Όταν ρωτάς ένα μικρό παιδί τι θέλει να κάνει όταν μεγαλώσει και σου απαντά να βγάλει χρήματα, και όχι να αλλάξει τον κόσμο, είναι μία σαφής ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά. Το ίδιο παιδί μάλλον "κρυφοζηλεύει" στο Instagram εκείνους που φλεξάρουν τα αυτοκίνητά , τα πανάκριβα αξεσουάρ και τις χλιδάτες διακοπές τους. Αδιαφορεί σε μεγάλο βαθμό για την ελληνική τηλεόραση και αν και κατά πόσο πλέον μετρά τα λόγια της, και διασκεδάζει με τραπ κομμάτια που στους στίχους τους βρίζουν / υποτιμούν τις γυναίκες και θεοποιούν το χρήμα. Στο προαύλειο του σχολείου τους παίζει τα αγωνίσματα του Survivor, σαν να είναι Ολυμπιακά αθλήματα και η αγαπημένη ώρα της ημέρας είναι όταν κρατά το smartphone. Ποιος Τσιτσάνης; Ποιος Νταλάρας; Ποια ντροπή;
Είναι εμφανές ότι οι ρεπόρτερ δεν θεωρούσαν υποχρέωσή τους να γνωρίζουν τον Βασίλη Τσιτσάνη ή κάτι από τη διαδρομή του Νταλάρα, πριν του κάνουν -αυτό που δημοσιογραφικά λέμε- "πέσιμο". Ήθελαν να ρωτήσουν για τις αντιδράσεις του Ρέμου και του Αργυρού και ακόμα και να τον τσίτωναν λίγο, μέσα στο παιχνίδι είναι. Γιατί να ξέρουν την υπόθεση της παράστασης/ ταινίας όταν πάνε στο θέατρο/ σινεμά για να ρωτήσουν έναν ηθοποιό αν χώρισε ή αν έχει σχέση; Και όμως, βασική μου πεποίθηση είναι ότι για να κάνεις κάτι καλά, ακόμα και αν αυτό θεωρείται του ελαφριού ρεπερτορίου που λέμε, χρειάζεται να έχεις υποδομή.
Η Αλίκη για παράδειγμα διαφωνούσε με την υποκριτική μέθοδο Στανισλάφσκι, καθώς πίστευε ότι ο ηθοποιός πρέπει να είναι παρατηρητής του εαυτού του. Διάβαζε μανιωδώς έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, παρακολουθούσε παραστάσεις στο Λονδίνο για να έχει εικόνα τι γίνεται γύρω της, διάβαζε καθημερινά εφημερίδες και είχε πρότυπα στο χώρο, όχι τη Μπαρντό με την οποία την είχαν παρομοιάσει, αλλά την Έλλη Λαμπέτη και την Γκάρμπο. Η Μαλβίνα που έπαιζε στα δάχτυλα τους φιλοσόφους και μαυροφορέθηκε κλαίγοντας γοερά όταν πέθανε ο Φασμπίντερ, στεκόταν μπροστά στον Ζαμπέτα σαν μικρή μαθήτρια, έτοιμη να κλέψει από εκείνον αποστάγματα ζωής. Ο Νταλάρας που λέγαμε, μπορεί να περάσει μία ολόκληρη ημέρα να μιλάει για νότες, φθόγγους, ηχοχρώματα, τον Μίκη, τον Μάνο, τον Κουγιουμτζή αλλά και μουσικούς που δεν σου περνούν από το μυαλό. Και αν το σχολείο ή το οικογενειακό μας πλαίσιο δεν μας δίνει την ευκαιρία να ψαχτούμε παραπέρα, ας το κάνουμε μόνοι μας. Γιατί το να βρεις τι είναι αυτό που αγαπάς είναι πιστεύω μεγάλη υπόθεση. Και μπορεί να μην σου αποφέρει τη χλιδάτη ζωή που φαίνεται να έχει γίνει το ζητούμενο, αλλά πιστεύω ότι είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της προσωπικής ευτυχίας.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
