Ήταν Σεπτέμβριος του - όχι και τόσο μακρινού - 2005, όταν ο ραδιοφωνικός σταθμός Jeronimo Groovy σίγησε για πάντα. Μαζί με το τέλος του "Ινδιάνου" των ερτζιανών ήρθε και το τέλος της αθωότητάς μας. Οι άνω των 35 - ας τους πούμε Μillenials - αλλά και οι boomers αυτού του τόπου, έχουν σίγουρα αμέτρητες ιστορίες να διηγηθούν γύρω από τον θρυλικό σταθμό που εισήγαγε στις ζωές μας το mainstream και την ραδιοφωνική παρέα.
Πόσα ατελείωτα βράδια δεν ξενυχτήσαμε περιμένοντας την αφιέρωσή μας, η οποία ήταν στη συμμαθήτρια με την οποία μιλούσαμε με sms παράλληλα, αλλά καθόλου δεν μας πείραζε. Ή πόσες φορές δεν περιμέναμε τα γενέθλια κάποιου για να τον πάρουν τηλέφωνο από την αγαπημένη του εκπομπή και να του ευχηθούν on air. Ο Jeronimo Groovy υπήρξε μεγάλο μέρος της νεανικής μας ύπαρξης και αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Η μαζικότητα και η τεράστια δημοφιλία του ήταν κάτι πρωτοφανές. Ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε το 1966 να εκπέμπει δειλά δειλά στα μεσαία κύματα με ιδρυτή και εμπνευστή έναν οραματιστή, όπως απεδείχθη 17χρονο, τον Δημήτρη Πρωτόπαπα. Μέσα από πολλά ευτράπελα και περιπέτειες, ο σταθμός κατάφερε να αποκτήσει άδεια και έκτοτε να ξεκινήσει η λαμπρή του πορεία στα FM.
Παραγωγοί όπως ο Γιώργος Πολυχρονίου, ο Κώστας Αραμής, ο Γιάννης Φωτεινιάς και ο Γιάννης Αρμυρός έκαναν τα πρώτα τους βήματα στον σταθμό, ενώ όσο τα χρόνια περνούσαν, τα ονόματα γίνονταν όλο και περισσότερα. Ήθελες μουσική; Ο Jeronimo την είχε. Ήθελες χαβαλέ; Είχε και από αυτό. Ήθελες φάρσες; Μεταμεσονύχτιες αφιερώσεις με την αισθαντική φωνή του παραγωγού; Ναι τα είχε και αυτά! Και φτάνουμε στα νοσταλγικά '90s όπου ο Jeronimo έφτασε στο peak της δημοτικότητας και της επιδραστικότητάς του. Και κάπως έτσι ξεκινούν και τα πάρτι του σταθμού. Γιατί κάπως έπρεπε οι ακροατές να γνωριστούν με τους παραγωγούς. Εξάλλου ήμασταν όλοι μια παρέα. O Τάκης Φωτίου - εκ των πιο θρυλικών παραγωγών του σταθμού - σε παλαιότερη συνέντευξή στο "Vice" και τη Μελπομένη Μαραγκίδου είχε αναφερθεί στα περιβόητα πάρτι λέγοντας χαρακτηριστικά: "Έρχονταν μόνο για να "ξεβιδωθούν" στον χορό και να γνωριστούν. Μιλάμε για πάρα πολύ χορό. Μιλάμε για ιδρώτα. Ο κόσμος έφευγε μούσκεμα". Για την ιστορία το πρώτο πάρτι είχε γίνει στην Αυτοκίνηση το '90 και είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία αποδεικνύοντας την τεράστια επιδραστικότητα του σταθμού.
Και έρχεται μοιραία η στιγμή που τα studio του Jeronimo αποκτούν κάμερα. Και κάπως έτσι μπαίνει στη ζωή μας το Jeronimo Groovy TV το 1991 - ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός που απέκτησε και τηλεοπτικό κανάλι - για να μπορέσουμε επιτέλους να δούμε πώς στο καλό έμοιαζε ο Αλέξανδρος Πέτρακας και ο Αναστάσης Παπάς του θρυλικού του "Groovy Time". Μιας και τότε δεν υπήρχαν social media, για εμάς, οι φωνές πίσω από τα μικρόφωνα παρέμεναν άλυτα μυστήρια ενώ από τις αγαπημένες μας ασχολίες ήταν να προσπαθούμε να μαντέψουμε πώς μπορεί να δείχνει ο καθένας, με μοναδικό κριτήριο τη φωνή του.
Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν και η αθωότητα χάθηκε. Το 2005, και πιο συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο, ο σταθμός της καρδιάς μας σταμάτησε να εκπέμπει και μαζί του έλαβε τέλος και ο αθώος αυθορμητισμός μιας ολόκληρης γενιάς. Στα χρόνια που ακολούθησαν, με τα νέα φυσικά δεδομένα, αμέτρητοι αξιόλογοι ραδιοφωνικοί σταθμοί έκαναν την εμφάνισή τους, παρουσιάζοντας μουσική και καλλιτέχνες αξιώσεων. Κανένας όμως δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει το οικείο αίσθημα που απέπνεε ο Jeronimo Groovy. Όλοι εμείς οι ταλαιπωρημένοι Millenials, σήμερα που είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, έχουμε στη σκέψη τον αγαπημένο μας "Ινδιάνο" χαμογελώντας νοσταλγικά.