Δεκατρία χρόνια μετά τη συμμετοχή τους στο «Καφέ της Χαράς» ο Δημήτρης Μαχαίρας και ο Δημήτρης Τσακάλας κάνουν… reunion στην Λευκωσία, θυμούνται τη σειρά που άφησε εποχή στην ελληνική τηλεόραση και παραδέχονται πως ο «Μπίλι» και ο «Διονυσάκης» εξακολουθούν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους!
Ο Δημήτρης Τσακάλας και ο Δημήτρης Μαχαίρας μίλησαν στο περιοδικό Down Town Κύπρου και έφεραν στη μνήμη τους, εικόνες και εμπειρίες από την πρώτη τους επαγγελματική δουλειά στην τηλεόραση.
Τι αναμνήσεις κρατάτε από τη συμμετοχή σας στο «Καφέ της Χαράς»;
Δημήτρης Μαχαίρας: Ήταν η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση, επομένως, τα συναισθήματα του να δουλεύεις σε μια τέτοια παραγωγή, ήταν πρωτόγνωρα. Μου λείπει πολύ η ανεμελιά που είχαμε. Όταν είσαι μικρός, έχεις έναν αλλιώτικο ενθουσιασμό.
Δημήτρης Τσακάλας: Για να είμαι ειλικρινής, αυτό που θυμάμαι πιο έντονα, ήταν τα πολύ πρωινά ξυπνήματα και τις διαδρομές που κάναμε για το γύρισμα μιας και η σειρά γυριζόταν σε διαφορετικές τοποθεσίες.
Θυμάστε την πρώτη σας συνάντηση στα γυρίσματα;
Δ.Μ.: Αλίμονο!
Δ.Τ.: Ναι! Το περιβάλλον ήταν αρκετά φιλικό από την αρχή.
Δέσατε αμέσως μεταξύ σας;
Δ.Τ.: To κλίμα ήταν ευχάριστο, όχι μόνο μεταξύ μας, αλλά και με τους υπόλοιπους συντελεστές της σειράς. Οι μικροί της παρέας δε, ήμασταν σαν οικογένεια.
Δ.Μ.: Μετά το πρώτο μούδιασμα, όπως συμβαίνει συνήθως, ακολούθησε ένα όμορφο κλίμα ανάμεσά μας. Βέβαια, οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί είχαν κι ένα διαφορετικό ρόλο. Λειτουργούσαν λίγο σαν δάσκαλοι με εμάς. Μας καθοδηγούσαν.
Θέλετε να πείτε ότι στα γυρίσματα δεν κάνατε πλάκες ή σκανδαλιές μεταξύ σας;
Δ.Μ.: Κάναμε ναι. Μη φανταστείς, όμως, τίποτα ακραίο. Πάντοτε σε λογικά πλαίσια.
Δ.Τ.: Τα γυρίσματα κρατούσαν πολλές ώρες και γινόντουσαν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Οπότε, και να θέλαμε να χαλαρώσουμε, το πιεσμένο πρόγραμμα δεν μας το επέτρεπε και πολύ.
Η συνεργασία σας με τον Χάρη Ρώμα, πώς ήταν;
Δ.Μ.: Ήταν κάπως προστατευτικός μαζί μας. Ακόμα κι όταν δεν είχε γυρίσματα, θυμάμαι ότι ερχόταν εκεί γιατί ήθελε να μας επιβλέπει και να μας καθοδηγεί.
Δ.Τ.: Ήταν διαρκώς εκεί για ό,τι χρειαστούμε και για να μας δώσει τις χρήσιμες συμβουλές του.
Δεν ήταν αυστηρός;
Δ.Μ.: Μπορεί να υπήρξαν έντονες στιγμές, πάντοτε όμως στα πλαίσια της δουλειάς.
Δ.Τ.: Αυστηρός ήταν πάντα για το δικό μας καλό. Μας προστάτευε με τον τρόπο του. Όχι μόνο ο Χάρης Ρώμας, αλλά και η Άννα Χατζησοφιά που υπέγραφε μαζί του τη σειρά, ήταν και οι δυο «από πάνω» μας και μας συμβούλευαν.
Σήμερα, αν σας δινόταν η ευκαιρία, θα δουλεύατε ξανά μαζί του;
Δ.Μ.: Με τον Χάρη είχαμε συνεργαστεί και αργότερα -μετά το τέλος της σειράς- στο θέατρο και γι’ αυτό κρατάμε ακόμα πολύ καλές επαφές, παρόλο που ο κάθε ένας πλέον έχει τραβήξει τον δρόμο του. Οπότε, εννοείται πως αν με καλούσε για μια νέα τηλεοπτική δουλειά, θα απαντούσα θετικά.
Δ.Τ.: Φυσικά! Κάποια στιγμή, μάλιστα, γύρω στο 2010 υπήρχαν σκέψεις να επαναφέρουν το «Καφέ της Χαράς», κάνοντας ένα τηλεοπτικό reunion δέκα χρόνια μετά το τέλος και η αλήθεια είναι ότι αν τελικά γινόταν, θα υπήρχε ένα ενδιαφέρον. Δυστυχώς, τα σχέδια άλλαξαν λόγω της οικονομικής κρίσης.
Οι ρόλοι σας στο «Καφέ της Χαράς» πόσο καθοριστικοί ήταν για τη μετέπειτα πορεία σας;
Δ.Μ.: Ήταν απόλυτα καθοριστικοί και νομίζω πως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Ήταν ένας ρόλος που τον ζούσες και τον απολάμβανες στο μέγιστο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή -λόγω και της τεράστιας απήχησης που είχε- αλλά αργότερα ο καθένας από εμάς θα έπρεπε να
Δ.Τ.: Καλώς ή κακώς, λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχε το «Καφέ της Χαράς» ο κόσμος δυσκολεύεται ακόμα να βγάλει από πάνω μας την «ταμπέλα» του «Μπίλι» ή του «Διονυσάκη».
Αισθάνεστε, δηλαδή, κάπως «εγκλωβισμένοι» σε αυτούς τους ρόλους;
Δ.Μ.: Κατά κάποιο τρόπο, αντιμετωπίζουμε συνεχώς αυτή τη σύγκριση. Σκέφτομαι συχνά ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνω κάτι μεγαλύτερο που θα ξεπεράσει τον «Διονυσάκη». Μπορώ να σου πω ότι τον τελευταίο καιρό, έχω άρχισα να ξεφεύγω από εκείνον το ρόλο.
Δ.Τ.: Έτσι όπως έχουν γίνει οι εποχές, είναι κάπως δύσκολο να συμβεί. Το «Καφέ της Χαράς» ξεκίνησε το 2003 και ολοκληρώθηκε το 2006. Έκτοτε, η τηλεόραση είχε αρχίσει να χάνει τον κόσμο της. Τότε, ήταν άλλες εποχές που ο κόσμος ταυτιζόταν περισσότερο με τους ρόλους και τις ιστορίες.
Πού οφειλόταν η επιτυχία της σειράς, κατά τη γνώμη σας;
Δ.Τ.: Ήταν πολλοί οι παράγοντες. Καταρχήν, πρόκειται για μια καλογυρισμένη σειρά με πολύ αγαπητούς ηθοποιούς και καλό σενάριο. Επίσης, η ιστορία θύμιζε κάτι από παλιά ελληνική ταινία.
Δ.Μ.: Γενικά, ήταν μια πολύ προσεγμένη δουλειά. Γυριζόταν σε συνθήκες κινηματογράφου, κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο ποιοτικό ως προς την εικόνα. Η αλήθεια είναι πως ούτε οι ίδιοι συντελεστές δεν περίμεναν αυτή την επιτυχία.
Πώς είναι να βλέπετε τους εαυτούς σας στις επαναλήψεις δεκατρία χρόνια μετά;
Δ.Μ.: Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι το πόσο έχω αλλάξει εμφανισιακά.
Δ.Τ.: Εντοπίζω τις αλλαγές, κυρίως εξωτερικά, αλλά έχω παρατηρήσει και το πόσο πολύ έχω εξελιχθεί με το πέρασμα των χρόνων. Ξέρεις, καμιά φορά, μου κάνει καλό που μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου στα 20, ώστε να κρίνω το πόσο έχω βελτιωθεί υποκριτικά.
Δ.Μ.: Θεωρώ πως είναι μεγάλη τύχη να υπάρχεις σε μια τέτοια σειρά, που εξακολουθεί να παίζεται μέχρι σήμερα και μάλιστα να διατηρεί ψηλά νούμερα τηλεθέασης.
Παίρνετε ποσοστά από τις επαναλήψεις;
Δ.Μ.: Παίρνουμε κάποια χρήματα αλλά το ποσό είναι αστείο. Για κάθε επεισόδιο, αναλογούν περίπου 40-50 σεντ.
Δ.Τ.: Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα χρόνια, τα χρήματα ήταν περισσότερα. Όσο πιο πολύ παίζονται οι επαναλήψεις, όμως, η αξία πέφτει.
Τα τελευταία χρόνια ζείτε στην Κύπρο. Αλήθεια, τι ήταν αυτό που σας έβαλε στη διαδικασία να αναζητήσετε το μέλλον σας εκτός Ελλάδας;
Δ.Τ.: Η οικονομική κρίση, σίγουρα ήταν ο βασικός λόγος που με οδήγησε στην Κύπρο. Εδώ είχα πολλούς φίλους, οπότε η απόφαση να εγκατασταθώ μόνιμα, δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών μου υποχρεώσεων, δέχτηκα μια πρόταση για δουλειά και κάπως έτσι ήρθα.
Δ.Μ.: Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν στα σχέδιά μου. Η εμπειρία μου με την Κύπρο ξεκίνησε πέρσι, από την παιδική εκπομπή «Ποπ-Κόρν» στο ΡΙΚ2 όπου πηγαινοερχόμουν. Φέτος, όμως, εγκαταστάθηκα μόνιμα μιας και συμμετέχω στις θεατρικές παραγωγές του ΘΟΚ.
Σας πήρε πολύ χρόνο μέχρι να συνηθίσετε τη ζωή και την καθημερινότητά σας εδώ;
Δ.Μ.: Όχι ιδιαίτερα. Μ’ αρέσει πολύ, γιατί οι ρυθμοί είναι πιο ανθρώπινοι σε σχέση με την Αθήνα.
Δ.Τ.: Εγώ αγαπώ την Κύπρο, εξ ου και ζω εδώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ακόμα κι αν είχα κάποια επαγγελματική υποχρέωση στην Ελλάδα, νομίζω πως δύσκολα θα αποχωριζόμουν την Κύπρο. Άλλωστε, εδώ πέρα είναι όλοι οι φίλοι μου. Η καθημερινότητά μου. Μ’ αρέσει η ζωή εδώ. Μου θυμίζει την παλιά καλή Ελλάδα.
Οι δυο σας, κάνετε παρέα στην Κύπρο;
Δ.Μ.: Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, αυτή είναι η πρώτη φορά που συναντιόμαστε στην Κύπρο. Παρόλο που ήμασταν σε επικοινωνία και γνωρίζαμε και οι δυο ότι βρισκόμαστε εδώ, δεν έτυχε να συναντηθούμε ποτέ.
Δ.Τ.: Κρατάμε επαφή και μέσα από τα social media, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν κάναμε παρέα. Πρόσφατα, μάλιστα, έτυχε να συναντηθούμε τυχαία στο αεροπλάνο όταν επιστρέφαμε από Αθήνα κι αυτό ήταν ένα ευχάριστο… reunion (γέλια).
Δεν μου λέτε. Ο κόσμος συνεχίζει μέχρι σήμερα να σας αναγνωρίζει στο δρόμο; Σας αποκαλούν ακόμα «Μπίλι» και «Διονυσάκη»;
Δ.Τ.: Ναι, ναι. Συμβαίνει ακόμα αυτό!
Δ.Μ.: Συνήθως, ακούμε τα συνηθισμένα, ότι είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που ήμασταν στη σειρά. Είναι ευχάριστο, όμως.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
