Συνέντευξη στο περιοδικό Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη, παραχώρησε η Ειρήνη Παπαδοπούλου και μεταξύ άλλων μίλησε για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και το bullying.
Στο τελευταίο συμβούλιο του νησιού είχες αναφέρει ότι εκεί μέσα δεν είχες την αποδοχή κάποιων ανθρώπων, όπως άλλωστε συνέβη και στην παιδική σου ηλικία – όταν οι συμμαθητές σου σού έκαναν bullying, λόγω καταγωγής. Τότε, πώς το αντιμετώπιζες όλο αυτό;
Τότε ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα, το έργο επαναλήφθηκε, αλλά όχι λόγω καταγωγής. Άλλοι ήταν οι λόγοι και τους είδατε. Όταν ήμουν παιδί πληγωνόμουν, δεν είχα άμυνες, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Απλά, στεναχωριόμουν και δεν μιλούσα. Είχα κλειστεί στον εαυτό μου και ήμουν ανίκανη να το διαχειριστώ… Σήμερα, είμαι πιο ώριμη και το διαχειρίζομαι.
Αλήθεια, πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια, Ειρήνη; Σου έλειψε κάτι;
Φυσικά και μου έλειψε! Δεν μεγάλωσα σε μια πλούσια οικογένεια και ποτέ δεν τα είχα όλα. Οι γονείς μου είναι βιοπαλαιστές και ξεκίνησαν τη ζωή τους δύο φορές από το μηδέν. Από την αρχή. Δεν μας έλειψε ποτέ το φαγητό, αλλά δεν μεγάλωσα σαν καλομαθημένη πριγκίπισσα. Είχα σκληραγωγηθεί από παιδί. Και, ξέρεις, μου έκανε καλό όλο αυτό. Το πώς μεγάλωσα, άλλωστε, με βοήθησε πολύ και μέσα στο «Survivor». Δεν ήμουν το μυγιάγγιχτο κορίτσι που μόλις το τσιμπήσει ένα κουνούπι, θα κάνει σαν τρελό. Χτύπησα, πόνεσα, μάτωσα. Θα μπορούσα να επιβιώσω και μόνη μου στο νησί, αν κρατούσα μαζί μου έναν ψαρά (χαμογελάει).