Δυστυχώς έχω αγαπήσει τα ζώα, μονολογώ κατά καιρούς. Γιατί πριν μπω σε αυτό το γκρουπ, απέφευγα πολλούς μπελάδες, αγωνίες και στενοχώριες. Η αρχή έγινε με τον σκύλο μου τον Τζέρι, που πήρα από εκτροφέα. Να πω αγόρασα; Δεν μπορώ να το πω αυτό. Γιατί πώς μπορείς να αγοράσεις ένα μέλος της οικογένειάς σου που είναι πηγή χαράς; Επειτα, μπήκε στη ζωή μου η Μπλου. Μία σκυλίτσα που το έσκασε από το υπόγειο που ζούσε, που έτρωγε ενίοτε, δεν έβγαινε βόλτες και διεκδίκησε την ευτυχία της. Πλέον ζει μαζί μας, κοιμάται πάνω μας και κάθε 11 Ιουνίου σβήνουμε τούρτες γενεθλίων, γιορτάζοντας την ημέρα που ήρθε στη ζωή μας. Ναι τέτοιοι είμαστε.
Οπότε μπορεί κανείς να υποθέσει πώς ένιωσα όταν είδα στο Facebook να εμφανίζεται η εικόνα της Ήρας, μίας υπέργηρης σκυλίτσας στους δρόμους του Πειραιά, με το εξής μήνυμα:
"ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΓΗΡΗ ΣΚΥΛΙΤΣΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΣΤΡΈΨΕΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ;
Ή υπέργηρη σκυλίτσα (ή Ήρα όπως τήν αποκαλούν) είναι ή σκυλίτσα από τό "Pet City" τού Κερατσινίου.
Τό άτομο τό οποίο αρχικά τήν φιλοξενούσε δεν μπορεί νά τήν κρατήσει άλλο.
Ή υπέργηρη σκυλίτσα λόγω ηλικίας έχει ακράτεια καί χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα.
Κάποιος νά προσφέρει τη δυνατότητα σέ αυτό τό ζωάκι νά ζήσει τά λίγα χρόνια πού τής απομένουν με ασφάλεια και αγάπη ;
Είναι κρίμα τό ζωάκι νά επιστρέψει στον δρόμο και ειδικά ενόψει του επερχόμενου χειμώνα.
ΟΧΙ σέ αυλές, ΟΧΙ σέ μπαλκόνια, τό ζωάκι πρέπει νά ζήσει σέ σπίτι".
Ο άνθρωπος δεν θα χρειαστεί τελικά γιατί η Ήρα δεν τα κατάφερε και έφυγε από τη ζωή. Άφησε πίσω της τους δρόμους, την απαξίωση και το αίσθημα της αναμονής για να βρει μία οικογένεια που θα τη φροντίσει και θα την αγαπήσει και θα τη βάλει στον καναπέ και στα κρεβάτια της και θα της σβήνει, γιατι όχι- και τούρτες. Ακόμα ένα αδέσποτο που δεν είχε τη ζωή που του άρμοζε και όταν πια γέρασε έγινε βάρος. Σίγουρα θα πήρε μαζί της και τα χαμόγελα και τα χάδια των ανθρώπων που τη φρόντιζαν τα χρόνια που έζησε στους δρόμους, αλλά αυτό δεν με παρηγορεί.
Με το κείμενο αυτό, δεν απευθύνομαι σε αυτούς που σκέφτονται να εγκαταλείψουν ή ακόμα χειρότερα το έκαναν, όταν το σκυλί τους μεγάλωσε ή αρρώστησε. Οι συγκεκριμένοι δεν είχαν ποτέ για εμένα ζώο. Αφού δεν το κατάλαβαν και δεν το ένιωσαν. Απευθύνομαι σε ανθρώπους σαν τον Μιχάλη Χατζηγιάννη που βγάζει βόλτα με τη σκυλίτσα του, Zάννη, με το αμαξίδιο της και την πάνα της. "Είναι κάποιες μέρες που όταν βγαίνουμε βόλτα με τη Ζάννη, μέχρι κι ο ήλιος προβάλλει για να μας χαμογελάσει! Καλή εβδομάδα σε όλους!", γράφει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
Και τους λέω και σε εμένα πρώτα, ότι αξίζει να υιοθετούμε ηλικιωμένα ζώα. Να τους ανοίγουμε τα σπίτια μας και τις οικογένειές μας και στη δύσκολη ζωή που πέρασαν να έχουν happy end. Η ανακούφιση που αισθάνονται όταν πια καταλάβουν ότι η περιπέτειά τους στους δρόμους, στις φιλοξενίες είτε σε ακατάλληλα σπίτια τελείωσε, μόνο με χαρά θα μας γεμίσει. Προσωπικά, όσο και αν λυπάμαι τα ζώα που πωλούνται, δεν θα κατέφευγα ξανά σε αυτή την επιλογή. Θα σκεφτόμουν να δώσω μία ευκαιρία σε ένα ζώο που έχει ταλαιπωρηθεί τα πρώτα χρόνια της ζωής του για να απολαύσει ηλιόλουστες βόλτες, πριν είναι πολύ αργά.
Η Ήρα μας
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
