Ήδη από τα εννέα της χρόνια η Ζωρζ Σαρή σκάρωνε μικρά θεατρικά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών της διακοπών στη Βαγία της Αίγινας, όπου και ονειρευόταν το γάμο της με το μικρό Παναγιώτη στον Προφήτη Ηλία. Όλα αυτά συνέβαιναν το 1934. Η παιδική της φαντασία, που τότε μπορεί να προκαλούσε γέλιο στους παρευρισκόμενους, τη δικαίωσε στα χρόνια που ακολούθησαν. Μπορεί, βέβαια, να μην παντρεύτηκε τον Παναγιώτη, όμως πράγματι ασχολήθηκε με την υποκριτική παίζοντας ρόλους σε λίγες, αλλά αξιομνημόνευτες ταινίες, όπως "Το τελευταίο ψέμα" του Μιχάλη Κακογιάννη, όπου έκανε και το ντεμπούτο της το 1958, καθώς και το "Έγκλημα στα παρασκήνια" του Ντίνου Κατσουρίδη, για την οποία βραβεύτηκε το 1960 με το βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η Ζωρζ Σαρή ως ηθοποιός στον κινηματογράφο και το θέατρο
Πρώτος της δάσκαλος στο θέατρο ήταν ο Βασίλης Ρώτας. Αργότερα, στα χρόνια της Κατοχής, φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη και όταν αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη στο Παρίσι, το 1947, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην υποκριτική στη σχολή του Σαρλ Ντιλεν. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και πήρε μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις και ταινίες δίπλα σε γνωστούς ηθοποιούς. Ωστόσο, το 1967 επιβλήθηκε η δικτατορία και η Ζωρζ Σαρή, αγωνίστρια της Αντίστασης στα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, πήρε την απόφαση μαζί με άλλους συναδέλφους της να δώσει έναν ακόμη αγώνα. Να μην παίζει στον κινηματογράφο και το θέατρο κατά της διάρκεια της δικτατορίας. Με λίγα λόγια, να στερηθεί την τέχνη της. Ο χρόνος, όμως, περνούσε και οι μήνες έγιναν χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η Ζωρζ Σαρή περνούσε πολύ χρόνο στο σπίτι. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να εκφραστεί.
Από τότε και μέχρι το θάνατο της το 2012 έγραψε είκοσι μυθιστορήματα, μια νουβέλα, εννέα παιδικά βιβλία και τέσσερα θεατρικά έργα. Η Ζωρζ Σαρή τιμήθηκε για το συγγραφικό της έργο για τα παιδιά, αλλά μιας και ήταν πάντα δυναμική και δραστήρια, δεν αρκέστηκε στα βραβεία. Ήθελε να είναι πραγματικά κοντά στα παιδιά και γι’ αυτό επισκέφθηκε πολλά σχολεία της Ελλάδας παροτρύνοντας τα παιδιά να διαβάζουν λογοτεχνία.
Μαζί με τη φίλη της Αλκη Ζέη ανανέωσε την παιδική λογοτεχνία που μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν διδακτική και ηθικοπλαστική, και την τοποθέτησε σε μια πιο ρεαλιστική βάση με ιστορικά και πολιτικά στοιχεία. Στα βιβλία της τα παιδιά δεν είναι άβουλα όντα που χρειάζονται υπερβολική προστασία από τους ενήλικες. Η ίδια σε συνέντευξη της που έδωσε στη δημοσιογράφο Αστερόπη Λαζαρίδου για tovima.gr δηλώνει: "Το μυστικό είναι να μην μπεμπεκίζουμε στα παιδιά. Να γράφουμε σα να γράφουμε για μεγάλους. Τα παιδιά είναι μικρά. Δεν είναι ηλίθια".
Διαβάστε περισσότερα στο womantoc.gr