Πώς έχουν απεικονίσει το τριήμερο του Πολυτεχνείου οι πεζογράφοι και οι ποιητές της εποχής, αλλά και πώς μεταδίδεται η εικόνα του γενικότερα μέσα από τα έργα της μεταπολιτευτικής πεζογραφίας; Κι ακόμα, πώς καταλαβαίνουν και πώς προβάλλουν το γεγονός σε σημερινά τους βιβλία συγγραφείς, οι οποίοι ανέλαβαν τότε ενεργό ρόλο κατά της χούντας;
Όσο παραμένουμε μέσα στα χρονικά όρια της χούντας, η πεζογραφία θα δοκιμάσει δύο δρόμους προκειμένου να μιλήσει για τον βίο και την πολιτεία του καθεστώτος: ο ένας είναι η γενική πολιτική αλληγορία και ο άλλος η άμεση καταγραφή των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Ως προς τις πολιτικές αλληγορίες, που μιλούν με συμβολικές αναλογίες για το δικτατορικό καθεστώς, το παρών θα δώσουν η Κωστούλα Μητροπούλου, ο Γιώργος Χειμωνάς, ο Πέτρος Αμπατζόγλου και ο Θανάσης Βαλτινός (λίγο μετά τη δικτατορία και ο Χριστόφορος Μηλιώνης). Στο πλαίσιο της άμεσης ανάπλασης του τριήμερου του Πολυτεχνείου, τη σκυτάλη παίρνει πρώτη ξανά η Μητροπούλου, με το αφήγημά της "Το χρονικό των τριών ημερών" (1974), ένα προσωπικό ντοκουμέντο δημοσιευμένο αμέσως μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, όπου αποδελτιώνονται λεπτό προς λεπτό ο εγκλεισμός των φοιτητών στο κτίριο της Πατησίων και η συνακόλουθη στρατιωτική εισβολή.
Δείτε περισσότερα στο womantoc.gr