Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου με διεθνή προβολή και σημαντικές διακρίσεις. Ο δημιουργός της εμβληματικής ταινίας "Ο Θίασος" (1974), παραμένει ο σημαντικότερος κινηματογραφιστής, που ανέδειξε η χώρα μας κι ένας από τους σπουδαιότερους του παγκόσμιου κινηματογράφου. Κυρίαρχα θέματα στο φιλμικό του σύμπαν η μετανάστευση, η επιστροφή στην πατρίδα και η ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο της οδού Αχαρνών στον Άγιο Παντελεήμονα και συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων, με συμμαθητές γνωστές προσωπικότητες της πνευματικής ζωής της χώρας, όπως ο καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς, ο δημοσιογράφος και στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.
"Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο ήρωας οδηγείται από δυο φύλακες στην ηλεκτρική καρέκλα. Καθώς προχωρούν, οι σκιές τους μεγαλώνουν στον τοίχο. Ξαφνικά μια κραυγή... Δεν θέλω να πεθάνω. Αυτή η κραυγή για καιρό μετά στοίχειωνε τις νύχτες μου. Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή μου με μια σκιά που μεγάλωνε σε έναν τοίχο και μια κραυγή", είπε για την ταινία που αποτέλεσε αφορμή να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ο τίτλος της ήταν Κολασμένες Ψυχές (Angels With Dirty Faces).
Το 1953 εισήχθη στη Νομική Σχολή Αθηνών την οποία εγκαταλείπει προκειμένου να σπουδάσει στο Παρίσι. Εκεί, στη Σορβόννη, παρακολουθεί μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας με τον Georges Sadoul και εθνολογίας με τον Claude Lévi-Strauss. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάζεται ως κριτικός κινηματογράφου. Η πρώτη του προσωπική ταινία, είναι ένα φιλμ μικρού μήκους με τίτλο "Εκπομπή" το οποίο επικεντρώνεται στον ματαιόδοξο κόσμο της τηλεόρασης. Το 1969 μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη εκδίδουν το περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος, που αποτέλεσε το θεωρητικό όργανο του λεγόμενου "Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου".
Και φτάνουμε στο 1970 όπου γυρίζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο "Αναπαράσταση". Το κεντρικό θέμα ήταν ένα έγκλημα πάθους στην Ήπειρο και με αφορμή αυτό, ο σκηνοθέτης αναλύει τα προβλήματα διαβίωσης στην ελληνική επαρχία. Η ταινία προκάλεσε αίσθηση τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ακολουθεί το γνωστό και περίφημο τρίπτυχο "Μέρες του 36", "Θίασος" και "Κυνηγοί" με το οποίο καθιερώνεται στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα. Η πρώτη ταινία αναφέρεται στη δικτατορία του Μεταξά, η δεύτερη στην ιστορία ενός θιάσου που παρουσιάζει το έργο "Γκόλφω" και η τρίτη που μας μεταφέρει στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1977 και σε μία ομάδα κυνηγών που ανακαλύπτουν το πτώμα ενός αντάρτη του Εμφυλίου. Ο "Θίασος" θεωρείται η κορυφαία κινηματογραφική του στιγμή, ενώ θα ήταν και υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Φρένο στις φιλοδοξίες του Αγγελόπουλου έβαλε ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, που θεώρησε ότι η ταινία ήταν πολύ αριστερή, για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα.
Το 1980 γυρίζει την ταινία "Μεγαλέξαντρος" για την οποία τιμήθηκε με Χρυσό Λέοντα, και στη συνέχεια δύο ντοκιμαντέρ το "Χωριό ένα, κάτοικος ένας" και το "Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη". Το 1984 ξεκινάει η "τριλογία της Σιωπής" με το "Ταξίδι στα Κύθηρα". Πρωταγωνιστής ο σπουδαίος Μάνος Κατράκης. Ακολουθεί ο "Μελισσοκόμος" και το "Τοπίο στην Ομίχλη". Το 1991 γυρίζει "Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού" με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Φλώρινα, ενώ ο μητροπολίτης Αυγουστίνος (Καντινιώτης) μη συμφωνώντας με το περιεχόμενο της ταινίας αφόρισε τον Αγγελόπουλο. Το 1995 γυρίζει "Το Βλέμμα του Οδυσσέα" η οποία τυγχάνει θερμής υποδοχής αλλά δυστυχώς χάνει τελευταία στιγμή τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Ο Αγγελόπουλος τότε, είχε προκαλέσει αίσθηση με τις δηλώσεις του. Ωστόσο, τρία χρόνια μετά, έρχεται η στιγμή της δικαίωσης, καθώς κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία "Μία Αιωνιότητα και μία μέρα".
Διαβάστε περισσότερα στο womantoc.gr