"Σολομό! Σολομό!" έλεγε η μικρή Γιάννα με ζωηρή φωνή, λες και τραγουδούσε τη νότα σολ στην αρχή της λέξης.
"Αααα όλα και όλα. Μπριζόλα!" επέμενε ο μεγάλος αδελφός της, ο Δημήτρης.
"Είπα ψάρι"
"Και εγώ κρέας"
"Ψάρι, ψάρι, ψάρι! Κάνε μου μαμά τη χάρη!"
"Μην τσιμπάς μαμά. Η μέρα φωνάζει ΚΡΕ-ΑΣ!"
Συνηθισμένη η Κική στα… καψόνια. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τα δυο καμάρια της ήταν στα μαχαίρια για το τι θα τρώγανε το μεσημέρι. Βλέπεις, ο καθένας με τις ορέξεις του. Η Γιάννα, ας πούμε, είχε δείξει από μικρή έφεση στις γεύσεις της θάλασσας. Όταν όλες οι φίλες της Κικής έδιναν μάχη για να ταΐσουν τα δίχρονα τους δυο τρεις μπουκιές ψαράκι, η Γιάννα καταβρόχθιζε τις φιλεταρισμένες γλώσσες σαν να μην υπάρχει αύριο. Στα 7 της ήταν πλέον περιβόητη ψαροφάγος και λάτρης των πάσης φύσεως θαλασσινών.
O μεγαλύτερός της αδελφός, ο Δημήτρης, είχε από την άλλη πιο… juicy προτιμήσεις. Τα ζουμερά μπιφτεκάκια, για παράδειγμα, ήταν για εκείνον το απόλυτο πιάτο. Μα και στις μπριζόλες δεν έλεγε όχι, άσε δε τις φτερούγες κοτόπουλου, που έκαναν πάντα την καρδιά του να φτερουγίζει και το στομάχι του να… γουργουρίζει. Ναι, ο Δημήτρης ήταν αυτό που θα λέγαμε carnivore. Κρεατοφάγος με τα όλα του, σε απλά ελληνικά.
Η αλήθεια είναι ότι η Κική είχε σκοπό να μαγειρέψει ρεβιθάδα, που είχε καιρό να φάει και της είχε λείψει. Αλλά, φευ, η πρόταση δεν πέρασε στην επόμενη φάση. Για την ακρίβεια κόπηκε στα προκριματικά, την ίδια στιγμή που την ξεστόμισε. Πάνω που είχε φουντώσει η κουζινομαχία, κρέας-ψάρι, ψάρι-κρέας, πέταξε εκείνη ένα και καλά αδιάφορο: "Εγώ έλεγα να μαγειρέψω ρεβίθια, που αρέσουν και στον μπαμπά…"
"Ε όχι και ρεβίθια βρε μαμά!!!" έπεσαν να την φάνε τα βλαστάρια της, με ένα στόμα μια φωνή. Κοίτα να δεις, που τα ρεβίθια έκαναν το θαύμα τους! Στο άκουσμά τους και μόνο, ξάφνου οι δύο μικροί αντίπαλοι είχαν βρεθεί στο ίδιο στρατόπεδο και είχαν έναν κοινό στόχο: να εξοστρακίσουν τα βαρετά όσπρια από το σαββατιάτικο τραπέζι.
"Καλά, καλά, πείτε ότι δεν το πρότεινα ποτέ… Λοιπόν, πάμε μια βόλτα από τα Lidl και βλέπουμε", πρότεινε η Κική και έβαλε μια μικρή παύση στη γευστική διαφωνία, γιατί η ώρα ήταν ήδη περασμένη και η λίστα με τα ψώνια της εβδομάδας δεν μπορούσε να περιμένει και πολύ. Και έτσι έγινε. Πήγανε στα Lidl. Και είδανε. Και τι δεν είδανε. Από τη μια τα ψάρια, ολόφρεσκα και λαχταριστά μέσα στις συσκευασίες τους, ανέδιδαν θαρρείς αρώματα και γεύσεις της ελληνικής θάλασσας. Έβλεπες τη φροντίδα με την οποία συσκευάστηκαν, την αδιαμφισβήτητη ποιότητά τους, τη γευστική τους υπεροχή.
"Μαμά, να πάρουμε λαβράκι… όχι, όχι, καλύτερα τσιπούρες. Αλλά και ο τόνος νόστιμος θα είναι!" ανέβαζε τους τόνους η μικρή ψαροφάγος.
Ο Δημήτρης πάλι χάζευε για ώρα το ψυγείο με τα επιμελώς τακτοποιημένα κρεατικά, έκαστο στη συσκευασία του. Είχε ήδη φαντασιώσεις να δοκιμάζει τα ζουμερά μπιφτεκάκια, τα φιλετάκια, τα σουβλάκια, τα κάθε λογής διαλεχτά κομμάτια κρέατος, που έφταναν στα ράφια των Lidl μετά από όλους τους απαραίτητους ελέγχους, προικισμένα με γεύση, με φρεσκάδα και νοστιμιά. Με όλα τα διαπιστευτήρια ποιότητας, που μιλούσαν απευθείας στη… γλώσσα του.
Τι να κάνει και η Κική; Πώς να χαλάσει χατίρι στα παιδιά της, και γιατί να κάνει άλλωστε; Αφού ήξερε και η ίδια καλά, πως και τα ψαρικά και τα κρεατικά στα Lidl ήταν… εγγύηση, αυτό που λέμε ένα και ένα. Πήρε λοιπόν από όλα.
Αργότερα, στο σπίτι, αφού τακτοποίησαν τα ψώνια στα ντουλάπια και στο ψυγείο, ήρθε η ώρα της αλήθειας. "Τελικά τι… τρώμε σήμερα μαμά;" ρώτησε η Γιάννα με φανερή αγωνία. Η Κική, που έτσι κι αλλιώς αγαπούσε τη μαγειρική και τα Σάββατα που είχε χρόνο, της άρεσε να περιποιείται λιγάκι παραπάνω την οικογένεια, είπε με κέφι: "Σήμερα θα φάμε έξω". Την κοίταξαν με απορία τα παιδιά. "Το μενού ημέρας έχει απ’ όλα. Πώς θα ήθελε ο κύριος τη μπριζόλα του, καλοψημένη ή μέτρια; Και εσείς, κυρία μου με τι θα συνοδεύσετε την τσιπούρα σας;" Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν! "Όλα γίνονται όταν η μάστερ σεφ έχει κέφια!" την πείραξε ο Δημήτρης.
Η Κική σήκωσε τα μανίκια και έβαλε την ποδιά. "Και τώρα, δουλειά!" είπε και σκέφτηκε πως εκείνη η ρεβιθάδα με ξύσμα πορτοκαλιού που της είχε καρφωθεί από το πρωί, ήθελε αρκετό χρόνο για να ετοιμαστεί. Δεν πειράζει όμως. Και αύριο μέρα είναι, σκέφτηκε. Και μεθαύριο, ακόμα καλύτερα, καινούργια εβδομάδα, με τις οικογενειακές κουζινομαχίες να στέκονται απτόητες στον βωμό της γεύσης, της προετοιμασίας και της απόλαυσης.