Μούδιασμα. Δεν ξέρω αν πρόκειται για υπαρκτό συναίσθημα όπως η χαρά ή η θλίψη, αλλά προσωπικά έτσι νιώθω παρακολουθώντας την υπόθεση της Πάτρας και την επικαιρότητα γενικότερα. Η καθημερινή ειδησεογραφική κανονικότητα συντίθεται από γυναικοκτονίες, πολέμους, βία, από σωρεία ειδεχθών εγκλημάτων στο όνομα της αγάπης. Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε, τον ξυλοφόρτωσε γιατί την αγαπούσε, τους δολοφόνησε γιατί την αγαπούσε (την πατρίδα του), θα τους λιθοβολούσαν γιατί αγαπούν τα δικά τους παιδιά. Το κίνητρο της φερόμενης/ κατηγορούμενης ως παιδοκτόνου Ρούλας Πισπιρίγκου μέχρι στιγμής παραμένει άγνωστο, αλλά κανείς δε θα αιφνιδιαστεί αν ενταχθεί στην ίδια "αγνή" γυάλα. Τη δικαιολογία την έχουμε έτοιμη άλλωστε, σε περίοπτη θέση, αλλά την αιτία, την κρίση αξιών που έχει κυριεύσει τα πάντα, αρνούμαστε να την κοιτάξουμε κατάματα.
Γράφω με δυσκολία. Μετά τη χθεσινή προσαγωγή Πισπιρίγκου στην Εισαγγελία Αθηνών και την επιβεβαίωση ότι βρέθηκε ισχυρή ποσότητα κεταμίνης στην κόρη της, Τζωρτζίνα, εξανεμίστηκαν οι μηδαμινές εκείνες ελπίδες που είχαμε να μην είναι αυτό το πιο απαίσιο έγκλημα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Παράλληλα εκκρεμεί το ιατροδικαστικό πόρισμα για τη Μαλένα και την Ίριδα. Η αστυνομία, όπως και στην περίπτωση της Καρολάιν, δείχνει να διαχειρίζεται εξαιρετικά ψύχραιμα την κατάσταση, ο απόστρατος Ταξίαρχος Θανάσης Κατερινόπουλος και ο Πρόεδρος της Ιατροδικαστικής Εταιρείας Γρηγόρης Λέων αναδεικνύονται σε λαϊκά είδωλα που όλοι κρέμονται από τα χείλη τους και το μόνο που μένει είναι στο προσεχές μέλλον να μάθουμε ακριβώς τι έχει συμβεί.
Διαβάστε περισσότερα στο Esquire.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
