Του αρέσουν τα ταβερνάκια που δεν έχουν σεβίτσε και τα εστιατόρια που μοιάζουν με τις παραστάσεις του: "σα να ήταν από πάντα εκεί". Και λίγο πριν την πρεμιέρα του "The Humans" στο θέατρο Μουσούρη (Πλ. Καρύτση, Αθήνα, 2103310936), κι αμέσως μετά τη σκηνοθεσία της τελετής απονομής των 30ων Χρυσών Σκούφων, αλλά και αυτή των Top Notch, παρέα με τη μεγάλη γιορτή για τις τρεις δεκαετίες ζωής του σημαντικότερου γαστρονομικού θεσμού της χώρας, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μας μιλά για το θέατρο, τη γαστρονομία, την τηλεόραση, τη ζωή και τον κόσμο, σα σε μια χαλαρή κουβέντα γύρω απ’ το οικογενειακό δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών. Έστω κι αν ο ίδιος δεν μαγειρεύει παρά μόνο βραστά αυγά…
Πριν από μερικές εβδομάδες σκηνοθετήσατε την τελετή απονομής των 30ών Χρυσών Σκούφων, ενώ την περασμένη Δευτέρα επιμεληθήκατε τη σκηνοθεσία των βραβείων Top Notch, αλλά και της μεγάλης γιορτής για τις τρεις δεκαετίες ζωής του πιο σημαντικού γαστρονομικού θεσμού της χώρας. Εσείς προσωπικά πώς τα πάτε με τη γαστρονομία;
Ιδιωτικά δεν έχω καμία σχέση· μαγειρεύω μόνο αβγά βραστά. Κοινωνικά, βγαίνω σε εστιατόρια, αλλά προτιμώ εκείνα που μου δίνουν πιο οικείες γεύσεις. Μου αρέσει τα πράγματα, είτε είναι παραστάσεις, είτε σπίτια, φαγητά, ή εστιατόρια, ή ακόμη και τα ρούχα, να αποπνέουν την αίσθηση ότι ήταν από πάντα εκεί. Θα απολαύσω φυσικά και μια γαστρονομική εμπειρία υψηλού επιπέδου, αλλά δεν θα την επιζητήσω. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει αρχίσει να με ενοχλεί η τόσο έντονη και διαρκής συζήτηση για το φαγητό: όλη αυτή η κουλτούρα των foodies, δηλαδή, όπως κι όλο αυτό που φέρνει μαζί της. Για να το πω διαφορετικά, θα μου άρεσε πάρα πολύ να μπορώ να πάω σε μια ταβέρνα σε ένα νησί και να μην έχει σεβίτσε. Θεωρώ δε ότι, όπως στο θέατρο έτσι και στην κουζίνα, το να φτιάξεις κάτι το αναγνωρίσιμο, αλλά να το κάνεις τέλειο, είναι απείρως δυσκολότερο από το να κάνεις ένα επιτυχημένο γαστρονομικό πείραμα. Γιατί αν κάνεις το καλύτερο κοτόπουλο με πατάτες, είναι κάτι που μπορεί ο οποιοσδήποτε να το αντιληφθεί και να σε βγάλει ψεύτη αν δεν το πετύχεις. Ενώ ποιος θα το καταλάβει αν πάει στραβά ένα γαστρονομικό πείραμα; Μόνο ο γευσιγνώστης του "αθηνοράματος"… Αντίστοιχα, στο θέατρο μπορείς να ακολουθήσεις διάφορες φόρμες, μία εκ των οποίων είναι και ο ρεαλισμός. Μόνο που επειδή είναι μια φόρμα πολύ αναγνωρίσιμη, ο θεατής μπορεί πολύ γρήγορα να καταλάβει αν αυτό που βλέπει είναι αλήθεια ή όχι.
Φέτος επιστρέφετε στο θέατρο με το έργο "The Humans" του Στίβεν Κάραμ, που ξεκινά παραστάσεις στις 11 Οκτωβρίου. Αυτό σε ποιο είδος θεατρικής… κουζίνας εμπίπτει;
Η προσωπική μου αίσθηση για το έργο είναι ότι πρόκειται για αριστούργημα. Είναι ένα έργο που θα μπορούσε να είχε γράψει ο Τσέχοφ, αν το Τσέχοφ έγραφε θέατρο στον 21o αιώνα. Κι αυτό επειδή η φόρμα του θυμίζει πάρα πολύ νατουραλισμό, με πρόσθετο χαρακτηριστικό τον τρόπο με τον οποίο έχουν δημιουργηθεί οι διάλογοι, καθώς ουσιαστικά οι ρόλοι μιλούν ο ένας πάνω στον άλλο.
Κάτι σαν ταινία του Woody Allen δηλαδή…
Ακριβώς, δίνει πάρα πολύ την αίσθηση παλιάς ταινίας του Woody Allen, από τον νεοϋορκέζικο κύκλο του: τραπέζια με φίλους –ή, σ’ αυτή την περίπτωση, με την οικογένεια– όπου ο ένας μιλά πάνω στον άλλο, χωρίς να αισθάνεσαι πουθενά το φορμαλισμό ενός στημένου θεάματος. Αυτή είναι και η σκηνοθετική αποστολή: να δημιουργήσεις ένα έργο που να μοιάζει σχεδόν μη σκηνοθετημένο. Να μοιάζει, δηλαδή, με ζωή, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο… Είμαι, όμως, μεγάλος θιασώτης της φράσης που αποδίδεται στον Γκαίτε, ότι "ένα βιβλίο πρέπει να γράφεται δύσκολα και να διαβάζεται εύκολα".
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
