"Πάρε μία συνέντευξη του 1969 και διάβασε τι λέω. Αν βρεις τελεία, κόμμα, δασεία ή περισπωμένη αλλαγμένη από τα σημερινά, έλα και τρύπα μου τη μύτη, που λέγαμε μικροί. Είμαι ακραία βαρετός και μονότονος. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ήμουν το 1969. Έλεγα ακριβώς τα ίδια πράγματα. Είχα τις ίδιες τύψεις, το ίδιο βάσανο, την ίδια έκπληξη για τα πράγματα. Δεν πρόκειται να αλλάξω. Θα υποχρεωθεί ο χώρος μου να με υποστεί μέχρι την ημέρα που θα πάω καλλιά μου. Όπως και εγώ καλούμαι να υποστώ τους άλλους", έλεγε ο Γιώργος Νταλάρας στην Έλενα Ακρίτα σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2001.
Και έτσι είναι. Ο Γιώργος Νταλάρας είτε σου αρέσει είτε όχι, είναι πάντα συνεπής στα πιστεύω του. Φανατικός αντικαπνιστής, δεν πίνει ποτέ, έμεινε σε όλη του ζωή μακριά από τις καταχρήσεις. "Με το να μείνω ξενέρωτος που λένε, δεν ξέρω τι έχασα, ξέρω όμως πόσα κέρδισα", έχει πει ο ίδιος. Έχει απέχθεια στη νύχτα. Απομακρύνθηκε από τις πίστες από πολύ νωρίς, όταν εκείνες φάνταζαν μονόδρομος για έναν νεαρό τραγουδιστή. Ασφυκτιούσε στις πίστες ο Νταλάρας και το κοινό του τον ακολούθησε στις σκηνές, στα γήπεδα και στα στάδια. Ποτέ δε γύρισε στην πίστα για την οποία πρόσφατα δήλωσε: "Είναι ένας χώρος εκτόνωσης . Ένας χώρος που "επικαλείται" ότι είναι της μουσικής και της Τέχνης. Γιατί δεν μπορείς να ακούς τις λεπτές αποχρώσεις μίας φωνής με δύομησι μπουκάλια ουίσκι".
Το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαιο το υπέγραψε στα 17 του χρόνια. Μάλιστα το είχε υπογράψει για εκείνον η μητέρα του. Ήταν η 10η ακρόαση που είχε κάνει σε δισκογραφική εταιρία καθώς στις προηγούμενες εννέα δεν προκάλεσε το ενδιαφέρον των παραγωγών. Ο Μάκης Μάτσας όμως διέκρινε το ταλέντο του και ξεκίνησε η μακροχρόνια και πολυκύμαντη συνεργασία τους. Τι ήξερε ένας πιτσιρικάς από τη δισκογραφία; Και όμως, από πολύ νωρίς, αρνήθηκε να πει τα τραγούδια που του έδιναν και δεν του άρεσαν και ήταν αποφασισμένος να μη συνεχίσει."Εγώ είχα αντιθέσεις πολλές με τον τρόπο που λειτουργούσε η δισκογραφία. Δεν μου άρεσε αυτή η μονιμότητα. Έκανα πράγματα που ξέφυγαν και από την καλή συνεργασία", έχει παραδεχτεί με ειλικρίνεια ο ίδιος.
Στο δημόσιο λόγο του μιλούσε πάντα με ονοματεπώνυμα. Το ίδιο έκανε και τώρα. "Η καλή φωνή είναι πάντα καλή φωνή. Για σκέψου ότι το παιδί που βγαίνει στη δουλειά σήμερα και λέει "Θέλω να γίνω σαν τον Ρέμο, σαν τον Αργυρό". Δεν έχει το ίδιο στίγμα ο Καζαντζίδης και ο Μπιθικώτσης, με το στίγμα που ενδεχομένως θα αφήσει ο Ρέμος. Άλλος τραγουδιστής ο Ρέμος, άλλος ο Μπιθικώτσης" είπε μεταξύ άλλων. Κάποιοι έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν εμπαθή, πιρκόχολο, μικροπρεπή. Αλλά και σε νέες δηλώσεις του, μετά από τον ντόρο που προκλήθηκε, ούτε τότε κατέφυγε σε στρογγυλοποιήσεις και σε γενικόλογα. Μα δεν το έχει κάνει ποτέ. Ποτέ δεν μιλούσε στρογγυλεμένα και συγκεκαλυμμένα.
Μα αν το καλοσκεφτείς ο Γιώργος Νταλάρας δε χαρίζεται ούτε στον εαυτό του. "Δεν μπορώ να πω για τον εαυτό μου ότι είμαι καλός τραγουδιστής, όταν υπάρχει πριν από εμένα ο Μπιθικώτσης, ο Καζαντζίδης, ο Στράτος ο Παγιουμτζής, ο Αραπάκης, ο Σωφρονίου, ο Στελλάκης. Δεν τολμώ να το πω", είναι τα λόγια του μετά από σχεδόν 60 χρόνια στο τραγούδι.