Η Στέλλα Διακάτου, απόφοιτος σήμερα του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μίλησε στην εκπομπή "Ο κόσμος μέσα μας" του Attica TV για την αναπηρία της, για τον τρόπο που τη διαχειρίζεται η ίδια και η οικογένεια της, αλλά και τον απίστευτα σκληρό τρόπο που της συμπεριφέρθηκαν κάποιοι συμμαθητές της στο σχολείο, αλλά και ένας αδαής τότε δάσκαλος, όταν η αναπηρία ήταν ακόμη μεγαλύτερο ταμπού.
Η Στέλλα αφηγείται στο ρεπορτάζ: "Η μητέρα μου γύρισε όλα τα σχολεία της Πετρούπολης. Δεν με δεχόταν κανένα. Κατέληξα στο 10ο δημοτικό, όπου τελείωσα το δημοτικό. Εκεί, υπήρξαν κάποια παιδιά που στην τετάρτη με έκτη δημοτικού με έκαναν να αισθανθώ άσχημα και να καταλάβω ότι είμαι διαφορετική και δεν τους "κάνω" τόσο πολύ. Δεν ταιριάζω με εκείνους. Τους έκανα να αισθάνονται, μάλλον, άσχημα". Σε ερώτηση για το αν θεωρεί τη συμπεριφορά τους bullying εκείνη ήταν κατηγορηματική: "ήταν σκληρό bullying".
Και συνέχισε περιγράφοντας την απίστευτη σκληρότητα των παιδιών: "Με κλείδωναν στην τάξη, μου έλεγαν να πέσω να πεθάνω, γιατί δεν είμαι σαν και αυτούς. Επειδή δεν μπορούσα να κατέβω τα σκαλιά να παίξω μαζί τους. Καθόμουν στο πάνω προαύλιο, μόνη μου. Κάποιες φορές μου έλεγαν αφού δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, γιατί δεν πεθαίνεις;". Πώς το αντιμετώπιζε; Δεν το αντιμετώπιζε. "Απλώς το βράδυ έκλαιγα μόνη μου στο δωμάτιο και μετά το ξεπερνούσα".
Η Στέλλα έχει σήμερα "συγχωρέσει αυτά τα παιδιά, γιατί ήταν παιδιά. Μπορώ να καταλάβω τις συνθήκες στις οποίες το έκαναν. Μπορεί να έχουν μεγαλώσει έτσι από το σπίτι τους, δεν ευθύνομαι εγώ για αυτό, ούτως ή άλλως".
Όμως το bullying δεν ερχόταν μόνο από τους συμμαθητές της, αλλά και από τον δάσκαλό της από την τετάρτη μέχρι την έκτη τάξη. "Ο άνθρωπος δεν ήξερε. Είχε άγνοια. Δεν είναι όπως τώρα, που οι δάσκαλοι κάνουν σεμινάρια ειδική αγωγής, είναι πιο σβέλτοι, αντιλαμβάνονται αν έχει μαθησιακό πρόβλημα ή άλλο, κάποιο παιδί. Δεν ήταν έτσι", λέει.
Διαβάστε περισσότερα στο themamagers.gr