Όσο περνούν τα χρόνια, για τις καλοκαιρινές μου διακοπές το motto είναι ένα: "Όσο πιο μακριά και ήσυχα, τόσο πιο καλά". Μεγαλώνω και δε μπορώ την πολυκοσμία; Είναι λίγες οι ελεύθερες ημέρες και η χαλάρωση δεν ταυτιζόταν για μένα ποτέ με τη βαβούρα; Μάλλον είναι ένας συνδυασμός του τι αναζητά κανείς για να μπορέσει να κάνει επανεκκίνηση στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις και να γεμίσει μπαταρίες. Όπως και να έχει, πάντα ήθελα να επισκέπτομαι διαφορετικά μέρη με απέραντο γαλάζιο, όχι τεράστιες αποστάσεις μέχρι την παραλία, ηρεμία, καλή παρέα και φαγητό. Τείνω επίσης πια, να πιστεύω πως η πολυτέλεια είναι πλέον συνυφασμένη με την έλλειψη δικτύου. Καταλαβαίνεις λοιπόν, γιατί η Κάρπαθος ήταν πάντα μέσα στις επιλογές μου.
Κυρά-Παναγιά
Όταν λοιπόν, προέκυψε η πρόσκληση από το Δήμο Καρπάθου να την εξερευνήσουμε, για μένα ήταν η τέλεια ευκαιρία να ρίξω μία πρώτη ματιά σε έναν τόπο που συμπεριλαμβανόταν εδώ και καιρό στην καλοκαιρινή μου λίστα. Το πλάνο που ακολουθήσαμε είχε διάρκεια 2,5 μέρες και δε θα το συνιστούσα σε κανέναν, εκτός αν είναι εξαρχής συμφιλιωμένος με την ιδέα ότι θα τρέχει να προλάβει να δει όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα σε ελάχιστο χρόνο.
Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Αν δεν έχεις σκοπό να κάνεις island hopping ή δε συντρέχει σοβαρός λόγος, θα πρότεινα να αποφύγεις το καράβι που θα σου πάρει τουλάχιστον 20 ώρες και να προτιμήσεις τα περίπου 70 λεπτά πτήσης, ώστε να έχεις περισσότερο χρόνο στο νησί. Πρωτεύουσα του νησιού είναι τα Πηγάδια και το τοπίο τους είναι πιο αστικό από ό,τι το περιμένεις.
Γενικά, καλύτερα να μην τα επιλέξεις για τη διαμονή σου, θα βοηθήσει περισσότερο στις εξορμήσεις σας ένα πιο στρατηγικό, κεντρικό σημείο, αφού δε γλιτώνετε σε καμία περίπτωση τις διαδρομές. Ένα τέτοιο, είναι ο Λευκός ή έστω το Μεσοχώρι. Θα επεκταθώ όμως, περισσότερο παρακάτω.
Οι παραλίες
Καταρχάς, αν είσαι από τους τύπους που θέλουν να πηγαίνουν παντού με τα πόδια, η Κάρπαθος δε θα σε ικανοποιήσει. Για να μπορέσεις να την εξερευνήσεις, χρειάζεσαι οπωσδήποτε αθλητικά στο σακίδιο, αυτοκίνητο και έναν υπομονετικό οδηγό, καθώς το οδικό της δίκτυο βελτιώθηκε κάπου στη δεκαετία του '80 και οι υποδομές του σίγουρα χρειάζονται επιπρόσθετη ενίσχυση.
Γενικά πάντως, όσο πιο νωρίς χωνέψεις το γεγονός ότι η φάση στην Κάρπαθο είναι περιπέτεια, τόσο το καλύτερο. Για μένα το ατού του νησιού είναι οι παραλίες του. Είναι πολλές, γαλαζοπράσινες, με ψιλό χαλίκι ή άμμο και κυρίως, γαλήνιες είτε είναι οργανωμένες είτε όχι. Περιβάλλονται επίσης, σε μεγάλο βαθμό από βράχια και πυκνό πράσινο και η αντίθεση αυτή είναι που τις καθιστά πραγματικά εντυπωσιακές.
Εμείς προλάβαμε να βουτήξουμε στην Κυρα-Παναγιά, τον Λευκό και το Φοινίκι, αλλά εσύ δεν πρέπει να παραλείψεις επίσης τα Άπελλα, την Άφωτη, τη Μικρή Αμμοοπή, το Αράκι και το Διακόφτη. Αν δε, ψάχνεις για κύμα, στο Μακρύ Γυαλό, τον Αγριλαοπόταμο, τα Καστέλια και τα Βάτα είναι ό,τι πρέπει καθώς εκεί μαζεύονται surfers και λάτρεις των θαλάσσιων σπορ. Στο πρόγραμμά σου, φύλαξε μία ημέρα για να επισκεφθείς τη Σαρία, ένα νησάκι στο βόρειο τμήμα της Καρπάθου που επιφυλάσσει ένα σωρό εκπλήξεις, παρά τα μόλις 20 τ.μ. της έκτασής του.
Τα χωριά
Δε μπορείς να γνωρίσεις καλά ένα τόπο, αν δε "χαθείς" λίγο στα χωριά του και στην περίπτωση της Καρπάθου είναι πολλά και διαφορετικά. Ξεκινώντας από την ορεινή Όλυμπο, υπολογίζεις ότι θα χρειαστείς περίπου μία ώρα οδήγησης από τα Πηγάδια, διότι δεσπόζει στο βορειότερο τμήμα του νησιού.
Αν με ρωτάς μαζί με τις Μενετές, είναι η πιο φωτογενής από όλους τους οικισμούς και είναι γνωστή για δύο λόγους: Λειτουργεί αυτόνομα, κάτι σαν κράτος εν κράτει (άλλωστε για πολλά χρόνια δεν υπήρχε οδική πρόσβαση από και προς αυτήν), ενώ παράλληλα είναι μία μητριαρχική κοινωνία που κρατά τις παραδόσεις.
Διάβασε περισσότερα στο esquire.com.gr