Είναι εντυπωσιακό, το πώς αναπαράγουμε τον ρόλο που είχαμε στην πρώτη μας οικογένεια, στις μεταγενέστερες σχέσεις μας. Ειδικά όταν οι ρόλοι εναλλάσσονταν από εκείνον του θύτη, του θύματος και του "σωτήρα", τότε μπορεί να παρατηρείς κατά καιρούς τον εαυτό σου, να εναλλάσσει τους ρόλους αυτούς και στην ενήλικη ζωή του.
Τι γίνεται όμως εάν είχες κατεξοχήν το ρόλο του διαμεσολαβητή και του "σωτήρα" στην πρώτη σου οικογένεια; Ήσουν εκείνη που προσπαθούσε να λύνει τα προβλήματα, να υποστηρίξει και να βοηθήσει κάποιον από τους γονείς ή τα αδέρφια και ίσως ήσουν η "ψυχολόγος" της οικογένειας;
Κατά καιρούς με επισκέπτονται άνθρωποι που αναρωτιούνται γιατί εμπλέκονται συνεχώς σε "προβληματικές" και δυσλειτουργικές καταστάσεις. Αναρωτιούνται, για την ορθότητα των επιλογών τους. "Είμαι άτυχη ή κάνω κάτι λάθος;", μου έχει πει η Λ. σε μια συζήτησή μας.
Όταν μια συμπεριφορά επαναλαμβάνεται και όταν υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο στις σχέσεις μας, τότε μπορούμε μελετώντας το, να ανακαλύψουμε πολλά για τον εαυτό μας. Ειδικά η επιλογή συντρόφου και ειδικά η επιλογή του συντρόφου με τον οποίο δεσμευόμαστε ή προχωράμε στη δημιουργία οικογένειας, μπορεί να μας αποκαλύψει τα υποσυνείδητα κριτήριά μας, τα οποία πηγάζουν από τους ρόλους που είχαμε στην πρώτη μας οικογένεια.
Οι λόγοι που σε ελκύουν οι "προβληματικές" καταστάσεις
Είχες το ρόλο του "σωτήρα" στην οικογένεια, του καλού παιδιού που δε δημιουργούσε προβλήματα και οι υπόλοιποι στρέφονταν σε εσένα για παρηγοριά, συμβουλή ή για βοήθεια.
Αυτό μπορεί να συνέβαινε, είτε γιατί έτσι ένιωθες σημαντική στην οικογένεια, καθώς μπορεί να ενίσχυαν αυτό το ρόλο σου οι γονείς σου, είτε γιατί ζούσες σε ένα περιβάλλον που υπήρχαν έντονοι καβγάδες ή κάποια μόνιμη δυσκολία που είχαν να διαχειριστούν οι γονείς σου και δεν ήθελες να δημιουργήσεις ένα παραπάνω "βάρος" στους γονείς, είτε γιατί άνηκες σε πολύτεκνη οικογένεια που ένιωθες πολύ συχνά αόρατη σε σχέση με τα αδέρφια σου και αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να ακουστείς. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, μέσα από αυτή τη διαδικασία, έχανες την παιδική ανεμελιά και κατ’ επέκτασιν την επαφή με τις δικές σου ανάγκες και τα δικά σου συναισθήματα. Επίσης, έμαθες να νιώθεις οικεία κοντά σε προβληματικές ή δύσκολες καταστάσεις, όπου "καλείσαι" να επιλύσεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έλκεσαι από ανθρώπους που αισθάνεσαι ότι σε κάποιο επίπεδο σε έχουν ανάγκη ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες που θα έχεις την ευκαιρία να λύσεις. Επίσης, είναι πολύ πιθανό να εστιάζεις σε κάτι που και εσύ η ίδια θεωρείς ασήμαντο ή να μεγαλοποιείς μια κατάσταση, με αποτέλεσμα να σε επηρεάζει συναισθηματικά.
Σε γοητεύει η διαδικασία επίλυσης του προβλήματος και χρησιμεύει σαν απόσπαση της προσοχής σου από μια μίζερη πραγματικότητα.
Συχνά συναντώ ανθρώπους που δυσκολεύονται ή είναι ανίκανοι να νιώσουν παρόντες στη στιγμή. Μου εξομολογούνται ότι αισθάνονται "ρομποτοποιημένοι" στην καθημερινότητά τους καθώς είναι βυθισμένοι στο να υπηρετούν όλα τα "πρέπει" και τις προσδοκίες των άλλων. Η δημιουργία ή η ανασχόληση με τα προβλήματα, τους δίνει νόημα και αίσθηση σημαντικότητας.
Πόσο σημαντικά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις εάν αποφασίσεις να μην εστιάζεις σε εκείνα, αφότου δρομολογήσεις την λύση τους; Μήπως κάποια από εκείνα που αντιμετωπίζεις, δεν αφορούν καν το παρόν; Μήπως τελικά δεν είναι δικά σου, αλλά άλλων; Μήπως, δε χρειάζεται να αγχώνεσαι για να τα λύσεις όλα εσύ;
Όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά ή λίγα προβλήματα και δυσκολίες. Ωστόσο, το πόσο εστιάζουμε σε εκείνα, το πόσο τα μεγαλοποιούμε ή το πόσο ελκόμαστε από καταστάσεις που μας ταλαιπωρούν, σχετίζετε με τις πρώιμες εμπειρίες μας και ίσως τα τραύματα που έχουμε από την πρώτη μας οικογένεια.
Εάν εντοπίζεις αυτή την τάση στον εαυτό σου, μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια και να ανακαλύψεις τον τρόπο να δημιουργείς σχέσεις στις οποίες δε θα χρειάζεται να είσαι μόνιμα εσύ εκεί για τους άλλους, αλλά θα μπορούν να είναι και οι άλλοι εκεί για εσένα.
Να είσαι καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου!
Σ.
Ιnstagram: sandy_koutsostamati
Twitter: S_Koutsostamati
Facebook page: Σάντυ Κουτσοσταμάτη