Δεν είδα ολόκληρη την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού ζωντανά γιατί ήμουν έξω σε δουλειά, και αφότου γύρισα στο δωμάτιό μου εξακολούθησα να την παρακολουθώ αποσπασματικά, όπως είθισται σε μια τηλεοπτική μετάδοση στην εποχή μας. Δέχομαι λοιπόν ότι ορισμένα επιχειρήματα σχετικά με την οικονομία της σκηνοθεσίας και την έλλειψη ρυθμού μπορεί να ευσταθούν και όντως το συγκεκριμένο concept τελετής δεν υποστηρίχθηκε από μια τηλεοπτική σκηνοθεσία που θα το αναδείκνυε ούτε, βέβαια, από αντίστοιχο σχολιασμό που να μας μυήσει στους συμβολισμούς, για τον οποίο έπρεπε να είχαν δοθεί πιο αναλυτικές οδηγίες από τους διοργανωτές.
Αυτά αποκτούν όμως, τελικά, όλο και μικρότερη βαρύτητα σε μια στιγμή που οι περισσότεροι μοιάζει να πάσχουμε από κάποιου είδους διάσπαση προσοχής ενώ οι νέες γενιές μεγαλώνουν με μια εντελώς διαφορετική αντίληψη του κόσμου και του.της εαυτού.ής τους, σε μεγάλο βαθμό θραυσματικής και πολυαισθητηριακής. Όπως το έχει αναλύσει ωραία στην έρευνα του eteron για τη Gen Z ο Αλέξανδρος Παπαγεωργίου "Οι Gen Zers (...) καθιστούν ορατό το εικονοποιητικό βλέμμα τους, κάνουν σαφές το γεγονός ότι οργανώνουν τον κόσμο μέσα από έναν νέο τρόπο παραγωγής και αναπαραγωγής εικόνων, βλέπουμε μια απομάκρυνση από τον λογοκεντρισμό και την κυριολεξία για χάρη μιας στροφής προς τη σύνδεση με τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, αλλά και μια συνειδητοποίηση της επιτελεστικότητας, της σωματικότητας και της θεατρικότητας της ίδιας της πολιτικής έκφρασης (κάτι που καθιστά βεβαίως τις πολιτικές του σώματος, του φύλου, της σεξουαλικότητας και της επιθυμίας ένα προνομιακό πεδίο για τα σύγχρονα υποκείμενα που κινούνται στον ψηφιακό χώρο)."
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr