Τι συνιστά έγκλημα και τι τιμωρία το 2023 και πώς επικοινωνεί το έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι με το τώρα;
Όταν μιλάμε για τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, για τον Ρούσβελτ, για τον Τσόρτσιλ και άλλους, που διέπραξαν εγκλήματα αλλά ηρωοποιήθηκαν, είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς τι είναι έγκλημα και τι τιμωρία. Στην περίπτωση του Ρασκόλνικοφ βλέπουμε έναν άνθρωπο που στην ουσία παλεύει για το δίκαιο. Αφαιρεί ένα καρκίνωμα από την κοινωνία (μια γριά τοκογλύφο) για το κοινό καλό, κατά τη γνώμη του. Το έργο ουσιαστικά πραγματεύεται τι γίνεται μετά το φόνο. Αντέχει το βάρος στη συνείδησή του; Μπορεί αυτός ο φόνος να αλλάξει κάτι κοινωνικά; Κι αν μπορείς έστω και για ιδεολογικούς λόγους να αφαιρέσεις μια ζωή και πάλι τι συνέπειες έχει αυτό σε σένα αλλά και στην κοινωνία; Αυτά είναι ερωτήματα που υπάρχουν στο έργο τα οποία δεν απαντώνται αλλά δίνουν τροφή για σκέψη. Στο τέλος του έργου όπως το έγραψε ο Ντοστογιέφσκι ο Ρασκόλνικοφ παραδίδεται και οδηγείται στις φυλακές της Σιβηρίας. Το τι θα συμβεί στη δική μας παράσταση δεν θα το αποκαλύψω.
Γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο έργο του Ντοστογιέφσκι;
Πάντα λειτουργώ με θέματα, όχι με έργα. Πρώτα βρίσκω τι ακριβώς θέλω να πω. Με το "Άνθρωποι και ποντίκια" ας πούμε ήθελα να μιλήσω για τη φιλία. Τώρα θέλω να μιλήσω για το πώς μια σάπια, αρρωστημένη κοινωνία γεννάει το έγκλημα και ποιο είναι το δίκαιο. Γιατί αυτός ο ήρωας παλεύει για δικαιοσύνη και, με έναν τρόπο, φορτώνεται όλα τα εγκλήματα που ίσως θα θέλαμε να κάνουμε αλλά δεν έχουμε τα κότσια. Οι εγκληματίες του Ντοστογιέφσκι είναι σαν άγιοι. Ο Ρασκόλνικοφ φορτώνεται όλες τις ενοχές μας.
Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr