Η φράση "έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας" έχει ειπωθεί επανειλημμένα για τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως ελληνική κοινωνία. Αν και αδιαμφισβήτητα, η πρόσφατη απόφαση του Υπουργού Επικρατείας να ψηφιστεί το νομοσχέδιο "Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις", που εξασφαλίζει περισσότερα δικαιώματα για τα ομόφυλα ζευγάρια, είναι ένα βήμα μπροστά, δεν γίνεται να αγνοήσουμε τους αποκλεισμούς που ακολουθούν.
Τις προβληματικές του νομοσχεδίου, αλλά και των σχετικών απόψεων από την εκκλησία, τα βουλευτικά κόμματα και άλλα πρόσωπα της δημοσιότητας, συζήτησε ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Οικογένειες Ουράνιο Τόξο σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 30 Ιανουαρίου. Εδώ και μια δεκαετία, ο οργανισμός στηρίζει και απευθύνεται σε ΛΟΑΤΚΙΑ+ γονείς και άτομα που επιθυμούν να γίνουν γονείς ή υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στη γονεϊκότητα. Το ψήφισμα του νομοσχεδίου αναμένεται στα μέσα Φεβρουαρίου και, παρόλο που θα είναι μια μικρή νίκη για τα κουίρ άτομα, στην πραγματικότητα εξασφαλίζει, ποσοτικά και ποιοτικά, λιγότερα δικαιώματα για τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα σε σύγκριση με τα ετερόφυλα. Το επιβεβαίωσε και η Κατερίνα Τρίμμη, δικηγόρος και μέλος της οργάνωσης στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: "Σίγουρα θα ζήσουμε ιστορικές μέρες όταν έρθει το νομοσχέδιο στη Βουλή, αλλά ο νομικός του μέλλοντος και σίγουρα ο νομικός του παρόντος θα υποστηρίξει ότι θα μπορούσε να γίνει πιο συμπεριληπτική δουλειά. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η λεκτική αποτύπωση των δικαιωμάτων μέσα στη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία εμφανίζει ελλείψεις".
Πράγμα που σημαίνει ότι το εύρος δικαιώματος που η κυβέρνηση θέλει να εξασφαλίσει, είναι σαφώς περιορισμένο. Υπάρχει η δυνατότητα τέλεσης γάμου, όμως, σε ό,τι αφορά τα παιδιά, λείπει ένα βασικό τεκμήριο γονεϊκότητας: τα παιδιά που γεννιούνται μέσα σ’ ένα γάμο, δεν θεωρούνται παιδιά και των δύο γονέων. Μπορεί να σας φαίνεται αυτονόητο, αλλά για την γκέι κοινότητα είναι ένα δικαίωμα που ακόμα δεν έχει διεκδικηθεί. Η Τρίμμη πολύ σωστά ανέφερε ότι "όταν ο νομοθέτης αναλαμβάνει να νομοθετήσει εκ νέου γύρω από τον γάμο, πρέπει να έχει την υπευθυνότητα να μην αφήνει κενά. Όταν υπάρχουν κενά, υπάρχει και ο φόβος της παρερμηνείας". Η νομοθεσία του Υπουργείου Επικρατείας είναι διαχειριστική, αλλά πρακτικά ανεφάρμοστη γιατί προϋποθέτει αμέτρητες διαδικασίες.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr