Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Αυτό είναι γνωστό. Λόγω της διακριτικής του παρουσίας, αυτό που δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, είναι πως επί αρκετά χρόνια υπήρξε υδατοσφαιριστής στην ομάδα πόλο του Παναθηναϊκού.
Γιάννης Μποσταντζόγλου | «Δεν μένουμε στο ίδιο σπίτι με τη Δήμητρα Παπαδήμα»
Ο ταλαντούχος ηθοποιός, που είναι γιος του αείμνηστου ζωγράφου Μποστ, από το 1995 είναι παντρεμένος με τη συνάδελφό του Δήμητρα Παπαδήμα (είναι μαζί από το 1991) και μαζί έχουν αποκτήσει μια κόρη, τη Θαλασσινή, που γεννήθηκε το 1996. Πιο πριν, υπήρξε ξανά παντρεμένος και με την πρώτη του σύζυγο, Μιμίκα, απέκτησαν τον γιο τους, Μεντή, που γεννήθηκε το 1979 και ο οποίος είναι στην αεροπορία.
Η οικογένεια διατηρεί άψογες σχέσεις κάτι που διαπιστώθηκε για ακόμα μία φορά στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Το Αγρίμι» στο θέατρο Άλφα τον Δεκέμβριο του 2019. Την εντυπωσιακή κόρη του κυρίου Μποσταντζόγλου έχουμε δει αρκετές φορές σε αντίθεση με τον γοητευτικό γιο του, ο οποίος έχει το όνομα του παππού του. Μάλιστα ο Μεντής μοιάζει και εμφανισιακά με τον αείμνηστο Μποστ.
Δες τις υπέροχες οικογενειακές φωτογραφίες
Λίγα λόγια για τον Μποστ
Ο Μέντης Μποσταντζόγλου (Χρύσανθος Βοσταντζόγλου) γνωστός ως Μποστ, γεννήθηκε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη. Έπειτα από ένα πέρασμα στη Ρουμανία, η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα.
Το 1939 εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, εγκαταλείπει όμως τις σπουδές του έξι μήνες αργότερα. Το 1942 μπαίνει στο ΕΑΜ και το 1945 εκδίδει με δικά του έξοδα το πρώτο του βιβλίο: «Ο Άγιος Φανούριος. Βοήθημα δια την κατανόησιν των Κινέζων κλασσικών Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι».
Το 1952 αρχίζει να εργάζεται στην «Καθημερινή» ως ταμίας και βιβλιοθηκάριος. Το ταλέντο του το ανακαλύπτουν μετά από δυο χρόνια στις «Εικόνες» κι αργότερα στον «Ταχυδρόμο», όπου και αρχίζει να εργάζεται ως εικονογράφος. Εν τω μεταξύ, το 1953 έχει ήδη εικονογραφήσει και το πρώτο του κόμικ «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» για τις εκδόσεις «Ατλαντίς» σε κείμενα της Ειρήνης Φωτεινού.
Το 1958 στη στήλη του το «Μποστάνι του Μποστ» εμφανίζονται και οι τρεις θρυλικοί σούπερ αντιήρωές του: η Μαμά Ελλάς, ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα. Αποκαλυπτικές φιγούρες των κοινωνικοπολιτικών και πολιτισμικών μεταλλάξεων και αντιφάσεων μιας ολόκληρης εποχής. Ακολουθούν συνεργασίες με τα περιοδικά «Ομάδα», «Θεατής», «Ελευθερία» και μετά από αρκετές ανατροπές, δημοσιογραφικούς διωγμούς και μηνύσεις, καταλήγει στην «Αυγή».
Το 1966, κουρασμένος από το καθημερινό γράψιμο, ανοίγει το μαγαζί του «Λαϊκαί Εικόναι» και αρχίζει να διακοσμεί ποτήρια, πιάτα και διάφορα αντικείμενα, να πουλάει αντίκες και να ζωγραφίζει. Παράλληλα, ξεκλέβει χρόνο για να σκαρώνει τα δεκαπεντασύλλαβα θεατρικά του. Τα σκίτσα και τα χρονογραφήματα, αν και ουσιαστικά τα έχει σταματήσει, επιστρέφει για μικρές περιόδους σε αυτά, συνεργαζόμενος με τον «Ταχυδρόμο», το «Αντί», τον «Θούριο», το «Mens Look», την «Πρωινή» και την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».
Η ζωγραφική δίνει σιγά-σιγά την ευκαιρία στα πινέλα του ν' αφηγηθούν με αλληγορίες και συμβολισμούς, όλα αυτά που δεν μπορούσαν να πουν μέχρι τώρα οι πένες. Ήρωες της αρχαιότητας και της ελληνικής επανάστασης, αλλά και ιστορικά ζευγάρια όπως ο Ερωτόκριτος με την Αρετούσα, ο «Ρομέος και η Ιουλιέτα», η Ασπασία και ο Περικλής, ποζάρουν στα κάδρα του αυτοδίδακτου Μποσταντζόγλου, μπολιασμένοι από τη λαϊκή ζωγραφική, την εικονογραφία του Καραγκιόζη, την υπερεαλιστική ματιά του Εγγονόπουλου και πάνω απ' όλα, την απλότητα του Θεόφιλου.
Με τον δικό του ανορθόδοξο τρόπο, καταπιάνεται και με το Θέατρο. Γράφει, λοιπόν, εκτός από τα αριστουργήματα «Φαύστα» και «Μήδεια», τον δικό του «Δον Κιχώτη», την «Όμορφη πόλη», τη «Μαρία Πενταγιώτισσα», το «40 χρόνια Μποστ». Το κύκνειο άσμα του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» είχε την τιμή και τη χαρά να το δει, καταχειροκροτούμενος, να παίζεται στο Ηρώδειο, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, στις 13 Δεκεμβρίου του 1995.