IMDB
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2004. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας μόλις έχουν ολοκληρωθεί, έχουμε κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου τον Ιούλιο, με τα πανηγύρια να μην έχουν κοπάσει ακόμα, και όλοι, προσπαθώντας να συμμαζέψουμε κάπως τα μυαλά μας, ετοιμαζόμαστε για ακόμη μία απαιτητική σεζόν.
Ξεκινώντας την Τρίτη Λυκείου γνώριζα εκ των προτέρων ότι θα ήταν μία δύσκολη χρονιά με διάβασμα και υψηλές απαιτήσεις. Εξάλλου οι Πανελλήνιες στην Ελλάδα, ειδικά πριν 20 χρόνια, ήταν κάτι σαν ζήτημα ζωής και θανάτου: Αν δεν περνούσες κάπου ήσουν καταδικασμένος στην αιώνια ανεργία και αποτυχία. Ευτυχώς κατάλαβα γρήγορα ότι αυτό ίσχυε ακόμα και αν τελικά περνούσες σε κάποια σχολή.
Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω σε μία προσπάθεια να δικαιολογηθώ. Ναι ήμουν 17, ο χρόνος μου ήταν πολύ περιορισμένος και ναι διάβαζα σαν τρελή γιατί είχα θέσει έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο. Και όλα αυτά... όλα αυτά με κράτησαν μακριά από το να παρακολουθήσω με αυταπάρνηση το "Lost". Το παραδέχομαι με δυσκολία. Εγώ, που δεν έχω αφήσει σειρά για σειρά και αισθάνομαι περήφανο μέλος της pop κουλτούρας τα τελευταία χρόνια, άφησα το παγκόσμιο αυτό διαμάντι κυριολεκτικά να μου ξεφύγει!
Είναι 22 Σεπτεμβρίου 2004 και στις ΗΠΑ προβάλλεται το πρώτο επεισόδιο της σειράς. Εγώ εδώ στην Ελλάδα προφανώς στον κόσμο μου, βολεύομαι ακόμα με "Friends" και με επαναλήψεις του "Κωνσταντίνου και Ελένης". Πόσα λίγα γνώριζα. Αργότερα έμαθα, από ανθρώπους που μπήκαν στον κόσμο του "Lost" ταυτόχρονα με την Αμερική, ότι η παρακολούθηση κάθε νέου επεισοδίου έπαιρνε τη μορφή γιορτής - αυτό το κάναμε στο Game of Thrones εμείς -. Με το διαδίκτυο να μην έχει σαφώς τις σημερινές δυνατότητες, οι φανατικοί της σειράς - που ήταν εκατομμύρια - κατέβαζαν το επεισόδιο και στη συνέχεια, αν ήθελαν να το δουν στη μεγάλη τηλεόραση του σαλονιού, το περνούσαν σε dvd. Μιλάμε για μεγαλεία. Το ίδιο βράδυ μαζεύονταν οι φίλοι για να το παρακολουθήσουν όλοι μαζί. Ολόκληρη ιεροτελεστία δηλαδή, που μάλλον άξιζε.
Πολλά έχουν γραφτεί για το "Lost" και μάλλον θα συνεχίζουν να γράφονται για χρόνια ακόμα. Η σειρά ξεκίνησε με σκοπό να έχει μόλις μία σεζόν, αλλά η επιτυχία της ήταν τόσο συντριπτική που τελικά ολοκληρώθηκε στις 6. 121 επεισόδια απόλυτης παράνοιας και τρέλας με λίγα λόγια. Για πολλούς οι δύο πρώτες σεζόν ήταν οι κορυφαίες με την ποιότητα σταδιακά να αρχίζει να πέφτει από την τρίτη και μετά. Αυτό βέβαια δεν έβλαψε καθόλου τη δημοτικότητα του προγράμματος, καθώς είχε ήδη αποκτήσει φανατικό κοινό που περίμενε με αγωνία να δει τι θα απογίνουν οι 48 κακόμοιροι της πτήσης 815 των αερογραμμών Oceanic Air που συνετρίβη σε ένα μικρό αλλά μυστηριώδες νησί του Ειρηνικού.
Και φτάνουμε στο σήμερα και για την ακρίβεια στη 15η Αυγούστου, όταν το Netflix κάνει κίνηση ματ και εντάσσει στο πρόγραμμά του όλες τις σεζόν της σειράς. Επιτέλους, ήρθε η ώρα να εξιλεωθώ για το μεγάλο μου ατόπημα. Επιτέλους, ακόμα και μερικοί άτυχοι που δεν κατάφεραν τότε να παρακολουθήσουν τη σειρά, θα έχουν την ευκαιρία τώρα να μυηθούν στον σκοτεινό κόσμο των αγνοούμενων. Θα μπορούν τελοσπάντων να απαντήσουν με επιχειρήματα στο δίπολο Τζακ - Σόγιερ βρε αδερφέ. Σχολείο και Πανελλήνιες δεν έχω - αυτά έχουν περάσει προ πολλού - σαφέστατα καθημερινές δεν έχω κανένα κουράγιο να βγω, οπότε τι καλύτερο από ένα binge watching;
Το πρώτο επεισόδιο προφανώς και καταπίνεται σαν νεράκι, μιας και προσπαθείς ακόμα να βρεις τα πατήματά σου. Όχι ότι δεν γνωρίζω κάποιες λεπτομέρειες, ή δεν έχω δει αποσπασματικά όλα αυτά τα χρόνια σκηνές, αλλά το πρώτο επεισόδιο δεν το είχα παρακολουθήσει ποτέ. Γίνεται σαφές από τις πρώτες σκηνές ότι ο Τζακ και η Κέιτ θα είναι οι πρωταγωνιστές και ότι θα υπάρξει κάτι ερωτικό ανάμεσά τους, αλλά δεν γίνεται καμία αναφορά στην εντυπωσιακή παρουσία του "αλήτη" Σόγιερ, ο οποίος έχει μόνο μία βουβή σκηνή. Αν δεν γνώριζα τη φρενίτιδα με τον συγκεκριμένο, θα πίστευα ότι ήταν απλά ένας ωραίος κομπάρσος ο οποίος σύντομα θα πνιγεί, ή θα τον φάει το τέρας που "έφαγε" και τον πιλότο. Γιατί προφανώς και θεωρώ ότι είναι κάτι σαν δεινόσαυρος ίσως και ο King Kong. Εσείς που έχετε παρακολουθήσει τη σειρά σίγουρα χαμογελάτε πονηρά. Αλλά αλήθεια... Αν δεν είναι κάποιο γιγάντιο αιμοσταγές ζώο, τι άλλο μπορεί να είναι;
Πάντως, επειδή θεωρώ τον γοητευτικό γιατρό Τζακ ιδιαιτέρως έξυπνο, κατέληξα ότι όταν ταξιδεύεις με αεροπλάνο καλό είναι να φοράς αθλητικά παπούτσια γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστεί να τρέξεις, ένα μικρό μπουκαλάκι αλκοόλ γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα χρειαστεί να ράψεις μία πληγή και μία ζακέτα ακόμα και αν ταξιδεύεις κατακαλόκαιρο, γιατί τελικά ποτέ δεν ξέρεις σε ποιο σημείο του πλανήτη θα συντριβείς.
Όσο για μένα, θα συνεχίσω την παρακολούθηση της σειράς ακόμα και αν ξέρω ότι το τέλος απογοήτευσε τους πολυάριθμους θαυμαστές της - btw δεν έχω ιδέα τι έγινε - . Διότι ως γνωστόν, σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Βέβαια στην περίπτωση των ηρώων μας αυτό δεν ισχύει, αλλά ποιος είπε ότι ζούμε σε έναν δίκαιο κόσμο;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
