Υπάρχει άραγε η τέλεια ταινία; Εκείνη που θα προέκυπτε αν ένας φανταστικός προσομοιωτής μπορούσε να τη δημιουργήσει; Μια ταινία ισόποσα καλλιτεχνική, ψυχαγωγική, συγκινητική, αγωνιώδης και αστεία; Στην ιστορία του σινεμά, πολλοί έχουν προσπαθήσει μα λίγοι έχουν καταφέρει να συνδυάσουν με επιτυχία τα παραπάνω συστατικά.
Το "Τα Πάντα Όλα" των Νταν Κουάν και Ντάνιελ Σέινερτ δεν φιλοδοξεί, απαραιτήτως, να αλλάξει το ρου του κινηματογράφου ή να πλασαριστεί ως κάτι αψεγάδιαστο, αλλά σίγουρα επιχειρεί κάτι σπάνιο: να είναι μια ταινία στην οποία συμβαίνουν όλα, παντού, μονομιάς, όπως δηλώνει και ο πρωτότυπος τίτλος της ("Everything Everywhere All at Once"). Το πιο εντυπωσιακό; Τηρεί την υπόσχεσή της υιοθετώντας το ύφος μιας sui generis υπερηρωικής περιπέτειας και έχοντας μια απροσδόκητη κεντρική ηρωίδα. Πρόκειται για την Έβελιν (Μισέλ Γιέο), μια σκληρά εργαζόμενη ασιατικής καταγωγής μητέρα, η οποία πασχίζει με νύχια και με δόντια να κρατήσει τη ζωή της σε ισορροπία. Η επιχείρησή της, όμως, είναι πνιγμένη στα χρέη, η ίδια έχει χάσει την επικοινωνία με την κόρη της, έχει αποξενωθεί με τον άντρα της και τα προσωπικά απωθημένα τής τρώνε τα σωθικά. Τα πάντα, ωστόσο, ανατρέπονται όταν, με τον πιο ευφάνταστο τρόπο, αποκτά δυνάμεις που κάμπτουν το χώρο και το χρόνο, δίνοντάς της πρόσβαση σε αμέτρητες παράλληλες πραγματικότητες.
Διαβάστε περισσότερα στο Athinorama.gr