Το επιβλητικό παρουσιαστικό του μπορεί να είναι το πρώτο που παρατηρεί κανείς συναντώντας τον, όμως τα πράγματα αλλάζουν όταν μιλήσεις μαζί του και μεσολαβήσει το χιούμορ του. Ο Αλέξανδρος Βάρθης ή αλλιώς ο τηλεοπτικός Τάσος Μέρμηγκας από τη σειρά του ΑΝΤ1+, "Ψυχοκόρες", στην πραγματική του ζωή είναι πρόσχαρος, μιλά με ευγένεια και όπως λέει ο ίδιος, δεν έχει κουτάκια. Αγαπά το θέατρο όπως αγαπά το σπίτι του -στην παράσταση "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" παρεμπιπτόντως υποδύεται 7 διαφορετικούς ρόλους- γιατί όπως υποστηρίζει η δουλειά του τον κάνει να αισθάνεται ακόμα παιδί. Όπως θα διαβάσεις παρακάτω άλλωστε, δηλώνει δεινός gamer. Τυχαίο; Δε νομίζουμε.
Φέτος πρωταγωνιστείς στη δραματική σειρά "Ψυχοκόρες", υποδυόμενος τον Τάσο Μέρμηγκα. Ποιος είναι ο Τάσος;
Ο Τάσος είναι ένας πολύ ενδιαφέρον τύπος. Θα έλεγα πως είναι μέσα σε όλα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Είναι ένας τύπος ο οποίος υποθέτω ότι δεν είχε κάποια άλλη διέξοδο στη ζωή του και έτσι έχει αναγκαστεί -υποθέτω δηλαδή ότι δεν το απολαμβάνει κιόλας- να εμπλακεί σε διάφορες παράνομες δραστηριότητες όπως ο τζόγος, τα ναρκωτικά, εκδίδει τον εαυτό του και προσπαθεί να εκδίδει επίσης κοπέλες. Έχει όλα τα κακά της μοίρας πάνω του.
Υπάρχει κάτι που απολαμβάνεις στον ρόλο αυτό ή κάτι που σε έπεισε να τον υποδυθείς;
Όταν υποδύεσαι χαρακτήρες οι οποίοι έχουνε πάθη, αυτό από μόνο του είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον. Τα πάθη του Τάσου είναι αμέτρητα, ο ίδιος είναι μία πρόκληση. Και αυτό είναι που τον κάνει -για μένα-, πιο ενδιαφέρων από άλλους χαρακτήρες και ήταν και αυτό που με έκανε να πω κατευθείαν το "ναι" στην πρόταση. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Ακριβώς επειδή είναι πιο σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις ανθρώπων, είναι πρόκληση για έναν ηθοποιό να προσπαθήσει να προσεγγίσει έναν τέτοιον χαρακτήρα και να τον κάνει άνθρωπο, να μην τον κάνει τύπο.
Όσο ήμουν στη σχολή, μου έδιναν συνέχεια το "καλό, ευγενικό παιδί", τον τύπο που θα έσωζε όποια κοπέλα ήταν σε κίνδυνο και αυτό, από ένα σημείο και μετά ήταν βαρετό. Τουλάχιστον για εμένα, όπου έβλεπα αρρώστια και βρωμιά και ενθουσιαζόμουν. Έλεγα, "εδώ είμαστε, αυτό είναι".
Οι περισσότερες δουλειές σου, είναι δραματικές. Γιατί; Σε επιλέγει το δράμα ή το επιλέγεις εσύ;
Νομίζω ότι σε επιλέγει. Δηλαδή κάπως φυσιογνωμικά. Δεν ξέρω αν είμαι καλός στην κωμωδία, έχω δοκιμάσει, πολλοί φίλοι μου μου λένε "Άντε, παίξε επιτέλους μία κωμωδία" γιατί ξέρουν ότι εγώ στην παρέα μου είμαι πιο χαλαρός και πρόσχαρος και μου αρέσει να βλέπω τους άλλους να γελάνε, γελάω και εγώ. Δεν είναι όμως έτσι η υποκριτική, ούτε στο θέατρο, ούτε στην τηλεόραση. Καλώς ή κακώς, σε επιλέγει το είδος. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος 1.93, δεν είμαστε τόσοι πολλοί στο δικό μου επάγγελμα με αυτό το ύψος, και η φυσιογνωμία μου δεν παραπέμπει σε κάτι κωμικό- προφανώς δεν το λέω προσβλητικά για όποιον ασχολείται με την κωμωδία. Απλώς, καλώς ή κακώς η κωμωδία θέλει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Εκτός αν το ταλέντο τους -το οποίο εγώ δεν έχω- μπορεί να το υπηρετήσει όλο αυτό. Τέλος πάντων, επιλέχθηκα για αυτό το είδος. Μου αρέσει βέβαια κιόλας, νιώθω καλά. Νιώθω οικεία σε αυτό.
Λέγεται πως στο μέλλον οι Ψυχοκόρες ίσως προστεθούν στο Netflix, όπως έγινε πρόσφατα με τις "Σέρρες" και το "Σώσε Με". Πώς σου ακούγεται αυτό ως προοπτική; Είναι ένα είδος καταξίωσης για μία σειρά οι διεθνείς πλατφόρμες streaming ή είναι κάτι που δε σε αφορά;
Υπέροχο. Προφανώς και με αφορά γιατί εκεί γίνονται πολύ σοβαρές δουλειές. Θεωρώ ότι είναι η εξέλιξη ή ο θάνατος του κινηματογράφου μέσα από την πλατφόρμα -αυτό δεν το λέω ως καλό ή κακό αλλά ως πραγματικότητα. Γίνονται μεγάλες παραγωγές, οι πλατφόρμες έχουν τεράστια ποσότητα περιεχομένου και υλικού το οποίο όμως έχει κάποια standards. Θέλω να πω πως δεν πρόκειται για την τηλεόραση όπως την έχουμε συνηθίσει ή όπως ήταν παλαιότερα. Ακόμα και στο εξωτερικό, όταν ακούς ότι ένα επεισόδιο 45 λεπτών μπορεί να κοστίσει και 10 εκατομμύρια, όσο μία ταινία δηλαδή -που καμία ταινία στην Ελλάδα δεν έχει κοστίσει τόσο- ναι, είναι τιμητικό να υπάρχει μία σειρά στην οποία συμμετέχεις ανάμεσα σε τέτοιες δουλειές.
Δεδομένου του ότι σε γνωρίσαμε μέσα από το θέατρο, πώς εξελίσσεται το πρότζεκτ τηλεόραση για σένα;
Ουσιαστικά δεν έχει γίνει μετάβαση αλλά συνύπαρξη. Δεν άφησα το ένα είδος για να πάω στο άλλο. Εγώ ανήκω σε μία γενιά ηθοποιών που δε μπορούσε εύκολα να δουλέψει στην τηλεόραση καθότι είμαστε τα παιδιά της κρίσης. Δε γίνονταν δουλειές και αν γίνονταν μέσα στην κρίση, 2013, 2012 ή το 2014 που ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά, οι άνθρωποι που δούλευαν ήταν οι κλασικοί άνθρωποι της τηλεόρασης, ελάχιστοι και συγκεκριμένοι. Δεν το κρίνω, λέω απλώς ότι δεν υπήρξαν ευκαιρίες για άλλους. Τώρα ευτυχώς, αυτή η ευκαιρία υπάρχει και πολλά νέα παιδιά βγαίνουν και παίρνουν ευκαιρίες. Όπως να, εδώ, ο Τάσος Λέκκας που έχω μπροστά μου τώρα που μιλάμε και με τον οποίο συμπρωταγωνιστώ φέτος στο θέατρο.
Ποια είναι η γνώμη σου για την ελληνική τηλεόραση εν έτει 2024;
Η τηλεόραση είναι ένα μέσο λαϊκό. Το λαϊκό στη συνείδηση του κόσμου, όταν ακούγεται από έναν καλλιτέχνη, δεν έχει καλή χροιά. Εγώ το λέω όμως με την έννοια ότι απευθύνεται στο ευρύ κοινό, όπως οι λαϊκές τέχνες που έχουν και τον μεγαλύτερο αντίκτυπο ακριβώς επειδή απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Τώρα πια οι περισσότερες γίνονται πολύ σοβαρά, πολύ προσεγμένα. Οπότε εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετέχω σε τηλεοπτικές παραγωγές γιατί αυτή είναι η δουλειά μου, να απευθύνομαι στο ευρύ κοινό. Από εκεί και πέρα, προφανώς γίνεται κάποια επιλογή. Δεν πηγαίνεις οπουδήποτε. Το να δουλεύω ας πούμε με καλούς συνεργάτες που έχουνε μεράκι και όρεξη, για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντικό, αν όχι από τα πιο σημαντικά πράγματα στη δουλειά. Είμαι αρκετά επιλεκτικός.
Η αλήθεια όμως είναι ότι μου έχει τύχει κάπως έτσι, σα να με διάλεξε. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι αυτός θα είναι και ο κανόνας. Προφανώς και θα υπάρξουν εξαιρέσεις στην πορεία μου, δεν έχω αυταπάτες αλλά θα ήθελα να υπάρχει ένα επίπεδο. Για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο το σενάριο, η ιστορία που θα ειπωθεί, όταν μιλάμε για την τηλεόραση φυσικά, και οι συνεργάτες. Δε μπορώ να δουλεύω με ανθρώπους που βαριούνται να κάνουν τη δουλειά τους και υπάρχουν τέτοιοι, σε όλα τα επαγγέλματα. Θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που έχουν την καύλα να το κάνουν.
Τηλεοπτικά, έχεις υπάρξει ζευγάρι με έναν άντρα (στη σειρά "Σκοτεινή Θάλασσα" με τον Μιχάλη Συριόπουλο). Ήταν αυτό ένα κίνητρο για να υποδυθείς τον ρόλο, ως πρόκληση σε μία ελληνική τηλεόραση που για πολλά χρόνια δεν έκανε ορατά τα γκέι ζευγάρια;
Ναι, σίγουρα ήταν ένα κίνητρο. Με τον Μιχάλη Συριόπουλο είχαμε ξαναδουλέψει μαζί, είναι ένας άξιος ηθοποιός. Ήταν πρόκληση. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δε φαίνονται πουθενά ενώ υπάρχουν. Είναι δίπλα μας, τους μιλάμε, τους συναναστρεφόμαστε. Αλλά δεν έχουν ή δεν είχαν μέχρι πρόσφατα καμία ρεαλιστική εκπροσώπηση στην τηλεόραση. Συνήθως ήταν σχήματα γκροτέσκα που διακωμωδούσαν τους ανθρώπους με άσχημο ή με λιγότερο άσχημο τρόπο. Εξυπηρετούσαν πάντως κωμικούς σκοπούς. Ε εγώ αποφάσισα ότι δε θέλω να το δω καθόλου σχηματικά αλλά καθαρά ανθρώπινα. Και έτσι το αντιμετώπισα. Δεν έπαιξα κάτι που δεν είμαι, δεν έκανα κάτι ψεύτικο, επέλεξα να το κάνω με τρόπο ασφαλή και νομίζω ότι καλά πήγε.
Διαβάστε περισσότερα στο esquire.com.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
