iStock
Οι ψυχαναλυτές, γνωρίζουν πολύ καλά τη σπουδαιότητα αυτής της φάσης ανάπτυξης για τον άνθρωπο, καθώς συνδέεται με πολλές ψυχικές δυσκολίες στην ενήλικη ζωή μας. Ο τρόπος που βιώσαμε αυτή τη φάση ανάπτυξης, σύμφωνα με τους ψυχαναλυτές, καθορίζει τις μετέπειτα σχέσεις μας, την ποιότητά τους, τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους γύρω μας, τις επιλογές των συντρόφων μας αλλά και τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις.
Τι γίνεται λοιπόν σε αυτή τη φάση της ζωής του παιδιού; Το σύμπλεγμα αυτό, ή η φάση προσκόλλησης, όπως την ονομάζουμε, πρέπει να εξαφανιστεί, κάτι που θα συμβεί κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, διαφορετικά, θα παραμείνει ως την ώριμη ηλικία, λειτουργώντας σε ασυνείδητα, όπου θα δείχνει τα καταστροφικά του πρόσωπα.
Το παιδί από τα τρεισήμισι μέχρι τα επτάμισι περίπου έτη, νιώθει έλξη και προσκολλάται στον γονέα του αντίθετου φύλου. Έτσι, ενδόμυχα ζηλεύει και ανταγωνίζεται τον γονέα του ίδιου φύλου. Για παράδειγμα, το μικρό αγόρι, θέλει την μητέρα του μόνο για τον εαυτό του και μπορεί να παρουσιάζει επιθετικότητα στον πατέρα του, αλλά και ενοχή ταυτόχρονα. Αυτή την ενοχή, χρειάζεται να την κατευνάσει ο γονέας του ίδιου φύλου, δηλαδή στην περίπτωση του αγοριού, ο πατέρας, ο οποίος δεν πρέπει να ανταγωνίζεται τη σχέση του παιδιού με τη μητέρα και την τάση του να την διεκδικεί. Ωστόσο, ειδικά η μητέρα, χρειάζεται να βάλει ξεκάθαρα και ευγενικά όρια στο αγόρι και να το ωθήσει στην αυτονομία.
Αντίστοιχα, ο πατέρας στην κόρη, χρειάζεται να θέτει τα όριά του και να δείχνει με τη στάση αλλά και με τα λόγια του την διαφορετική μορφή αγάπης που τρέφει προς την σύντροφό του και προς την κόρη του. Το παιδί θα φύγει από την φάση προσκόλλησης, μόνο όταν ο γονέας του ίδιου φύλου είναι εκεί για να το "περιμένει", αφού δεν θα βλέπει ανταγωνιστικά τη σχέση του παιδιού του με τον ή την σύντροφό του. Πολλές φορές, η προσκόλληση συνεχίζεται καθώς ο γονέας του ίδιου φύλου μπορεί για διάφορους λόγους να μην είναι διαθέσιμος.
Επίσης, εάν ο γονέας του ίδιου φύλου ανταγωνίζεται τη σχέση του παιδιού με τον γονέα του ίδιου φύλου στη φάση προσκόλλησης, ενισχύει τις ενοχές που νιώθει το παιδί για τα συναισθήματα του. Κάτι που είναι πιθανό να οδηγήσει το παιδί στην επιλογή συντρόφου με τον οποίο δεν θα νιώθει σεξουαλική έλξη, καθώς την έχει ενοχοποιήσει σε εκείνο το τόσο κρίσιμο στάδιο.
Πολύ μεγάλη προσοχή χρειάζεται, όταν το ζευγάρι δεν έχει καλή σχέση μεταξύ του και μένουν συναισθηματικά ακάλυπτοι. Συχνά ζητούν υποσυνείδητα από τα παιδιά να καλύψουν τις ανάγκες τους για τρυφερότητα, συντροφικότητα, υποστήριξη και αποδοχή. Έτσι, δεν βοηθούν το παιδί να φύγει ομαλά από τη φάση προσκόλλησης και να περάσει στην εφηβεία όπου θα ξαναπάει κοντά στον γονέα του ίδιου φύλου. Αυτή είναι η λεγόμενη συναισθηματική σεξουαλική κακοποίηση, όπου ο γονέας μεταμορφώνει το παιδί σε σύντροφο, παρόλο που μπορεί να μην το έχει αγγίξει στο σώμα. Ωστόσο, το χρησιμοποιεί συναισθηματικά προκειμένου να καλύψει δικές του συναισθηματικές ανασφάλειες.
Από την άλλη, δε χρειάζεται οι γονείς να φτάνουν και στο άλλο άκρο και να γίνονται εντελώς αποστασιοποιημένοι και απρόσιτοι προς το παιδί του αντίθετου φύλου. Να θυμάστε οι μπαμπάδες πως η κόρη σας θα επιλέξει έναν σύντροφο που θα της φέρεται όπως εσείς στη φάση της προσκόλλησης και οι μαμάδες, πως ο γιος σας θα επιλέξει τη νύφη σας σύμφωνα με τη δική σας συμπεριφορά σε αυτή τη φάση.
Παρατηρώ ότι πολλές γυναίκες νιώθουν έλξη από τους απρόσιτους και αδιάφορους άντρες, γιατί κάπως έτσι ήταν ο μπαμπάς τους όταν περνούσαν τη φάση προσκόλλησης, αλλά και άντρες να επιλέγουν γυναίκες που τους δημιουργούν αντίστοιχα συναισθήματα με εκείνα που ένιωθαν μικροί από τη μαμά τους.
Το άλλο σύνηθες φαινόμενο στη χώρα μας, είναι η καλλιέργεια της εξάρτησης, ειδικά από τις μητέρες προς τους γιους τους, ακόμη κι όταν τα παιδιά ωριμάσουν ηλικιακά. Ο γονέας μπορεί να διαιωνίζει την προσκόλληση γιατί κολακεύεται από τον θαυμασμό που εμπνέει στο παιδί του και καλύπτει δικές του ανασφάλειες και συναισθηματικά κενά.
Η ομαλότητα της αναπτυξιακής αυτής φάσης, είναι καθοριστική για όλες μας τις σχέσεις. Άνθρωποι που έχουν άλυτο το οιδιπόδειο, δυσκολεύονται στις σχέσεις τους και συνήθως προσπαθούν να δημιουργούν διπολικές σχέσεις. Εάν έχεις κάποια φίλη που όποτε θα κάνεις παρέα με κάποια άλλη κοπέλα νιώθει απειλή και ζήλια, μπορεί να έχει άλυτο το Οιδιπόδειο. Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, η ανισορροπία σε αυτή τη φάση της ζωής μπορεί να καταστρέψει συναισθηματικά το άτομο και να το κάνει να υποφέρει.
Η εμπειρία της φάσης προσκόλλησης για το παιδί, είναι τελικά μια θετική εμπειρία μέσα από την οποία θα βοηθηθεί να αντιληφθεί πως οι επιθυμίες του δε μπορούν να εκδηλώνονται πάντα αλλά και ούτε να καλύπτονται όλες τις φορές. Θα αντιληφθεί τα όρια των επιθυμιών του, χωρίς όμως να ενοχοποιηθούν οι επιθυμίες του. Εδώ χρειάζεται να προσέξουν οι γονείς, να μην δημιουργήσουν αρνητικά συναισθήματα στο παιδί για αυτά που νιώθει ώστε να μην αισθανθεί πως τα συναισθήματά του είναι κακά ή αμαρτωλά. Όταν το παιδί νιώσει ενοχή και θυμό για τα μη αποδεκτά του συναισθήματα, είναι πιθανό να μεταφέρει θυμό σε όλους τους ενηλίκους που είναι σημαντικοί για εκείνο.
Έτσι, οι γονείς χρειάζεται να βάζουν τα όρια στο παιδί ευγενικά, διακριτικά, σταθερά και ξεκάθαρα. Για παράδειγμα, μπορεί ο μπαμπάς να πει στην κόρη του "Δε μπορείς να με παντρευτείς γιατί εγώ έχω παντρευτεί τη μητέρα σου. Κι εσύ όταν μεγαλώσεις θα ερωτευτείς και εάν το θέλεις θα παντρευτείς κάποιον που θα σε αγαπάει" ή "Ξέρω ότι σου αρέσει να με χαϊδεύεις και να σε χαϊδεύω, όμως τώρα έχεις μεγαλώσει, δεν είσαι πλέον μωράκι και αυτές τις κινήσεις δεν τις κάνουμε πλέον". Ωστόσο, δεν χρειάζεται να χαθεί η τρυφερότητα. Ωστόσο, χρειάζεται να μπαίνουν όρια από τον γονέα στο παιδί, το οποίο σε αυτή τη φάση, θα προσπαθεί να καταρρίψει.
Να είσαι καλά!
Σ.
Ιnstagram: sandy_koutsostamati
Twitter: S_Koutsostamati
Facebook page: Σάντυ Κουτσοσταμάτη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
