Στο περιοδικό Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη, μίλησε ο Γιώργος Καφετζόπουλος και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη σύγκριση με τον πατέρα του, Αντώνη Καφετζόπουλο
Τι όνειρα είχες μικρός;
Ποτέ δεν με απασχολούσε το επαγγελματικό μου μέλλον. Όταν άκουγα παιδιά στα 17 και στα 18 να λένε ότι θέλουν να γίνουν γιατροί, δικηγόροι κλπ, εγώ δεν ήξερα τίποτα. Ήθελα απλά να τελειώσω το σχολείο. Τώρα που τελείωσα τη σχολή, εδώ και 5 χρόνια δηλαδή, συνειδητοποιώ ότι αυτό που κάνω σήμερα, αυτό ήθελα πάντα. Εκεί έτεινα.
Λόγω του πατέρα σου;
Ναι, λόγω του πατέρα μου κι άλλων συγγενών που ήταν στον χώρο αυτό. Όχι ηθοποιοί, ασχολούνταν με άλλες δουλειές. Προφανώς και με επηρέασε η δουλειά του πατέρα μου, αλλά ποτέ δεν την είδα σαν «δουλειά». Υπάρχει πίεση κάνοντας αυτό το πράγμα, αλλά και μία τρελή χαρά.
Όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα στον χώρο, φοβήθηκες καθόλου τη σύγκριση με τον πατέρα σου, Αντώνη Καφετζόπουλο;
Εγώ όχι. Ούτε το είχα στο μυαλό μου. Δεν με απασχολεί. Εσείς με ρωτάτε και λέω «αυτοί το βλέπουν έτσι». Τώρα είμαι πιο cool με αυτό το θέμα και λέω «οκ, ας κάνω και τηλεόραση». Στο παρελθόν είχα μία άρνηση, μία αντίδραση. Δεν ήθελα να μου λένε για τον πατέρα μου. Ούτε να ακούω σχόλια, ούτε να εκτεθώ. Δεν ήμουν έτοιμος να το πάρω σαν να μην συμβαίνει και κάτι.
Λογικό δεν είναι, όμως, να σε ρωτούν για τον πατέρα σου, τη στιγμή που είναι τόσο σημαντικός ηθοποιός;
Ναι, σε ένα βαθμό είναι. Πλέον δεν το εκλαμβάνω ως κάτι αρνητικό. Υπάρχουν, όμως, και κακόβουλοι που στέκονται μόνο σε αυτό και λένε «αν δεν ήταν ο γιος του Καφετζόπουλου, τι θα έκανε;». Εδώ υπάρχουν άτομα που το παίζουν εναλλακτικοί ή αντι-mainstream και το έχουν συνέχεια στο μυαλό τους – το βλέπω στο πώς με συστήνουν ή πώς με πλησιάζουν. Αλλά, μάλλον, έτσι πάει. Τώρα, βέβαια, με τη σειρά, έχω ακούσει ωραία πράγματα, δηλαδή μια κυρία μας σταμάτησε στο δρόμο, μας είπε «μπράβο» και μετά άρχισε να μου λέει διάφορα, ότι μοιάζω με τον πατέρα μου στη φωνή και ότι της αρέσουμε πολύ και οι δύο.
Θυμάσαι μία συμβουλή που σου έδωσε ο πατέρας σου στο ξεκίνημά σου;
Μου είχε πει ότι μία ιδέα, μία ιστορία, μπορεί να ειπωθεί απλά. Ακόμα και με τρεις λέξεις. Δηλαδή, να κρατάω την ουσία του πράγματος.