Ό,τι και να γράψει κάποιος για την Isabella Rossellini είναι λίγο. Κόρη του σκηνοθέτη Roberto Rossellini και της ηθοποιού Ingrid Bergman, έχει και η ίδια ακολουθήσει μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική διαδρομή, σε συνεργασία με σκηνοθέτες όπως οι David Lynch, Robert Zemeckis, Robert Wilson, David Rachel.
Έχει περάσει από το μόντελινγκ, ποζάροντας για εξώφυλλα διεθνών τίτλων όπως οι Harper’s Bazaar και Elle, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να δοκιμάζεται σε διαφορετικά όνειρα, καθώς πρόσφατα εξαργύρωσε το μακροχρόνιο ενδιαφέρον της για το ζωικό βασίλειο ολοκληρώνοντας ένα μεταπτυχιακό για τη συμπεριφορά και την προστασία των ζώων.
Κατάλαβε ότι οι γονείς της ήταν σταρ από πολύ μικρή, όμως δεν είχε καταλάβει το μέγεθος της φήμης τους. Πώς να καταλάβει, άλλωστε, ένα παιδί ότι οι άνθρωποι που έβλεπε καθημερινά στο σπίτι, ήταν για τον κόσμο ο διάσημος Roberto Rossellini και η υπέροχη Ingrid Bergman; Στο νηπιαγωγείο είχε μία φίλη που της μίλησε για την επιτυχία τους. "Θυμάμαι, ρωτούσα: "Ο μπαμπάς μου είναι πιο γνωστός από τον Fellini; Η μαμά μου είναι σαν την Greta Garbo;”", εξήγησε.
Τα τελευταία χρόνια μας μυεί στον κόσμο της πανίδας μέσα από ταινίες που συνδυάζουν το χιούμορ με την εκλαϊκευμένη επιστήμη, όπως οι "Green Porno", "Seduce Me" και "Mammas". Σήμερα ετοιμάζει ένα νέο ασυνήθιστο πρότζεκτ, από τη φάρμα της όπου ζει στο Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης, μαζί με πρόβατα, κατσίκες, κότες, πάπιες και σκύλους, με τίτλο "Sex & Consequences", μια ακόμα αντισυμβατική προσέγγιση της σεξουαλικής ζωής των ζώων.
Πάντα τολμηρή και χωρίς κόμπλεξ η υπέροχη αυτή κυρία του κινηματογράφου και του modeling έχει μιλήσει για τα πάντα.
Για την ομορφιά και την παιδική ηλικία της
"Δεν ήμουν πολύ όμορφη. Ήμουν λίγο στρουμπουλή μικρή και γεννήθηκα με μια δυσμορφία στη σπονδυλική στήλη μου". Γι’ αυτόν το λόγο, σε ηλικία 12 ετών υποβλήθηκε σε επέμβαση σκολίωσης και πέρασε τα επόμενα δύο χρόνια με νάρθηκα. Τότε, η εξωτερική εμφάνισή της δεν ήταν προτεραιότητά της. "Καθώς ήμουν άρρωστη, ήμουν ευτυχισμένη και μόνο που μπορούσα να περπατήσω".
Για το "βαρύ" όνομά της και τη σχέση της με την υποκριτική
"Μου άνοιξε πόρτες, αλλά η κριτική ήταν πολύ πιο αυστηρή". Όταν κυκλοφόρησε η ταινία "Το λιβάδι", το 1979, "έγραφαν στον Τύπο: "Μοιάζει με τη μητέρα της, αλλά σίγουρα δεν έχει κληρονομήσει το ταλέντο της”. Αυτό σε ισοπεδώνει. Αν το έλεγαν σήμερα, ίσως απλά να σκεφτόσουν: εντάξει, μπορεί και να ισχύει. Δεν σε πληγώνει τόσο πολύ".
Διαβάστε περισσότερα στο womantoc.gr