Ο όμορφος μελισσοκόμος-κτηνοτρόφος Στάθης Στιβακτάκης φωτογραφήθηκε για το περιοδικό ΕΓΩ!Weekly και μιλά για την τιμή να είσαι αγρότης αλλά και πολλά άλλα.
Γιατί κατέβηκες στους δρόμους της Αθήνας; Τι διεκδικείς;
Κατεβήκαμε στους δρόμους της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούμε ενάντια στις πολιτικές των δανειστών. Δίνουμε μάχη να επιβιώσουν οι αγρότες και οι οικογένειές μας, να υπάρχει αύριο στην παραγωγή στη χώρα μας, να μη διαλυθεί η ύπαιθρος και η ελληνική περιφέρεια. Ο τόπος μας είναι πολύ πλούσιος και έχει δυνατότητες για μεγάλη ανάπτυξη, στη γεωργία και την κτηνοτροφία, ακόμα και για εξαγωγές. Το να γίνουμε όμως καταναλωτές, όπως προσπαθούν να μας κάνουν, εισαγόμενων προϊόντων είναι παράλογο. Τα φορολογικά μέτρα που πάνε να περάσουν και το ασφαλιστικό θα μας διαλύσουν.
Αν σου πρόσφεραν δουλειά στην τηλεόραση ή στο χώρο του modeling, θα μπορούσες να μείνεις έξι μήνες εδώ και έξι στην Κρήτη;
Δύσκολα. Εγώ είμαι αλλιώς μαθημένος. Μένω στο χωριό γιατί το διάλεξα. Γιατί μου αρέσει όσο δύσκολη και να είναι η ζωή. Για μένα είναι τιμή να ζω στα Βορίζα, όπως και το να είμαι αγρότης. Πιστεύω ότι η επιστροφή στο χωριό σε συνδυασμό με την κατάλληλη ενθάρρυνση από την πολιτεία θα μπορούσε να αποτελέσει λύση σε αυτήν τη δύσκολη εποχή που ζούμε, θα έδινε διέξοδο. Πάντα σε συνδυασμό όμως με τις κατάλληλες πολιτικές.
Θες να κάνεις σύντομα οικογένεια;
Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Ο γάμος είναι κάτι πολύ σημαντικό. Προϋποθέτει σεβασμό, αγάπη, εκτίμηση. Στην Κρήτη η κοινωνία είναι κατά βάση μητριαρχική. Παρά το ότι κάποιοι νομίζουν πως είμαστε «άγριοι», η πραγματικότητα διαφέρει πολύ. Η γυναίκα έχει πολύ μεγάλη σημασία, κατέχει ξεχωριστή θέση στο σπίτι. Επομένως, για να παντρευτώ, πρέπει να βρω μια σύντροφο με την οποία θα είμαι σίγουρος ότι μπορώ να ζήσω και να κάνω παιδιά μαζί της.
Έχεις κοπέλα;
Δεν έχω κοπέλα.
Αν γυρνούσες πίσω το χρόνο, τι θα άλλαζες στη ζωή σου;
Τίποτα. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη και σεβασμό, σε έναν τιμημένο τόπο. Σε επαφή με τη φύση και τη μουσική. Με δίδαξαν να παίρνω τη ζωή στα χέρια μου και να παλεύω, να μην κοιτάω ό,τι γυαλίζει, αλλά ό,τι έχει ουσία. Αυτά νομίζω ότι δεν πληρώνονται και δεν αλλάζουν με τίποτα.