Μετά την πρώτη ελληνική queer όπερα, το ρηξικέλευθο "Orfeas 2021", δεν προκαλεί εντύπωση πως ο δημιουργός του Φιλ Ιερόπουλος (εκ του εικαστικού διδύμου ΦΥΤΑ) επιστρέφει με ένα ακόμα σαρωτικό, καυστικής ειλικρίνειας και πολιτικά τολμηρό κινηματογραφικό έργο όπως το "Avant-Drag!".
Πρόκειται για ένα εικονοκλαστικό ντοκιμαντέρ πάνω σε μια Αθήνα που αλλάζει βίαια και στο οποίο παρακολουθούμε τη ζωή δέκα drag performers καθώς δημιουργούν τους δικούς τους προσωρινούς κόσμους ως καταφύγιο απέναντι σε μια εχθρική πραγματικότητα. Η ταινία όσο αποθεώνει την drag τέχνη άλλο τόσο αναδεικνύει την ικανότητά της να επουλώνει και να χειραφετεί τα υποκείμενα που την υιοθετούν ώστε να δημιουργήσουν νέες ταυτότητες και μορφές έκφρασης. Όλα αυτά, δίχως να αποφεύγεται η αφιλτράριστη αυτοκριτική των μελών της σκηνής, χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια μιας αφοπλιστικής σεκάνς, όπως επίσης η θαρραλέα επίθεση μέσω της κριτικής όλων όσων κάνουν δυσβάσταχτη και καταπιεστική τις ζωές τους.
Το "Avant-Drag!" αφού προβλήθηκε με επιτυχία σε σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις όπως εκείνη του Ρότερνταμ, πραγματοποιεί ελληνική πρεμιέρα στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με δύο προβολές στις 14 και 15/3, ενώ είναι διαθέσιμη και στην online πλατφόρμα του θεσμού. Υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν μια πανηγυρική συγκυρία, ωστόσο, η τρανσφοβική επίθεση στην πλατεία Αριστοτέλους πλαισιώνει με οργή την ελληνική πρώτη του φιλμ, αλλά και με πείσμα, δεδομένου του αναπολογητικά αποθεωτικού ύφους που το διατρέχει.
Με αφορμή, λοιπόν, την πρεμιέρα του "Avant-Drag" δίνουμε το λόγο στους συντελεστές του, οι οποίοι θίγουν τα πρόσφατα εφιαλτικά γεγονότα και τους λόγους που γύρισαν αυτήν την ταινία.
Φιλ Ιερόπουλος: Η Ελλάδα είναι μια παραδοσιακά, εθιμοτυπικά, θεσμικά φασιστική χώρα. Αν δεν ανήκεις στο μεγάλο ποσοστό, καλή τύχη. Η βαρβαρότητα της Ελλάδας ξεκινάει από την οικογένεια, συνεχίζει στα σχολεία και διατρέχει όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι Έλληνες διακατέχονται από κόμπλεξ ανωτερότητας (λόγω υποτιθέμενης σχέσης με την αρχαία Ελλάδα) που τους δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρονται κακοποιητικά όποτε γουστάρουν. Είναι σημαντικό αυτό, επιτέλους, να το πει η Χ - Y Αριστερά ανοιχτά στον εαυτό της: η Ελλάδα είναι μια φασιστική χώρα και γι' αυτό ευθύνονται όλοι οι κάτοικοί της. Ας μην μπερδευόμαστε από τα περί γκέι γάμου κ.λπ.· δεν τα στηρίζει αυτά η ελληνική κοινωνία ούτε για αστείο. Όλο αυτό το επικοινωνιακό παραμύθι είναι απλά μια επίφαση της τωρινής κυβέρνησης να μοιάζει προοδευτική για να μπορέσει να επιβάλλει την υπόλοιπη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της.
Πολύς κόσμος κατάπιε τη θεωρία πως οι χρυσαυγίτες εμφανίστηκαν ξαφνικά λόγω λιτότητας. Υπάρχει μια αλήθεια σε αυτό, δηλαδή, σαφώς ο φασισμός ιστορικά έχει τραφεί από τη φτωχοποίηση των μαζών. Όμως εγώ, πάλι, θυμάμαι να διαβάζω τον Ιό της Κυριακής ως έφηβος με τις προειδοποιήσεις του πως κάτι αρκετά τρομακτικό γιγαντώνεται και μιλάμε ήδη για αρχές των ‘90s. Ως παιδί της επαρχίας θυμάμαι, επίσης, να ακούω ανθρώπους που ήταν υποτιθέμενα "ΟΚ" πολιτικά να λένε "θα το κάνει ο Αλβανός" και κάπως σκεφτόμουν, μα πώς γίνεται να είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς όνομα. Η ταινία αναφέρεται και σ' αυτό μεταξύ άλλων.
Να σου πω πως δε φοβάμαι στο δρόμο μετά από τόσα φορτισμένα πολιτικά έργα που έχουμε κάνει και ειδικά μετά από αυτή την ταινία; Να σου πω "σιγά μη φοβηθώ" όπως λέει το αντιφά άσμα; Μπα δε θα στο πω, βασικά φοβάμαι και βγαίνω όλο και πιο λίγο απ' το σπίτι. Φαίνεται πως οι ακροδεξιοί (με περίβλημα νοικοκυραίων) είναι πια παντού ανάμεσά μας. Κάθε λίγες εβδομάδες μπλέκω σε καβγάδες αν τολμήσω να μιλήσω απέναντι σε κάποιον που είναι ρατσιστής με κάποιο άτομο στο μετρό. Την αποκτήνωση τη συναντάμε ακόμα και στα πιο αναπάντεχα μέρη πλέον. Πριν κάποιους μήνες άφησα ένα κακό review στο Google σε ένα επικίνδυνο ιατρείο και με έπαιρναν τηλέφωνα φωνάζοντας απειλές πως αν δεν το σβήσω θα έρθουν σπίτι μου να με δείρουν. Η φάση είναι τρομερά οριακή. Και όσο ο προοδευτικός κόσμος αλληλοτρώγεται, οι φασιστομαφιόζοι έχουν πλέον οργανωθεί και καταλάβει εξουσία.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr