Ήρεμη δύναμη. Έτσι θα χαρακτηρίζαμε αυθόρμητα τη Σταματίνα Τσιμτσιλή, μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στο σύγχρονο τηλεοπτικό τοπίο. Τρυφερός άνθρωπος, με χαμόγελο και θετική ενέργεια, το κορίτσι της διπλανής πόρτας που η θεά τύχη άγγιξε με το μαγικό ραβδάκι, κατάφερε να γίνει όχι μόνο αναγνωρίσιμη, αλλά και επιτυχημένη σ’ ένα δύσκολο περιβάλλον για το δικό της, ήπιο χαρακτήρα. Ίσως, όμως, αυτό ακριβώς το προφίλ να έχει συμβάλλει στη μεγάλη ανταπόκριση του κοινού, που ναι μεν επιθυμεί το ανάλαφρο προϊόν, περιτυλιγμένο όμως με μια στοιχειώδη ποιότητα.
Εργατική, η παρουσιάστρια ξεχωρίζει και για κάτι άλλο: είναι ευγνώμων στη ζωή που την οδήγησε εδώ που έχει φτάσει και στους ανθρώπους που τη στήριξαν. Κι αυτή η ευγνωμοσύνη, προφανώς, ανταμείβεται.
Κάνετε σκέψεις για τρίτο παιδί;
Όχι άμεσα, αν και η οικογένεια και τα παιδιά είναι ευλογία. Προς το παρόν θέλουμε να χαρούμε τις στιγμές με τις κόρες μας, τώρα που μεγαλώνουν και διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους. Μετά τις δύο άτυχες κυήσεις και τις απανωτές εγκυμοσύνες μου, ο οργανισμός μου τώρα αρχίζει να ξαναβρίσκει ψυχικά, σωματικά και ορμονικά τους ρυθμούς του. Αν το σκεφτείς, δεν είναι λίγο να έχεις μείνει έγκυος τέσσερις φορές μέσα σε τρεισήμισι χρόνια! Τώρα είμαι ήρεμη, απολαμβάνω τα κοριτσάκια μου, θέλω να τα δω να μεγαλώνουν και μετά, αν όλα πάνε καλά, θα πάμε και για το τρίτο. Δεν είμαι αρνητική σ’ ένα τρίτο παιδί, απλώς χρειάζομαι λίγο χρόνο.
Μετά τη γέννηση της Νάγιας είχες μιλήσει ανοιχτά για τις δύο ατυχίες που είχες πριν την αποκτήσεις. Ήταν κάτι που το σκεφτόσουν καιρό;
Ναι, ήθελα να το μοιραστώ με τον κόσμο και κυρίως με γυναίκες που έχουν αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα, για να τους δώσω δύναμη και κουράγιο.
Και οι δύο αυτές άσχημες εμπειρίες ήταν το ίδιο έντονες για σένα;
Η δεύτερη αποβολή ήταν πιο δύσκολη κι εκείνη που με έριξε περισσότερο ψυχολογικά. Την πρώτη φορά, επειδή προέκυψε αμέσως μετά το γάμο η εγκυμοσύνη, το αποδέχτηκα ψύχραιμα, γιατί σκέφτηκα ότι ο καθένας μπορεί να έχει μια ατυχία. Ίσως δε συνειδητοποίησα απόλυτα τι μου είχε συμβεί, γι’ αυτό και το ξεπέρασα σχετικά εύκολα. Όταν συνέβη και δεύτερη φορά, θορυβήθηκα και αγχώθηκα. Άρχισα να σκέφτομαι ότι έχω κάποιο πρόβλημα υγείας και δεν ήξερα πώς θα το αντιμετώπιζα. Ευτυχώς, είχα απλώς την ατυχία να μου συμβεί δύο φορές και όχι κάτι σοβαρό.
Θα έλεγες ότι αυτές οι δύο ατυχείς κυήσεις ήταν το πιο σοβαρό που είχες ν’ αντιμετωπίσεις στη ζωή σου σε προσωπικό επίπεδο;
Θέλω να πιστεύω ότι μια δυσκολία που ξεπερνιέται δεν είναι πραγματική δυσκολία. Για μένα, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, όπως ο πατέρας και οι γιαγιάδες μου, είναι κάτι που όσα χρόνια κι αν περάσουν, ξέρω ότι θα μου αφήσει πληγές που δεν επουλώνονται. Ναι μεν στις ατυχείς εγκυμοσύνες μου πέρασα δύσκολα, αλλά όταν κράτησα αγκαλιά τη Νάγια, ξέχασα εκείνο τον πόνο.
Ο ρόλος της μητρότητας σε έχει αλλάξει;
Μου έχει χαρίσει μια πληρότητα και μια αισιοδοξία που δεν περίμενα ότι θα είχα. Την ίδια στιγμή, ανησυχώ για το μέλλον τους, βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας. Ως σύγχρονη μαμά, αισθάνομαι τύψεις όταν λείπω πολλές ώρες από κοντά τους, προσπαθώ όμως να τους προσφέρω ό,τι καλύτερο και να είμαι στο πλευρό τους.
Μέχρι πού θα έφτανες για τη ματαιοδοξία σου;
Παλαιότερα πίστευα ότι η δουλειά μου είναι το «Α» και το «Ω» στη ζωή μου. Λάθος. Είμαι ευτυχισμένη και γεμάτη μέσα από τη δουλειά μου, όμως δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου, κι αυτή η συνειδητοποίηση έχει μετριάσει τις φιλοδοξίες και τη ματαιοδοξία μου.
Περισσότερα στο HELLO! που κυκλοφορεί.