Τι τυχερή που είμαι που είμαι ζωντανή", αναφώνησε η Μαρίνα Αμπράμοβιτς όταν το πείραμα τελείωσε και εκείνη περπάτησε γυμνή, αποκαμωμένη και ταλαπωρημένη ανάμεσα στο κοινό, το οποίο απέστρεφε το βλέμμα του από πάνω της. Απέστρεφε το βλέμμα του από κάτι το οποίο εκείνο δημιούργησε. Το πείραμα της Αμπράμοβιτς είχε πετύχει. "Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων;" αναρωτήθηκε η Σέρβα περφόρμερ. Και κάπως έτσι, το μακρινό 1974, την εποχή της απελευθέρωσης και των χίπις, η Αμπράμοβιτς τολμά κάτι, που ακόμα και για τα επαναστατικά ήθη της εποχής, έδειχνε τολμηρό και ριψοκίνδυνο. Να εκθέσει για 6 ολόκληρες ώρες το κορμί της στο κοινό, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να της κάνει ό,τι εκείνο θελήσει.
Ανήσυχο πνεύμα από μικρή, μεγάλωσε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Οι γονείς της Παρτιζάνοι, ο πατέρας της μάλιστα ήταν ήρωας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μεγαλωμένη σε ένα αυστηρό σπίτι που έλειπε η αγάπη. "Δεν ήμασταν ποτέ χαρούμενοι, δεν έπαιρνα ποτέ δώρα. Στα 10α γενέθλιά μου έκοψα τις φλέβες μου. Μόλις είχα συνειδητοποιήσει ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω. Η γιαγιά μου με πήγε στο νοσοκομείο. Δεν το είπε ποτέ στη μητέρα μου". Η επαφή της με την τέχνη γίνεται μέσω της μητέρας της η οποία διετέλεσε διευθύντρια του Μουσείου Επανάστασης και Τεχνών στο Βελιγράδι. Η μικρή Μαρίνα γοητεύτηκε από την τέχνη και αποφάσισε να μπει στην Καλών Τεχνών.
Διαβάστε περισσότερα στο WomanToc.gr