Το βράδυ της Πέμπτης δέχτηκα ένα κάλεσμα για την παρουσίαση του πρώτου τραγουδιού ενός νέου καλλιτέχνη στο Lazy Club, κάπου στο Χαλάνδρι. Πριν περάσω την πόρτα του κλαμπ, φόρεσα ένα από εκείνα τα φωσφοριζέ βραχιολάκια που με γύρισαν πίσω σε κάτι συναυλίες που πήγαινα οικογενειακά ως παιδί. Μπαίνοντας στο χώρο, είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου τον Άγγελο. Υποδεχόταν προσωπικά τους καλεσμένους, έβγαζε φωτογραφία με όσους το ζητούσαν και τους ευχαριστούσε για την παρουσία τους εκεί. Και τότε χωρίς να το περιμένω, από το πουθενά, αισθάνθηκα τρακ. Έντονη αμηχανία και αγωνία για το πώς θα του συστηθώ, τι να του πω ενώ ντράπηκα να του ζητήσω να βγούμε φωτογραφία. Φορώντας το φωσφοριζέ μου βραχιολάκι όπως όταν ήμουν παιδί, ξαφνικά μίκρυνα φοβερά δίπλα στον Άγγελο. Κατάλαβα ότι είχα μπροστά μου κάποιον σπουδαίο, έναν μεγάλο νικητή της ζωής. Εκείνη τη στιγμή μία κοπέλα ξεκίνησε να μας μοιράζει τους στίχους του νέου του τραγουδιού "Thank you". Οι στίχοι και οι λέξεις ήταν πολύ σημαντικές για εκείνον γιατί περιέγραφαν τη μετάβασή του από τον "προσωπικό πάτο" του όπως μας είπε από το μικρόφωνο, στην επιστροφή του, στη ζωή.
Αλλά δεν ήταν μία βραδιά συγκίνησης. Ήταν χαράς. Μίας μεταδιδόμενης χαράς. Ο Άγγελος Πεντάρης ήθελε να μας κάνει να διασκεδάσουμε, να χορέψουμε και το πιο σημαντικό να μεταδώσουμε το μήνυμα του τραγουδιού του.
Σίγουρα θα αναρωτιέσαι γιατί ο Άγγελός Πεντάρης είναι νικητής. Τι κέρδισε. Κέρδισε τη ζωή και μεταποίησε τον πόνο που του προκάλεσε η παραπληγία του, σε καλλιτεχνική δημιουργία.
Τα λόγια που δεν κατάφερα να του πω από κοντά, λόγω του τρακ που λέγαμε, θα του γράψω από εδώ. Το τραγούδι σου είσαι είναι υπέροχο και εσύ φίλε, πολύ μεγάλος. Keep going!
Λίγα λόγια για το τραγούδι του και το video clip του
Το τραγούδι παντρεύει τον απροσποίητο πλούτο της ροκ με στοιχεία - τόσο ρυθμικά όσο και στιχουργικά - του hip-hop: στο "thank you”, όλα τα όργανα είναι αληθινά και ηχογραφούνται στα Gem Studios σε μία λήψη, κάτι που παραπέμπει στις τεχνικές που προτιμούσαν οι θρυλικές ροκ μπάντες των 70s· δυσεύρετο πια, καθώς οι ηλεκτρονικοί artificial ήχοι κυριαρχούν στη μουσική βιομηχανία του σήμερα. Ταυτόχρονα, οι εμφανείς ραπ επιρροές του Άγγελου δίνουν στο κομμάτι έναν χαρακτήρα σχεδόν εμπιστευτικό, σα μια από καρδιάς συζήτηση με τον ακροατή που δεν είναι πλέον ένας άγνωστος, αλλά ένας κοντινός φίλος.
Στο βίντεο κλιπ, το οποίο επιμελήθηκε η creative director Έλενα Δομαζάκη, θα κοιτάξεις μέσα από την κλειδαρότρυπα και θα γίνεις, για λίγο, μάρτυρας μιας εσωτερικής αναμέτρησης δύο αντίθετων δυνάμεων: είναι μια σχέση αντιπαράθεσης και συμφιλίωσης, ανταγωνισμού και συνεργασίας, πολέμου και ειρήνης.