Με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη γνωριστήκαμε μια Παρασκευή του 2014 στην πρωινή εκπομπή του Mega. Στην ίδια εκπομπή γνώρισε και τη γυναίκα που αργότερα μαζί της θα έκανε οικογένεια, μια υπέροχη κόρη.
Από εκείνη τη γνωριμία μέχρι και σήμερα παραμένει το ίδιο ευγενής και σεμνός. Ακόμα και σήμερα δυσκολεύεται να μιλήσει για τον εαυτό του, όταν τον ρωτάω γιατί πρέπει να τον ψηφίσουν οι πολίτες στις Eυρωεκλογές.
Βρεθήκαμε σε ένα κεντρικό καφέ της Αθήνας για να μιλήσουμε πολύ ανθρώπινα και ίσως εξομολογητικά για τη ζωή του, που ξεκινά από τα καλοκαίρια στη Νίσυρο, τη γνωριμία του με τη Ράνια Τζίμα, την πορεία του στον Συνασπισμό, τη γνωριμία του με τον Αλέξη Τσίπρα και την απόφασή του να είναι υποψήφιος με τη Νέα Αριστερά για το Ευρωκοινοβούλιο.
Καταρχάς, πώς είναι η επιστροφή σε αυτό που λέμε πολιτική μετά από τόσα χρόνια αποχής από τα κοινά;
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ είχα πολύ άγχος σχετικά με αυτό. Ήταν κάτι το οποίο μου φάνταζε σαν βουνό όλα αυτά τα χρόνια που το σκεφτόμουνα, το σκέφτηκα και πολλές φορές στο ενδιάμεσο.
Πόσες φορές το σκέφτηκες;
Το σκεφτόμουν διαρκώς. Δεν υπήρχαν στιγμές, κόµβοι που να προβληματίστηκα ουσιαστικά, αν και είχα προτάσεις να γυρίσω. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που με κρατούσε σε απόσταση δεν ήταν ότι δεν ήθελα να γυρίσω, ήταν ότι δεν έβλεπα τις συνθήκες και έναν πολιτικό χώρο που να νιώθω άνετα στο να είμαι μέσα και να συμμετέχω.
Τη βρήκες καλύτερη την πολιτική τώρα που γύρισες σε σχέση με τη στιγμή που την άφησες;
Τη βρήκα πολύ διαφορετική. Εγώ την άφησα το 2015. Βγήκα μπροστά στην κεντρική πολιτική σκηνή σε μια συγκυρία πολύ διαφορετική για τη χώρα, ήταν η περίοδος της μεγάλης κρίσης, της μεγάλης έντασης, της μεγάλης πόλωσης. Ήταν ένα άλλο πολιτικό σκηνικό. Σήμερα σε επίπεδο οικονομίας, κοινωνίας, που είναι και το καθοριστικό για το πώς διαμορφώνεται και το πολιτικό κλίμα, τα πράγματα σίγουρα είναι ηπιότερα. Αυτό που βρίσκω πάρα πολύ διαφορετικό είναι ότι τότε ήταν μια περίοδος που ο κόσμος κυριολεκτικά ενδιαφερόταν, διψούσε για πολιτική.
Σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο να μιλήσεις στους ανθρώπους, να σε ακούσουν, να ενδιαφερθούν, να εμπνευστούν. Ενδεχομένως να φταίμε κι εμείς, αλλά είναι και μια γενικότερη ατμόσφαιρα που υπάρχει.
Για ποιο λόγο αποφάσισες να κατέβεις υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Νέα Αριστερά;
Στην πρώτη μου δήλωση είπα ότι επέστρεψα στο "πολιτικό μου σπίτι", αναφερόμενος στη Νέα Αριστερά, γιατί στην τελική "πολιτικό σπίτι" δεν είναι απλώς η ταμπέλα και το όνομα ενός κόμματος στο οποίο ήμουν τη μισή μου ζωή μέχρι που έφυγα, αλλά οι ιδέες, οι πολιτικές θέσεις και οι άνθρωποι με τους οποίους θέλεις να συνεργαστείς. Θεωρώ πολύ σημαντική την κίνηση των ανθρώπων αυτών να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν είχαν μείνει, θα τους ρουφούσε η "μαύρη τρύπα" της αντιπολιτικής, της παραπολιτικής και της έλλειψης σοβαρότητας. Αλλά και ηθικά ήταν σωστό γιατί θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει, όπως τους συμβούλευαν κάποιοι, να περιμένουν να μην πάει καλά ο Κασσελάκης και να γίνουν αυτοί ηγεσία. Αντί γι' αυτό όμως πήραν τον δύσκολο δρόμο, αυτόν που τουλάχιστον διασφαλίζει την αξιοπρέπειά τους και τη συνέχεια της Αριστεράς.
Εγώ πιστεύω ότι η Νέα Αριστερά μπορεί να είναι ένα σχήμα που να λειτουργήσει ως πολιτικός καταλύτης στα πράγματα, τα οποία αυτήν τη στιγμή έχουν φτάσει σε ένα τέλμα. Πιστεύω ότι και με το νέο ύφος, και με το νέο ήθος το οποίο θέλει να εκπροσωπήσει στην πολιτική σκηνή και στην πολιτική ζωή του τόπου, απαντάει σε ένα πραγματικό κενό που υπάρχει στους ανθρώπους που δεν μπορούν να εμπιστευτούν πια τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ως ανταγωνιστικές δυνάμεις απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και ταυτόχρονα ασφυκτιούν από την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη.
Η Ράνια Τζίμα είναι ο άνθρωπος της ζωής σου. Ρώτησες τη γνώμη της όταν αποφάσισες να ξανακατέβεις στην πολιτική;
Ναι. Για μένα αυτό ήταν και το πιο κρίσιμο. Δεν σου λέω ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν έμπαινα, αλλά πάντα σκεφτόμουν τι μπορεί να σημαίνει αυτό και για την καριέρα της Ράνιας.
Δηλαδή αν η Ράνια σου έλεγε "όχι", δεν θα κατέβαινες;
Σίγουρα όχι. Γιατί για μένα είναι πολύ σημαντική η Ράνια. Σέβομαι πάρα πολύ το ότι έχει καταφέρει από μόνη της να έχει μια εξαιρετική καριέρα στο χώρο της δημοσιογραφίας. Μόνη της τελείως, χωρίς να πατήσει πουθενά. Έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει. Το σέβομαι απόλυτα. Είναι αυτό που θέλει να κάνει. Λατρεύει τη δημοσιογραφία, είναι όλη της η ζωή η δημοσιογραφία. Κι εγώ ξέρω τι βάρος τής προκαλώ, και καταλαβαίνω ότι μπορεί να της κάνει ζημιά ακόμα και στα σχόλια που δέχεται. Και δεν σου κρύβω ότι ήταν ένας μικρός ανασταλτικός παράγοντας όλο αυτό. Σίγουρα όχι ο καθοριστικός, αλλά σίγουρα ήταν κάτι που το σκεφτόμουν. Βέβαια η Ράνια μού είπε "προχώρα, κάν' το, να είσαι εσύ καλά με τον εαυτό σου κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό". Σίγουρα με απελευθέρωσε.
Θα πούμε πιο κάτω για τη γνωριμία σου με τη Ράνια, στην οποία συνετέλεσα και εγώ. Θέλω να σε ρωτήσω: πέρασε από το μυαλό σου όλα αυτά τα χρόνια ότι έχασες ευκαιρίες εκτός πολιτικής και έμεινες στάσιμος;
Όχι. Σ' το λέω πολύ ειλικρινά. Δεν θεωρώ ότι έχασα κάτι. Θεωρώ μάλιστα ότι αν έμπαινα στην πολιτική υπό συνθήκες που εγώ δεν θα ένιωθα καλά μέσα μου, δεν θα μου έβγαινε σε καλό.
Δεν θα με ολοκλήρωνε, δεν θα το έκανα και καλά. Επομένως δεν νιώθω ότι έχασα ευκαιρίες, αντιθέτως, και το πιστεύω ακράδαντα, θεωρώ ότι κέρδισα πολλές εμπειρίες. Για μένα όλο αυτό το μεσοδιάστημα ήταν μια σπουδή στην πολιτική, στην πραγματικότητα, στο πώς να αντιμετωπίζεις την πολιτική από ρόλους χρησιμότητας. Να αποτραβηχτείς από τον κομματικό μανδύα, να μπορέσεις να δεις μια άλλη πραγματικότητα.
Θυμάμαι στη Διεθνή Αμνηστία έμαθα το πώς μπορείς γύρω από έναν σκοπό, τα ανθρώπινα δικαιώματα εν προκειμένω, να μπορέσεις να συναναστραφείς, να οργανωθείς με άλλους ανθρώπους, χωρίς καν να ξέρεις και να ρωτάς, ούτε καν να μαντεύεις τι κόμμα ψηφίζουν. Έπαθα πλάκα με κάποιους ανθρώπους εξαιρετικούς, με τους οποίους συνεργάστηκα, όταν έμαθα ότι ψήφιζαν, για παράδειγμα, ένα κόμμα που δεν περίμενα. Για μένα αυτό ήταν μια σπουδή στην πολιτική με όρους χρησιμότητας.
Διαβάστε περισσότερα στο TheToc.gr