Τα ίδια και τα ίδια. Η συζήτηση για το αν υπάρχει όριο στη σάτιρα ξεκίνησε ξανά με αφορμή ένα σκετς του Μάρκου Σεφερλή. Στη νέα του επιθεώρηση εμφανίζεται ως Nemo σε ένα νούμερο που θεωρήθηκε προσβλητικό για τα non binary άτομα.
Μία φορά είδα Σεφερλή και όχι ολόκληρη την παράσταση, κάπου στο 2014 στο Δελφινάριο. Ήξερα ότι δεν γελούσα με τα αστεία του αλλά κάποιος γνωστός μας έπεισε ότι θα χάσουμε αν δεν δούμε έστω και μία φορά Σεφερλή και ότι στο θέατρο ο Μάρκος είναι μία αποκάλυψη.
Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα και πράγματι δεν κατάφερα να γελάσω σχεδόν καθόλου ενώ όταν έμαθα ότι είχε περάσει περίπου μία ώρα και είχαμε άλλες δύο ώρες (χοντροκομμένου χιούμορ) μπροστά μας, αποχώρησα στο διάλειμμα. Ακολούθησε και εκείνος που μέχρι τότε ορκιζόταν για τις επιθεωρήσεις του Μάρκου και φεύγοντας μονολόγησε ότι "άλλες φορές ήταν καλύτερος".
Εγώ δεν είχα μέτρο σύγκρισης αλλά είτε χειρότερος είτε καλύτερος, το θέατρο ήταν κατάμεστο και η ατμόσφαιρα θύμιζε κάτι από πανηγύρι. Ο κόσμος χειροκροτούσε, γελούσε, πηγαινοερχόταν στο κυλικείο και πολλές φορές συνδιαλεγόταν με τον πρωταγωνιστή. Βεβαίως και είναι κάτι να προκαλείς το γέλιο και να αποσυμπιέζεις τον θεατή σε μία εποχή που τα αντικαταθλιπτικά και τα αγχολυτικά έχουν μπει στο μέσο σπίτι.
Από την άλλη, από τη σύντομη εμπειρία μου στο Δελφινάριο, δεν μου φαίνεται περίεργο να θιχτεί κανείς με κάτι που θα ακουστεί σε κάποια επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή. Θυμάμαι είχα βρει έντονα σεξιστική την παράσταση και είχα δυσφορήσει με τα κορίτσια του μπαλέτου που έκαναν συνεχώς επικύψεις, σε ένα σκηνικό στρατοπέδου, φορώντας σορτς και στρατιωτικά πιλίκια.
Δεν μου άρεσε και δεν ξαναπήγα. Επίσης δεν προτίθεμαι να πάω το παιδί μου, που ναι, μπορεί να γελούσε με τις αστείες περούκες του Μάρκου και τα γνωστά σε όλους μας μοτίβα του (Καλό ε; κτλ), αλλά δεν θα ήθελα να του περάσει ότι είναι οκ / αστείο να σπάμε πλάκα με τον κοντό, τον χοντρό, τον χαζό/ τον άσχημο.
Αλλά ακόμα και αν οι επιθεωρήσεις του δεν είναι του γούστου μου και τα πρώτης ανάγνωσης αστεία τους να μην μου φέρνουν γέλιο, αυτό δε σημαίνει ότι ο Μάρκος Σεφερλής πρέπει να γίνει κάτι άλλο για να υπάρχει.
Βρίσκω επικίνδυνο να ζητάμε από έναν καλλιτέχνη να συμμορφωθεί σύμφωνα με την εποχή του και να υπαγορεύουμε στον θεατή τι βρίσκει αστείο και τι όχι. Είναι δουλειά/ δικαίωμα του καλλιτέχνη κάτα πόσο θα εξελιχθεί και θα αφουγκραστεί το σήμερα ή όχι. Και είναι μία συζήτηση που βάζω στοίχημα ότι θα την ξανακάνουμε σύντομα.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
