωτική - κληρική) που συναντάμε συχνά στο έργο του.

9. Πόνος και Δόξα (2019)

Αυτοβιογραφικός όσο ποτέ, ο Αlmodovar επιχειρεί να τα βρει με το παρελθόν και τα προσωπικά του φαντάσματα. Ως Σαλβαδόρ, από τη μία ανακαλεί τη ζωή δίπλα στη μητέρα του στη Βαλένθια, από την άλλη, ως καταξιωμένος μα απομονωμένος σκηνοθέτης, αναζητά τον πρωταγωνιστή μιας παλιάς επιτυχίας του. Λιτός και απόλυτα ώριμος, θα μπλέξει δεξιοτεχνικά αυτό το ταξίδι στον βιωμένο χρόνο με την καλλιτεχνική δημιουργία, θα συμβιβαστεί με τους κάθε λογής εθισμούς που αποτελούν κομμάτι της προσωπικότητάς μας και θα ανακαλύψει την αληθινή δόξα που κρύβει μέσα του ο αγιάτρευτος πόνος.

8. Ο Νόμος του Πόθου (1987)

Το πρώτο Teddy award στην ιστορία του Φεστιβάλ Βερολίνου αφορά το περίπλοκο ερωτικό τρίγωνο ενός γκέι σκηνοθέτη, της τρανσέξουαλ αδελφής του και ενός καταπιεσμένου, φονικά εμμονικού θαυμαστή του. Οι αλμοδοβαρικές ιδέες (κυρίως αυτή της σχέσης ζωής και τέχνης) δένουν εδώ για πρώτη φορά με συνεκτικό τρόπο, τα διλήμματα των ηρώων αποκτούν υπαρξιακές διαστάσεις και η απελευθερωμένη σεξουαλικότητά τους μετατρέπει τον "Νόμο…" σ’ ένα μοντέρνο μελόδραμα με ευδιάκριτη πλέον σκηνοθετική υπογραφή.

7. Καυτή Σάρκα (1997)

Λιτό και τραχύ crime thriller όπου το σεξ, η σινεφιλία, τα διασταυρωμένα πεπρωμένα, η Ισπανία του κιτς (αλλά και της διαδρομής από τον Φράνκο στη δημοκρατία), η απιστία, η ζήλια και η ενοχή (που βασανίζει όλους τους χαρακτήρες) δίνουν και πάλι το "παρών" σε μια ιστορία την οποία ο Αlmodovar έχει κάνει εντελώς δική του, κρατώντας μόνο τον βασικό σκελετό του μυθιστορήματος της Ruth Rendell "Ο βιαστής".

Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr