"Είμαι μία κοπέλα σαν όλες τις άλλες. Μου αρέσει να βγαίνω, να διασκεδάζω. Οι ιδέες για τα έργα, μου έρχονται αυτόματα στο μυαλό. Είναι μέρος της ύπαρξής μου" λέει η Γεωργία Λαλέ, όταν της απαριθμώ, εντυπωσιασμένη, τα μέχρι τώρα επιτεύγματά της στον χώρο της τέχνης. Η 34χρονη εικαστικός, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Χαϊδάρι, είναι απόφοιτος Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών ενώ ολοκλήρωσε τις σπουδές της στις εικαστικές τέχνες στη σχολή School of Visual Arts στην Νέα Υόρκη. Είναι αποδέκτης της υποτροφίας του Ιδρύματος Γουλανδρή και του βραβείου Paula Rhodes Memorial Award της Σχολής Εικαστικών Τεχνών για εξαιρετικές επιδόσεις στις σπουδές MFA Fine Arts.
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε σημαντικούς διεθνείς χώρους, όπως το Nuit Blanche Festival στις Βρυξέλλες και η Διεθνής Εβδομάδα Performance Art Week της Βενετίας, μεταξύ άλλων. Από το 2014 ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη αλλά φροντίζει να ενημερώνεται καθημερινά σχετικά με όσα συμβαίνουν στην ελληνική πραγματικότητα.
Το ελληνικό κοινό την γνώρισε καλύτερα μέσα από το έργο της "Flag", το οποίο λογοκρίθηκε και δυστυχώς αποκαθηλώθηκε έπειτα από παρέμβαση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών. Πρόκειται για την ελληνική σημαία, φτιαγμένη αποκλειστικά από σεντόνια Ελληνίδων, θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Αυτή δεν είναι η πρώτη ακτιβιστική δράση της Γεωργίας μιας και η ίδια θεωρεί ότι μέσα από την τέχνη της εκπληρώνει το χρέος της απέναντι στην κοινωνία.
Μία νέα και ταλαντούχα γυναίκα, που αγαπάει τους ανθρώπους, δημιουργεί για εκείνους ενώ παράλληλα προσπαθεί να "φέρει" την τέχνη όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κοινό, απαλλαγμένη από ελιτίστικες απόψεις που κάποιες φορές συνοδεύουν τον χώρο στον οποίο δραστηριοποιείται. Ένας υπέροχος άνθρωπος που δεν σταματά να ονειρεύεται και να τολμά και που με μεγάλη μας χαρά φιλοξενούμε στο φετινό αφιέρωμά μας για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας.
Τι σημαίνει για εσένα η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας;
Δύσκολη ερώτηση. Είναι μία μέρα αγώνα αλλά και ελπίδας. Διαλέγω να είμαι ρεαλιστικά αισιόδοξη και πιστεύω ότι όσο οι γυναίκες και οι θηλυκότητες μιλάμε και διεκδικούμε τις ζωές που θέλουμε να ζήσουμε τα πράγματα θα βελτιώνονται.
Παρατηρώ ότι αναφέρεσαι σε θηλυκότητες...
Για εμένα δεν υπάρχει το θηλυκό και το αρσενικό. Θεωρώ αυτός είναι ακόμα ένας τρόπος για να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους.
Ζεις μόνιμα στο Μπρούκλιν αλλά έχεις μεγάλη αγάπη για την πατρίδα σου την Ελλάδα. Το πολυσυζητημένο έργο σου "Flag" δημιουργήθηκε από σεντόνια Ελληνίδων. Πώς αισθάνθηκες που τελικά αποκαθηλώθηκε από το ελληνικό γενικό προξενείο στη Νέα Υόρκη με εντολή του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας;
Δεν σου κρύβω ότι στενοχωρήθηκα και προβληματίστηκα αρκετά για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον ένιωσα ότι μου ασκήθηκε έμφυλη βία. Το δεύτερο που με προβλημάτισε πάρα πολύ, σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια, ήταν το μήνυμα που στέλνουμε σε όλες αυτές τις γυναίκες που αυτή τη στιγμή υποφέρουν. Είναι σαν να τους λέμε "μην τολμήσεις να μιλήσεις, να διεκδικήσεις μια καλύτερη ζωή χωρίς τρόμο γιατί εμείς έχουμε τον τρόπο να σου κλείσουμε το στόμα. Ακόμα και έργα που αναφέρονται στο συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο εμείς τα κατεβάζουμε. Ακόμα κι αν είναι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού”.
Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι η κοινωνία δεν μιλάει για την ενδοοικογενειακή βία; Γιατί φοβόμαστε να την αποδεχτούμε, να την αντιμετωπίσουμε και τελικά να την καταπολεμήσουμε;
Υπάρχει το ταμπού. Οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση λόγω της ψυχολογικής βίας που υφίστανται πολλές φορές κατηγορούν τον εαυτό τους. Από την πιο "ακτιβίστρια” και ενημερωμένη μέχρι τη λιγότερο. Σε όλες μπορεί να συμβεί. Δυστυχώς η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Όπως άκουσα "Εμείς θέλουμε η χώρα να διαφημίζεται και όχι να δυσφημίζεται”. Πρέπει να δείχνουμε ένα καλό πρόσωπο ώστε να έρθει ο τουρίστας το καλοκαίρι. Επίσης, δεν υπάρχουν κοινωνικές δομές και δεν υπάρχουν νόμοι. Οι οικογένειες των θυμάτων αλλά και τα ίδια τα θύματα καλούνται, συν τοις άλλοις, να σηκώσουν και το οικονομικό βάρος των δικαστικών εξόδων, στον αγώνα για δικαίωση. Δεν μιλάμε γιατί τελικά δεν μας συμφέρει να μιλήσουμε. Και φυσικά ας μην ξεχνάμε την ατάκα "Γιατί δεν έφυγε” που βάζει τη γυναίκα στη θέση της ενόχου. Περισσότερο εκπλήσσομαι από αυτές που βρίσκουν τη δύναμη να φύγουν.
Πώς θα απεικόνιζες στο έργο σου τη σύγχρονη Ελληνίδα;
Πολύ ωραία ερώτηση. Η σύγχρονη Ελληνίδα είναι μία καρυάτιδα. Είναι η κολόνα της κοινωνίας αλλά την ίδια στιγμή κουβαλάει στους ώμους της και όλες τις ευθύνες της κοινωνίας. Από τη γυναίκα πλέον ζητούνται πάρα πολλά. Πρέπει να κρατάει το σπίτι της καθαρό αλλά να είναι και επαγγελματίας. Πρέπει να είναι καλή μητέρα, αλλά να είναι και όμορφη. Ζητάμε τα πάντα. Κάτι που βέβαια δεν ισχύει για τους άντρες, χωρίς φυσικά να θέλω να διαχωρίσω τους ανθρώπους σε ομάδες. Γιατί βασικός στόχος είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι είμαστε μία οντότητα. Για να υπάρξει ισότητα θα πρέπει όλοι να είμαστε ίσοι. Και να πω σε αυτό το σημείο ότι χάρηκα πολύ για το νομοσχέδιο σχετικά με τα ομόφυλα ζευγάρια. Ένιωσα πραγματικά περήφανη ως Ελληνίδα.
"Αυτές οι γυναίκες, φαινομενικά, έχουν λίγα κοινά, αλλά έχουν όλες ξαπλώσει σε αυτά τα σεντόνια απελπισμένες και φοβισμένες" ανέφερε το Προξενείο στην επίσημη παρουσίαση του έργου σου "Flag". Ποια είναι η αφορμή πίσω από τη σύλληψή του;
Η έμπνευσή μου ήταν η δολοφονία της Καρολάιν. Όταν διάβασα ότι δολοφονήθηκε πάνω στο κρεβάτι της, συγκλονίστηκα. Το κρεβάτι είναι ένας τόπος ιερός στον οποίο νιώθεις ασφάλεια. Με ανατριχιάζει το γεγονός ότι εκείνη τη μέρα η γυναίκα αυτή έφτιαξε το κρεβάτι της και λίγες ώρες μετά δολοφονήθηκε πάνω σε αυτό. Οι περισσότερες γυναικοκτονίες εξάλλου γίνονται πάνω στα κρεβάτια και μέσα στα σπίτια. Τα σεντόνια ποτίζονται με το αίμα αυτών των γυναικών. Τα δάκρυα και τα όνειρά τους.
Παρατηρείς διαφορά στη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα σε σχέση με τις ΗΠΑ; Ή για να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια, η αμερικανική κοινωνία αντιμετωπίζει τη γυναίκα όπως η ελληνική;
Κάθε Πολιτεία έχει τους δικούς της νόμους. Δυστυχώς σε πολλές Πολιτείες ως γνωστόν έχει απαγορευτεί η έκτρωση ως έγκλημα. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Δεν μπορούν να αποφασίσουν για το ίδιο τους το σώμα. Αντίθετα, στη Νέα Υόρκη όπου μένω, ο αγώνας για την ισότητα αντικατοπτρίζεται στην κοινωνία. Και αυτό φαίνεται και στην αγορά εργασίας. Υπάρχει αξιοκρατία ανεξάρτητα από το φύλο, τη σεξουαλική κατεύθυνση. Σε γενικές γραμμές πάντως τα πράγματα είναι καλύτερα σε σχέση με την Ελλάδα.
Δηλώνεις εικαστική καλλιτέχνης και μαχήτρια του καρκίνου. Πώς αποτυπώνεται το πρόβλημα υγείας σου, στο έργο σου;
Έχω κάνει μία σειρά έργων που είναι φτιαγμένα από νοσοκομειακές ρόμπες οι οποίες παρέχονται στους ασθενείς στην Αμερική δωρεάν. Μέσα από την εμπειρία μου με τον καρκίνο, έχω επιθετικό καρκίνο του θυρεοειδούς, θέλησα να μιλήσω για το ταμπού του καρκίνου, για το στερεότυπο του πώς είναι ένας άνθρωπος που νοσεί αλλά και το πώς δείχνει ένα υγιές σώμα. Ήθελα επίσης να θέσω κάποια ζητήματα σχετικά με το υγιειονομικό σύστημα της Αμερικής που έχει σοβαρά προβλήματα καθώς είναι ιδιωτικοποιημένο. Το 2021 είχα φτιάξει ακόμη μία σημαία, αυτή τη φορά από νοσοκομειακές ρόμπες.
Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με τα εικαστικά;
Είναι μία ιστορία που δεν τη λέω πολύ συχνά. Ήμουν γύρω στα 12, και έκανα καλοκαιρινές διακοπές μαζί με τους γονείς και τους δύο αδερφούς μου σε ένα σπίτι κοντά στην Καλαμάτα. Έπιασε λοιπόν ένα καλοκαιρινό μπουρίνι και εμείς ως παιδιά βγήκαμε ενθουσιασμένα να παίξουμε στη βροχή. Όταν λοιπόν η βροχή σταμάτησε ο πατέρας μου μας πήρε με το αυτοκίνητο και μας πήγε λίγο πιο πέρα σε έναν καταυλισμό Ρομά ο οποίος είχε πλημμυρίσει. Οι άνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι να σώσουν ό τι μπορούν. Τότε ο πατέρας μου μας είπε το εξής: "Δεν σας το λέω για να νιώσετε ενοχές αλλά ένα γεγονός που εσάς σας κάνει χαρούμενους, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι καταστροφικό. Ως ενήλικες αργότερα θα έχετε ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και θα πρέπει να σκεφτείτε πώς θα αναλάβετε αυτή την ευθύνη και θα δώσετε φωνή σε τέτοια θέματα”. Και τότε σκέφτηκα ότι ίσως με την τέχνη να μπορώ να το κάνω αυτό.
Ως γυναίκα, αντιμετώπισες σεξιστικές συμπεριφορές στο ξεκίνημά σου;
Από πολύ μικρή ηλικία αντιμετωπίζω τον σεξισμό, όπως και όλα τα μικρά κορίτσια. "Πρέπει να είσαι σοβαρή ή να χαμογελάς περισσότερο”. Προσπαθούσαν να με βάλουν με τον τρόπο τους στη θέση μου. Μου έχουν πει ότι τις ιδέες για τα έργα μου, μου τις έδινε ο πατέρας μου, ο οποίος είναι και αυτός καλλιτέχνης, ή με έχουν ρωτήσει με ποιον κοιμήθηκα προκειμένου να μπορέσω να κάνω μία έκθεση. Δυστυχώς υπάρχει αυτή η νοοτροπία.
Προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια στην πορεία σου;
Τρανό παράδειγμα ήταν αυτό που συνέβη στο Προξενείο. Θεωρώ ότι αν το έργο το είχε δημιουργήσει άντρας, όχι μόνο δεν θα "κατέβαινε” αλλά όλοι θα συμφωνούσαν πόσο ευαισθητοποιημένος είναι.
Πάντως το κύμα αγανάκτησης στην Ελλάδα ήταν μεγάλο
Μα μπαίνει και θέμα δημοκρατίας. Η σημαία είναι το εθνικό μας σύμβολο και κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκφράζεται μέσω αυτής. Η σημαία μας συμβολίζει το "Ελευθερία ή θάνατος” όπως ακριβώς συμβαίνει και στις γυναικοκτονίες. Οι γυναίκες διεκδικώντας την ελευθερία τους, βρίσκουν φρικτό θάνατο. Έλαβα πολλά μηνύματα. Από γυναίκες που βιώνουν αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο, από γυναίκες που έφυγαν αλλά ο "τύραννός” τους συνεχίζει να τις βασανίζει μέσω δικαστηρίων αλλά και από συγγενείς θυμάτων.
Πώς ήταν η εμπειρία αυτή;
Ήταν αισιόδοξη. Θέλουν να περάσουν το μήνυμα ότι πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με αγάπη. Δεν υπάρχει εκπαίδευση στο τι είναι αγάπη πλέον. Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να διδάσκεται στα σχολεία. Δυστυχώς έχουμε τη νοοτροπία "και πού να μπλέξεις;”. Θυμάμαι ήμουν πρώτη Λυκείου και μία συμμαθήτριά μου είχε έρθει με μαυρισμένο μάτι. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε από τους καθηγητές. Ούτε την ρώτησαν ούτε πήραν κάποιο τηλέφωνο σπίτι της.
Παρατηρώ ότι η ακτιβιστική σου δράση επηρεάζει έντονα το έργο σου. Θα έλεγες ότι είναι και η κινητήριος δύναμή σου;
Πάντα με ενδιέφερε πώς θα επικοινωνήσω με τον κόσμο. Δεν μου αρκεί να έρθει κάποιος στη γκαλερί ή σε ένα μουσείο. Αυτοί είναι χώροι που τρομάζουν τους ανθρώπους και δεν τους κάνουν να νιώθουν άνετα. Με ενδιαφέρει να βρω τρόπους η τέχνη μου να βρει το κοινό εκεί που δεν το περιμένει.
Κάτι αντίστοιχο ήταν οι δράσεις #OrangeVest; (σ.σ. η συγκεκριμένη performance είχε προκαλέσει αίσθηση στο ελληνικό περίπτερο της 15ης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας)
Ακριβώς. Είχα φορέσει ένα πορτοκαλί σωσίβιο και περπατούσα στους δρόμους της Νέας Υόρκης, αλλά και σε άλλες πόλεις προκειμένου να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο σχετικά με το προσφυγικό δράμα. Και αυτή η πρωτοβουλία μου είχε ενοχλήσει.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Θα παραμείνω στη Νέα Υόρκη από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο όπου μου παραχωρείται ένας χώρος για να δουλέψω. Θα ασχοληθώ με τα νέα μου έργα με θέμα την έμφυλη βία. Έχω μάλιστα έρθει σε επαφή με ομάδες που δουλεύουν πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και στην Αμερική ενώ σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, έχω ετοιμάσει μία έκθεση αλλά και performance στην *Τεχνόπολη. Το εισιτήριο έχει ένα συμβολικό αντίτιμο των δύο ευρώ, ενώ τα έσοδα θα διατεθούν στο "Κέντρο Διοτίμα".
Πώς θα ήθελες, ιδανικά, να είναι η γυναίκα στην Ελλάδα στα επόμενα 20 χρόνια;
Ενεργή!
Μία ευχή για όλες τις γυναίκες;
Δε θα πω ευχή, θα δώσω συμβουλή. Θα το πω στο πρώτο πρόσωπο γιατί ισχύει και για εμένα. Να είμαστε ρεαλιστικά αισιόδοξες και να διεκδικούμε τα πιο τρελά μας όνειρα. Να μην κάνουμε εκπτώσεις στα θέλω μας. Αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο για τις γυναίκες αλλά για όλους τους ανθρώπους. Δεν υπάρχουν όρια στα όνειρα και τις επιθυμίες μας.
Εσύ έχεις φτάσει τα όριά σου;
Νομίζω ότι έχω πολύ ακόμα μπροστά μου...
*Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συζητήσεις, ομιλίες από επιστήμονες και ειδικούς, προβολές ταινιών μικρού μήκους και παράλληλες δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης. Ξεχωριστή παρουσία έχει η εικαστικός Γεωργία Λαλέ με την performance της με τίτλο "ΑΔΥΤΟΝ", για την πραγματοποίηση της οποίας η καλλιτέχνιδα καλεί γυναίκες και θηλυκότητες να της δωρίσουν δικά τους σεντόνια που μπορούν να φέρουν μαζί τους, την ίδια ημέρα και κατά τη διάρκεια της δράσης, καθώς και με την τριήμερη εικαστική της έκθεση με τίτλο "Η Ενοχή της Γειτονιάς".
Με την έκθεσή της, η Ελληνίδα εικαστικός της "Ροζ Σημαίας", Γεωργία Λαλέ, που ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη, μνημονεύει θύματα γυναικοκτονίας και τιμά ανθρώπους που βιώνουν ενδοοικογενειακή βία. Η έκθεση "Η Ενοχή της Γειτονιάς", που θα είναι ανοιχτή προς το κοινό από τις 8 έως και τις 10 Μαρτίου, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το νέο της έργο "Σημαία", φτιαγμένο ειδικά για τη φετινή Διεθνή Ημέρα των Γυναικών.
Στο πλαίσιο των δράσεων του Δήμου Αθηναίων με τίτλο "Γνωρίζοντας από την κόψη: Τη Διεθνή Ημέρα των Γυναικών μιλάμε για την έμφυλη βία", στις 8 Μαρτίου, από τις 19:00 έως τα μεσάνυχτα, το έργο "Ροζ Σημαία" (2021) της Γεωργίας Λαλέ θα "ντύσει" την πρόσοψη του Δημαρχείου Αθηνών, με τη χρήση της τεχνολογίας 3D projection mapping.
Οι δράσεις της 8ης Μαρτίου απευθύνονται τόσο σε ενήλικες όσο και σε έφηβες και έφηβους, με στόχο την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση, αλλά και την πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου που έχει ως επίκεντρο τις ανισότητες λόγω φύλου, οι οποίες προκαλούν τη διαιώνιση της χαμηλότερης νομικής, κοινωνικής και οικονομικής θέσης των γυναικών στο κοινωνικό σύνολο.
Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα των δράσεων:
8-10 Μαρτίου | "Η Ενοχή της Γειτονιάς", εικαστική έκθεση της Γεωργίας Λαλέ
Παρασκευή 12:30-23:00, Σάββατο 10:00-22:00, Κυριακή 10:00-17:00 | Αίθουσα Δεξαμενές Καθαρισμού
Η έκθεση "Η Ενοχή της Γειτονιάς" της εικαστικού Γεωργίας Λαλέ περιλαμβάνει την -δημιουργημένη ειδικά για τη Διεθνή Ημέρα των Γυναικών 2024 - εγκατάσταση "Σημαία", φτιαγμένη από σεντόνια γυναικών και θηλυκοτήτων τα οποία προσφέρθηκαν στην εικαστικό κατά τη διάρκεια της performance της, "Αλκυονίδες Μέρες" (BIOS, 3 Φεβρουαρίου 2024). Περιλαμβάνει, επίσης, το έργο "Χάρτης της Ελλάδας" που θα δημιουργήσουν το πρωί της 8ης Μαρτίου έφηβοι μαθητές και έφηβες μαθήτριες σε συνεργασία με τη Γεωργία Λαλέ, καθώς και μεταξοτυπίες-αναπαραγωγές των έργων της "Σημαία" (2021) και "Η ενοχή της γειτονιάς" (2023) που εκτέθηκαν στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη τον Δεκέμβριο του 2023.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή προς το κοινό, με συμβολικό εισιτήριο 2€ (προπώληση μέσω more.com). Με πρωτοβουλία της Γεωργίας Λαλέ, το σύνολο των εσόδων από τα εισιτήρια της έκθεσης θα δοθεί προς ενίσχυση του έργου της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης "Κέντρο Διοτίμα", που εξειδικεύεται στα ζητήματα φύλου και ισότητας.
8 Μαρτίου, 10:00-12:30 | Πρόγραμμα για μαθητές και μαθήτριες Λυκείου | Αεριοφυλάκιο 1 – Αμφιθέατρο "Μιλτιάδης Έβερτ"
· Προβολή ταινίας μικρού μήκους "Τα Σωστά Λόγια" (Γαλλία, 2021, σκην. Αντριάν Μοΐζ Ντιλάν), σε συνεργασία με το Athens International Children’s Film Festival
· Ομιλίες και συζητήσεις με θέμα τα έμφυλα στερεότυπα και τη συναίνεση, με συντονίστρια τη δημοσιογράφο Πελιώ Παπαδιά. Ομιλητές:
· Γιώργος Νικολαΐδης, εκπαιδευτής ενηλίκων - υπεύθυνος συντονισμού "Συμμαχίας των Φύλων", με θέμα: "Έμφυλα Στερεότυπα",
· Ειρήνη Γεωργή, συγγραφέας, ομιλήτρια, σύμβουλος dating & επικοινωνίας, με θέμα "Συναίνεση και Πατάτες Τηγανητές",
· Βασίλης Νανούρης, εκπαιδευτικός, με θέμα "Έμφυλη Βία και το Εκπαιδευτικό Σύστημα"
· Επίσκεψη των μαθητών και των μαθητριών στην έκθεση "Η Ενοχή της Γειτονιάς" και συμμετοχή τους στη διαδραστική performance της Γεωργίας Λαλέ για τη δημιουργία του έργου "Χάρτης της Ελλάδας"
* Όλες οι πρωινές δράσεις για έφηβες και έφηβους είναι κλειστές για το κοινό
8 Μαρτίου, 17:00-21:00 | Athens Checkpoint | Εξωτερικός χώρος αίθουσας Δεξαμενές Καθαρισμού
Το κέντρο πρόληψης και σεξουαλικής υγείας Athens Checkpoint θα βρίσκεται έξω από την είσοδο της έκθεσης παρέχοντας δωρεάν, ανώνυμες και γρήγορες εξετάσεις για HIV και ηπατίτιδα B&C, μοιράζοντας δωρεάν προφυλακτικά και ενημερώνοντας το κοινό για θέματα σεξουαλικής υγείας.
8 Μαρτίου, 19:15-20:30 | "8 Μαρτίου 2024: Άλλη μια επέτειος;", ομιλίες για το ευρύ κοινό| Αεριοφυλάκιο 1 – Αμφιθέατρο "Μιλτιάδης Έβερτ"
Ομιλήτριες: Γεωργία Λαλέ, εικαστικός, Μαρία Αποστολάκη, δικηγόρος συντονίστρια Νομικής Υπηρεσίας, Κέντρο Διοτίμα, Μαρία Στρατηγάκη, Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Ισότητας, Μαίρη Λεοντσίνη, Καθηγήτρια ΤΕΑΠΗ – ΕΚΠΑ, Πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων και Καταπολέμησης των Διακρίσεων – ΕΚΠΑ. Συντονίζει ο Κωστής Παπαϊωάννου, Πρόεδρος Δ.Σ. Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων, πρ. Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Την εκδήλωση προλογίζει ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας.
* Είσοδος ελεύθερη, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας
8 Μαρτίου, 20:30-23:00| "ΑΔΥΤΟΝ", performance της Γεωργίας Λαλέ | Υπόγειος χώρος αίθουσας Δεξαμενές Καθαρισμού
Μετά τη συμμετοχή της στο απογευματινό πάνελ, η εικαστικός θα πραγματοποιήσει την performance "ΑΔΥΤΟΝ" στον υπόγειο χώρο της έκθεσης "Η Ενοχή της Γειτονιάς". Η Γεωργία Λαλέ καλεί γυναίκες και θηλυκότητες να της δωρίσουν καθαρά, μεταχειρισμένα σεντόνια τους κατά τη διάρκεια της δράσης. Όλα τα χρώματα, τα μεγέθη και τα μοτίβα σεντονιών είναι αποδεκτά, με τη μοναδική προϋπόθεση να έχουν χρησιμοποιηθεί για να ξεκουραστούν και να ονειρευτούν έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης στον οποίο δεν θα φοβούνται να διεκδικήσουν τις ζωές που επιθυμούν. Ολόκληρη η performance θα βιντεοσκοπηθεί και θα προβάλλεται σε οθόνες στον χώρο της τριήμερης έκθεσης, καθ’όλη τη διάρκειά της.
* Είσοδος με το συμβολικό εισιτήριο της έκθεσης "Η Ενοχή της Γειτονιάς"
Πληροφορίες
"Γνωρίζοντας από την κόψη: Τη Διεθνή Ημέρα των Γυναικών μιλάμε για την έμφυλη βία" | 8 – 10 Μαρτίου 2024, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
Είσοδος ελεύθερη στις απογευματινές ομιλίες
Είσοδος στην έκθεση "Η Ενοχή της Γειτονιάς" με συμβολικό εισιτήριο €2,προς ενίσχυση του έργου της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης "Κέντρο Διοτίμα".