Κάπου διάβασα ότι η Κυριακή δεν είναι η τελευταία ημέρα της εβδομάδας, γεγονός που σου φέρνει λίγο Sunday blues, αλλά η πρώτη μέρα μιας καινούριας εβδομάδας. Το κράτησα, και το έκανα τρόπο ζωής. Οι Κυριακές της ζωής μου θέλω να είναι φωτεινές, χαρούμενες, γεμάτες αληθινές στιγμές με τους αγαπημένους μου. Και τα Kυριακάτικα τραπέζια στο σπίτι μου είναι η τρανή, και θέλω να πιστεύω νόστιμη, απόδειξη αυτού ακριβώς του mindset.
Στην παρέα μας η Κυριακή είναι η jour fixe μας. Μπορεί να μην καταφέρνουμε πάντα να βρεθούμε μέσα στην απαιτητική εβδομάδα μας, σίγουρα όμως θα βρεθούμε γύρω από ένα τραπέζι τα μεσημέρια της Κυριακής. Έχουμε επιλέξει, αντί να βγαίνουμε έξω, να μαζευόμαστε για φαγητό στα σπίτια μας εκ περιτροπής. Η Χρύσα, γνωστή ως deliveries' expert, κάνει πάντα τις καλύτερες παραγγελίες, και ναι, καλά κατάλαβες, δεν μαγειρεύει ποτέ. Ο Θωμάς πάντα μας εντυπωσιάζει με τις ethnic μαγειρικές του, ασχέτως αν πετυχαίνουν πάντα. Η Λένα είναι υπέρμαχος του hashtag #ρεφενέ, και ζητάει από τον καθένα να φέρει κάτι μαγειρευτό από το σπίτι του, με αποτέλεσμα μια πολυσυλλεκτική κουζίνα-έκπληξη.
Και εγώ, α, εγώ έχω αναλάβει τον μαμαδίστικο ρόλο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δημιουργώ ελληνικές παραδοσιακές συνταγές with a twist, έχω πάντα έτοιμο στρωμένο γιορτινά το τραπέζι (γιατί η Κυριακή είναι γιορτή!), κάνω ατμόσφαιρα με κεριά και ωραίες μουσικές, και -το πιο σημαντικό- δεν ζητάω τίποτα, ποτέ και από κανέναν παρά μόνο να φέρουν μαζί την καλύτερή τους διάθεση και τις κυριακάτικες ιστορίες τους. Το να έχει το τραπέζι παγωμένη Coca-Cola Zero το έχω φροντίσει ήδη εγώ!
Με ρωτάς αν κουράζομαι; Ομολογώ, καθόλου. Το μαγείρεμα για φίλους είναι φροντίδα, νοιάξιμο, απόδειξη αγάπης, και παράλληλα η ψυχοθεραπεία, το detox μου, μια έκφραση προσωπικής ανάγκης, με νιώθεις;
Το Κυριακάτικο γεύμα μας ξεκινάει πάντα αργά το μεσημέρι (γκούχου-γκούχου, για κάποιους έχει προηγηθεί ξενύχτι) με λίγα αλλά εκλεκτά finger food που σερβίρω σε όμορφες χειροποίητες πιατέλες στoν κήπο ή στο σαλόνι (ανάλογα τον καιρό), και την υπέροχα δροσιστική Coca-Cola σερβιρισμένη στα καλύτερα ποτήρια του σερβίτσιου μου. Μέχρι να πούμε τα νέα μας, να κάνουμε λίγο gossip, και να ανεβάσουμε τα σχετικά stories, το κυρίως φαγητό έχει γίνει, οι γλυκοπατάτες έχουν μελώσει στη γάστρα και το σπίτι μοσχομυρίζει... Κυριακή. Ξέρεις, αυτή η μυρωδιά που σου θυμίζει πάντα μαμά με ποδιά στην κουζίνα; Αυτό.
Σερβίρω πάντα μια μεγάλη πράσινη σαλάτα με αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς, μια πίτα με χόρτα και μυρωδικά (όχι, μην ρωτάς, δεν ανοίγω φύλλο), και φυσικά σκέφτομαι πάντα τους vegan φίλους φτιάχνοντας κάτι ιδιαίτερο, που, κοίτα να δεις, κλέβει πάντα τις εντυπώσεις! Κλείνουμε πάντα με ένα χειροποίητο μαμαδίστικο γλυκό, όπως σοκολατένιο κορμό, ραβανί με παγωτό ή πάστα φλώρα με χειροποίητη μαρμελάδα. Και όταν πια όλοι έχουν μεταφερθεί στο σαλόνι με τα ποτήρια τους γεμάτα αγαπημένη Coca-Cola με πάγο και λεμόνι, και τους βλέπω χαλαρούς, κεφάτους και χαρούμενους, σκέφτομαι ότι ίσως έφερα μια εξτρά δόση μαγείας στις Κυριακές μας.
Φροντίζω να ζω στο φουλ την κάθε μου μέρα, με όλα όσα φέρνει μαζί της, τα αναμενόμενα και τις μικρές εκπλήξεις. Ξέρεις όμως τι κατάλαβα; Ότι η ανυπομονησία για την Κυριακή με αγαπημένα πρόσωπα, αυτές οι αναμνήσεις που δημιουργούνται γύρω από ένα τραπέζι, φέρνει στη ζωή μου περισσότερη χαρά. Και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα.
Διάβασε όλα τα άρθρα εδώ.