Γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60. Οι παιδικές του αναμνήσεις είναι μοιρασμένες στη Μήλο, στην Άνδρο αλλά και στο σπίτι στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα το οποίο και δεν ξεχνά.
Ο Βασίλης Ζούλιας είχε πάντα καλλιτεχνικές εμμονές με τη μόδα, τη γυναίκα και τον κινηματογράφο και φαίνεται πως τα συνδύασε όλα τόσο αριστοτεχνικά και κομψά που ίσως ούτε ο ίδιος το φανταζόταν. Ήταν έφηβος όταν ξεκίνησε να κάνει φωτογραφίσεις, να φτιάχνει βιτρίνες, να πουλάει ρούχα, να είναι στιλίστας ή να κάνει «επιμέλεια ρεπορτάζ» (όπως το λέγανε τότε), να μελετάει τη δουλειά από τον πυρήνα και το backstage.
Δουλεύοντας δίπλα σε «ηχηρά» ονόματα της μόδας και έχοντας έμφυτο ταλέντο κατάφερε να ξεχωρίσει και να γίνει ένας επιτυχημένος fashion designer. Τα πράγματα δεν ήταν φυσικά πάντα εύκολα για εκείνον όμως έχοντας ως κίνητρο το όνειρό του συνέχιζε. Αν υπήρχε μότο «η μόδα είναι αυτή που θα μας σώσει» τότε, όπως έχει και ο ίδιος πει σε συνεντεύξεις του, τον έσωσε.
Αθεράπευτα ρομαντικός, νοσταλγός μιας άλλης εποχής, εραστής της έμφυτης κομψότητας, ανάμεσα σε πολλά άλλα, κατάφερε εύκολα να κάνει τα σχέδιά του να αναγνωρίζονται ακόμα και σε κοινό που δεν ασχολείται καθόλου με τη μόδα. «Το φόρεμα αυτό πρέπει να είναι Ζούλιας, σωστά;».
Ο Βασίλης Ζούλιας δεν επαναπαύεται και κάνει όνειρα όπως έκανε σε εκείνο το σπίτι στην Αλεξάνδρας. Μόνο που τώρα ονειρεύεται από το σπίτι του στο Ζάππειο. Ένα σπίτι το οποίο εκτός από στοιχεία μιας ωραίας εποχής έχει και την ενέργεια από την Μήλο, την Άνδρο, αλλά και από πολλά μέρη στα οποία ταξίδεψε.