Λίγο πριν την πρεμιέρα της "Φόνισσας" στους κινηματογράφους, ο -μεταξύ άλλων πρωταγωνιστής της πολύ επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς Σασμός- Δημήτρης Ήμελλος μιλά στο Esquire για την ταινία της Εύας Νάθενα, το θέατρο, τη σημασία της οικογένειας στη ζωή ενός καλλιτέχνη και όλα αυτά που φλερτάρουν με την κοσμοθεωρία του.
Καταρχάς, σε τι κατάσταση σας πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο;
Έχουμε πρόβες για το Έγκλημα και Τιμωρία στο θέατρο Πορεία, καθημερινά. Δεν υπάρχει σαββατοκύριακο ελεύθερο, καθώς ξεκινάμε στις 23 Νοεμβρίου. Και ασφαλώς, εν αναμονή της Φόνισσας, που κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 30 Νοεμβρίου.
Τι να περιμένουμε λοιπόν από τη Φόνισσα;
Το σινεμά γενικά είναι μια ιστορία που μέχρι να βγει η ταινία μπορείς να μιλήσεις μόνο για το feeling που έχεις και για το εισπράττεις στα γυρίσματα. Η αίσθησή μου είναι πάρα πολύ καλή από τα όσα είδα και έχω ψυχανεμιστεί έως τώρα. Και από το trailer αλλά και από τα λίγα που έχω δει έως τώρα. Υπάρχει ένα μεγάλο στοίχημα σε όλο αυτό. Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη να μεταφραστεί σε εικόνα.
Είναι μία πρόκληση αυτό;
Είναι πάρα πολύ τολμηρό να κάνεις Παπαδιαμάντη στον κινηματογράφο. Αν αφαιρέσεις τη γλώσσα, όλο το υπόλοιπο είναι απλοϊκό. Είναι η χρήση της γλώσσας που κάνει επικές αυτές τις ιστορίες. Δεν είναι το ίδιο.
Κι ο ρόλος σας;
Είναι του Κωνσταντή. Που αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει: Σε μία εποχή που τα κορίτσια σε μία οικογένεια είναι σχεδόν κατάρα, αυτός έχει μόνο κόρες.
Βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο κοινά στοιχεία με κάποιες ξεπερασμένες και άστοχες αντιλήψεις που ίσως βρίσκουν ακόμη χώρο στην ελληνική κοινωνία;
Με έναν άλλο, τελείως διαφορετικό τρόπο. Ευτυχώς, οι πατεράδες λατρεύουν τις κόρες τους. Η γυναίκα γενικά όμως παραμένει θύμα σε άλλο επίπεδο και δυστυχώς είναι κάτι που έχουμε όλοι δει τα τελευταία χρόνια, με άλλους αρνητικά εκκωφαντικούς τρόπους. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό ίσως να υπήρξε και το ερέθισμα για την Εύα Νάθενα να προσεγγίσει την ταινία. Ο Παπαδιαμάντης βέβαια το αναγάγει σε κάτι τρομερό. Ξέρεις, ένας άνθρωπος σαν την Φραγκογιαννού νιώθει πως λυτρώνει οικογένειες με αυτό που κάνει. Βέβαια, για το γεγονός πως η κοινωνία είναι ανδροκρατούμενη, δεν ευθύνεται η ίδια. Ούτε για το φινάλε της, που κάνει το ίδιο το διήγημα πραγματικά μεγάλο.
Είστε κι εσείς πατέρας. Τι αλλάζει στη ζωή ενός άντρα κι ενός ηθοποιού όταν συμβεί αυτό;
Είναι μια πράξη ηρωική για έναν Έλληνα ηθοποιό να κάνει παιδί και οικογένεια, γιατί οι συνθήκες της δουλειάς ουσιαστικά το απαγορεύουν. Ξέρεις, η ζωή σου είναι η δουλειά σου και η δουλειά σου είναι η ζωή σου. Είναι δύο βάρκες που πλέουν παράλληλα. Πάντα ήθελα να γίνω πατέρας κι όταν συνέβη αυτό το έζησα με τρομερά υπέροχο τρόπο. Απέκτησα ένα 'θέμα' στη ζωή μου που δεν υπήρχε. Έκανα ένα βήμα πίσω για να δω τα πράγματα διαφορετικά. Από πρωταγωνιστής έγινα κομπάρσος (γέλια). Σκέψου, με το που γεννήθηκε ο γιος μου έβαλα για πρώτη φορά ζώνη στο αυτοκίνητο - είμαι και παλαιότερης γενιάς (γέλια).
Διαβάστε περισσότερα στο esquire.com.gr