Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που ένα τραγούδι της Κατερίνας Στικούδη έγινε μεγάλη επιτυχία; Η απάντηση είναι «πριν λίγα χρόνια».
Γιατί συμβαίνει αυτό; Έγινε ξαφνικά τόσο αδιάφορο το ρεπερτόριό της, ενώ μέχρι το 2013 τα τραγούδια της έπαιζαν παντού;
Η απάντηση κρύβεται σε δύο πλευρές. Η Κατερίνα Στικούδη την εποχή των ραδιοφωνικών επιτυχιών της αποτελούσε ένα mainstream προϊόν του εγχώριου «μουσικού» γίγνεσθαι, όπως όλες οι performers της κλάσης της. Και φυσικά ανήκε σε μία δυνατή δισκογραφική εταιρία που έπραττε τα δέοντα ώστε το κομμάτι της καλλιτέχνιδάς τους να έχει απήχηση και στήριξη. Μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν, η Κατερίνα Στικούδη αποφάσισε να ακολουθήσει πραγματικά τον δικό της δρόμο, άλλαξε εταιρίες, συνεργάτες και ουσιαστικά κυκλοφόρησε τελείως ανεξάρτητα τα κομμάτια της. Τα οποία μάλιστα οπτικοποιούσε με ένα δικό της (κιτς) τρόπο σχεδόν στο σύνολό τους. Μεγάλο ρίσκο.
Μέχρι που η Κατερίνα Στικούδη άρχισε να κυκλοφορεί κομμάτια που άρεσαν κυρίως στην ίδια, τους συνεργάτες της και τους fans της στο YouTube. Άλλαξε αρκετά ύφος ρεπερτορίου, απογοήτευσε μια μεγάλη μερίδα θαυμαστών (και ικανοποίησε μία άλλη), ξέφυγε τελείως όταν ξεκίνησε να λέει rap στίχους του τύπου «δεν τρέχει τίποτα, τρέχει μόνο η γλώσσα μου» και άρχισε να κυκλοφορεί κομμάτια που ήταν χαμένα ανάμεσα σε μια ποπ ανάγκη για επιτυχία και μία αλλοπρόσαλη μαγκιά για ραπ και αλητεία. Τρικυμία εν κρανίω.