Μια συγκλονιστική συνέντευξη παραχώρησε η Γεωργία Μπίκα, η 24χρονη που καταγγέλλει πως έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού σε σουίτα πολυτελούς ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης την Πρωτοχρονιά. Σύμφωνα μάλιστα με τα ευρήματα των τοξικολογικών εξετάσεων (που επιβεβαιώνουν τα όσα είπε η νεαρή γυναίκα), στο αίμα της εντοπίστηκαν ουσίες που επηρεάζουν το νευρικό σύστημα και μπορούν να οδηγήσουν σε νάρκωση, ειδικά έπειτα από συνδυασμό με αλκοόλ.
Η υπόθεση έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις εδώ και πέντε περίπου ημέρες, κατόπιν της δημοσίευσής της και στον λογαριασμό που διατηρεί στο Instagram ο ακτιβιστής Ηλίας Γκιώνης ή αλλιώς Mikros Prigkipakos. Από το Σαββατοκύριακο και έπειτα, έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας όλο και περισσότερα στοιχεία με πολλούς να κάνουν λόγο για κύκλωμα μαστροπείας που δραστηριοποιείται στη συμπρωτεύουσα.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε λοιπόν η Γεωργία Μπίκα στο zougla.gr και τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, περιέγραψε όσα βίωσε το βράδυ εκείνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Να αναφέρουμε ότι η 24χρονη έχει χάσει τόσο τον πατέρα όσο και τη μητέρα της σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ενώ από τη ζωή προ ολίγων μηνών "έφυγε" και ο αρραβωνιαστικός της.
Μεταξύ άλλων, εξομολογήθηκε για τη ζωή της:
Γενικά, η ζωή μου όλα τα χρόνια κυλούσε ομαλά με την οικογένειά μου, με τη ζωή μου. Ξαφνικά υπήρξαν κάποια προβλήματα, τα οποία ξεκίνησαν με το αγόρι μου. Είχαμε σχέση για 5,5 χρόνια και, δυστυχώς, ανακαλύψαμε ότι είχε την ανίατη ασθένεια, την οποία και παλέψαμε για ενάμιση χρόνο.
Παράλληλα, η μητέρα μου είχε μια χρόνια πάθηση με την καρδιά της και πάλευε για τη ζωή της, χωρίς να θέλει να το δείξει για να μην υπάρξει μεγαλύτερη στενοχώρια. Είχε μια χρόνια πάθηση με την καρδιά της. Ο θάνατός της ήταν αίφνιδιος. Προσπάθησε και εκείνη να το παλέψει.
Έχασα και τον πατέρα μου ξαφνικά από ένα τροχαίο. Ενημερώθηκα ξαφνικά και δυστυχώς ήμουν η πρώτη που είδε αυτή την εικόνα του πατέρα μου. Προσπάθησα να το ξεπεράσω, να σταθώ δυνατή, να συνεχίσω τη ζωή μου.
Δυστυχώς, κατέληξε και το αγόρι μου ύστερα οπό έναν χρόνο, με τον οποίο προσπαθήσαμε πάρα πολύ και ήταν και αυτό κάτι τρανταχτό για τη δική μου τη ζωή.Έπειτα χάνω και τη μητέρα μου ύστερα από 40 ημέρες".
Μιλώντας για το μοιραίο βράδυ, είπε:
"Δεν ήμουν σίγουρη αν θα πάω στο πάρτι, είπα θα δω ανάλογα με το πώς θα κυλήσει η βραδιά. Μετά είπα ας πάω με τη φίλη μου, για να περάσουμε ευχάριστα μιας και είχαμε προσκληθεί. (...) Όταν πήγαμε στο πάρτι με μια φίλη μου είδα κόσμο που δεν μου άρεσε. Λίγο πιο κυριλέ, όχι τόσο απλό όσο εμείς.
Υπήρχαν γύρω στα 15-17 άτομα, περισσότερες κοπέλες και λιγότεροι άντρες. Εγώ δεν γνώριζα κάποιον από αυτούς. Ήμασταν μόνες σε μια γωνία τρία κορίτσια και είπαμε να καθίσουμε λίγη ώρα να πιούμε ένα ποτό και να φύγουμε. Εγώ ήπια δύο ποτήρια σαμπάνιας δικής μου επιλογής - εγώ τα έβαλα- και με κέρασαν και ένα ακόμη ποτό, vodka redbull. Ήμουν ήδη ζαλισμένη και μετά από ένα σημείο άρχισα να χάω τη γη κάτω από τα πόδια μου.
Εφόσον η φίλη μου κατάλαβε ότι δεν ήμουν καλά, πήγαμε να φύγουμε. Κατεβήκαμε κάτω, τα κορίτσια επέλεξαν να φύγουν. Εγώ ήθελα να βρω το αυτοκίνητό μου και να φύγω με αυτό. Δεν κατάφερα να το βρω ποτέ, έφτασα μέχρι ένα σημείο και σταμάτησα να ψάχνω. (...) Δεν υπήρχε καμία δυνατότητα να οδηγήσω. Γύρισα στο ξενοδοχείο. Σκέφτηκα να πάρω ταξί αλλά δεν είχα καν το κουράγιο ούτε να το καλέσω ούτε να το περιμένω, ήθελα βοήθεια άμεσα.
Έτσι επέστρεψα στο ξενοδοχείο και πήρα ένα δικό μου δωμάτιο, το πλήρωσα. Όσο περνούσε η ώρα έχανα ακόμη περισσότερο τη συνείδησή μου. Ενώ πήγαινα στο δωμάτιο με κάλεσε στο τηλέφωνο ο φίλος μου και του είπα όλα καλά, πάω να κοιμηθώ στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο. (...) Μετά με πήρε τηλέφωνο ένα άλλο νούμερο που την επόμενη μέρα έμαθα πως είναι ο βιαστής μου. (...) Δεν τον γνώριζα αυτόν τον άνθρωπο.
Καθώς βγαίνω από το ασανσέρ και ψάχνω το δωμάτιό μου, υπήρχαν 3 άτομα στον διάδρομο και μου είπαν ότι θα με βοηθήσουν. (...) Έσβησαν όλα μετά από ένα σημείο, θυμάμαι απλά 3 άτομα να με πηγαίνουν σε ένα άλλο δωμάτιο το οποίο δεν ήταν το δικό μου. Μέρα με τη μέρα μου έρχονται κάποιες εικόνες, τις οποίες προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά.
Στο δωμάτιο θυμάμαι δύο άτομα, έχω εικόνα από αυτήν την κατάσταση, από τον έναν άνθρωπο, την στιγμή που πάει να ξεκουμπώσει το παντελόνι του και ήταν από πάνω μου, εγώ ήμουν στο κρεβάτι.
Δεν θυμάμαι τίποτε άλλο, δεν θυμάμαι ούτε εγώ να αφαίρεσα κάτι, δεν θυμάμαι καμία απολύτως λειτουργικότητα, δεν είχα καμία απολύτως συνείδηση. Για κάτι τέτοιο δεν υπήρχε περίπτωση να συναινούσα ποτέ, αλλά δεν είχα και τη δύναμη να το αποτρέψω. Αυτό το θυμάμαι πολύ καλά, δεν είχα τη δύναμη να αποτρέψω αυτήν την κατάσταση".