Γιατί επιλέξατε τον "Συρανό"; Ποιο είναι το αγαπημένο σας στοιχείο σε αυτό το έργο; Γιώργος Νανούρης: Θέλαμε με τον Μιχάλη να ξανακάνουμε κάτι μαζί μετά τον "Αίαντα" και σκεπτόμενοι διάφορα έργα, από κοινού αποφασίσαμε ότι αφενός ο Συρανό είναι ένας ήρωας που του ταιριάζει, αφετέρου ότι τα πράγματα για τα οποία μιλάει είναι πολύ επίκαιρα. Στην πραγματικότητα, ο Συρανό, αν και το αντιμετωπίζει με αυτοπεποίθηση και δυναμισμό, είναι ένας άνθρωπος που δέχεται bullying, όπως θα λέγαμε σήμερα, εξαιτίας ενός εξωτερικού χαρακτηριστικού του. Αυτό το χαρακτηριστικό του κάνει τους άλλους να μη βλέπουν τα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού του, να μένουν δηλαδή μόνο στην εξωτερική εμφάνιση – κάτι που ειδικά στις μέρες μας συναντάμε συχνά.
Παράλληλα, είναι κι ένα έργο βαθύ, συγκινητικό από τη μία αλλά και πολύ διασκεδαστικό, από την άλλη, και εγώ είμαι σε μια φάση της ζωής μου που θέλω να εξωτερικεύσω και το πιο χιουμοριστικό κομμάτι του εαυτού μου, κάτι που έχω να κάνω χρόνια στη σκηνή. Επίσης, η παράσταση έχει διανθιστεί και με πολλά τραγούδια (μουσική: Βάιος Πράπας), που είναι στην ουσία μελοποιημένα αποσπάσματα του κειμένου.
Μιχάλης Σαράντης: Υπάρχει μια δεξαμενή έργων στην οποία ανατρέχω κατά καιρούς, όχι απαραίτητα επειδή θέλω κάποια στιγμή να τα παίξω, αλλά επειδή με παρηγορούν σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς που ζούμε και μου απαλύνουν λίγο την ψυχή. Μέσα από αυτά επιστρέφω στην ποίηση των λέξεων και στα μεγάλα αισθήματα. Ένα από αυτά τα έργα είναι και ο "Συρανό".
Έχουμε ανάγκη στη σύγχρονη εποχή από ρομαντικές ιστορίες ανεκπλήρωτων ερώτων και ανθρώπων που περιμένουν το ταίρι τους για μια ζωή;
Γ.Ν.: Νομίζω ότι το κοινό έχει ανάγκη να δει κάτι που θα το συγκινήσει αλλά και θα το διασκεδάσει. Έχει ανάγκη να δει τους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή να δίνουν όλο τους τον εαυτό. Ζούμε και σε μια εποχή που είναι πολύ άγρια, γι’ αυτό και έχουμε ανάγκη να έρθουμε σε επαφή πάλι με το συναίσθημά μας, να ξαναθυμηθούμε τα πράγματα της καρδιάς και όχι μόνο τα εγκεφαλικά, της καθημερινότητας.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr