Συνέντευξη στο περιοδικό Omikron και τον Πιερή Παναγή παραχώρησε η Αγγελική Νικολούλη και μεταξύ άλλων μίλησε για τις εκπομπές της που αγγίζουν μέχρι και 70% σε τηλεθέαση, τους κινδύνους αλλά ακόμα και για τον αν θα έκανε ένα δεύτερο γάμο.
Μις Μαρπλ, Σιδηρά Κυρία είναι μόνο μερικοί απ’ τους… τίτλους σας. Σας εκφράζουν;
Προτιμώ το Αγγελική που είναι και το βαφτιστικό μου.
Πώς λειτουργούν όμως τέτοιοι τίτλοι στους ανθρώπους που σας προσεγγίζουν;
Σας βεβαιώνω, για τον κόσμο είμαι απλώς η Αγγελική.
Υπάρχει η αίσθηση πως είστε μια σκληρή δημοσιογράφος που δεν ιδρώνει το αφτί της. Ισχύει αυτό;
Σε σχέση με τη δουλειά μου και τη σωστή έρευνα, ισχύει. Ως άνθρωπος, είμαι ακριβώς το αντίθετο. Είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη.
Φέτος κυκλοφόρησε το τρίτο σας μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Πώς ξεχωρίζει κανείς μια ιστορία για να τη μεταφέρει στο χαρτί δεδομένου ότι τα προηγούμενα χρόνια χειριστήκατε χιλιάδες υποθέσεις μέσω της εκπομπής σας «Φως στο Τούνελ»;
Κάθε ιστορία είναι ξεχωριστή… Ορισμένες όμως σε αφήνουν κυριολεκτικά άφωνο με τις ιδιαιτερότητες που αποκαλύπτονται από τη βαθιά έρευνα που γίνεται. Στο τρίτο μου βιβλίο, «Έρωτας Φονιάς», πρωταγωνιστής είναι ένας επιχειρηματίας που έκρυβε καλά τον διεστραμμένο και βίαιο χαρακτήρα του. Παρέσερνε με μαεστρία τις γυναίκες – θύματά του, εκμεταλλευόμενος τον έρωτα που του είχαν και στο τέλος τις σκότωνε. Όταν αποκαλύφθηκε ο ρόλος του στο «Τούνελ», η κοινή γνώμη σοκαρίστηκε. Τα κρυμμένα μυστικά που ήταν καλά θαμμένα, «φώναζαν» από μόνα τους να βγουν στην επιφάνεια, να αποτυπωθούν στο χαρτί για να δώσουν σημαντικά μηνύματα σε όλους.
Πώς διαχειρίζεστε μετά την εκπομπή όλη αυτή τη φόρτιση του «ζωντανού», με τις τόσες ανατροπές;
Δεν είναι εύκολο. Επιστρέφω σπίτι και αντί να χαλαρώσω ξαναβλέπω την εκπομπή σε βίντεο με το αυστηρό μάτι της τηλεθεάτριας, για να εντοπίσω τυχόν λάθη και λεπτομέρειες γύρω από την υπόθεση που πιθανότατα να μου διέφυγαν, κατά τη διάρκεια της ζωντανής έρευνας.
Τι σας έμαθε η δουλειά σας στην εξιχνίαση εγκληματικών ενεργειών;
Δεν εξιχνιάζω εγώ εγκλήματα μέσα στο «Τούνελ». Δεν είμαι αστυνομική ή ανακριτική Αρχή. Δουλειά μου είναι με τη βαθιά, διεισδυτική έρευνα να εντοπίζω τα στοιχεία εκείνα, που θα βοηθήσουν πάνω απ’ όλα τις οικογένειες των αγνοουμένων ή των δολοφονημένων ατόμων.
Εμπειρία ή διαίσθηση; Τι είναι πιο σημαντικό;
Και τα δύο. Το ένα συμπληρώνει το άλλο.
Έχετε παραδεχθεί στο παρελθόν ότι δεχτήκατε απειλές, κάτι που αναφέρετε ξανά και στο βιβλίο σας. Υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκατε πραγματικά για τη ζωή σας; Ή φοβηθήκατε για τη ζωή των οικείων σας;
Έχω συνειδητοποιήσει πλέον πως πρέπει να ζω και με τον κίνδυνο από τη στιγμή που επιλέγω τέτοιου είδους έρευνες. Έχω ταυτιστεί μ’ αυτόν και δεν με επηρεάζει αρνητικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παίρνουμε οικογενειακώς τα μέτρα μας.
Γράψατε πως «πόσες φορές δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω και να φύγω, να αναζητήσω άλλη ζωή, να περιπλανηθώ σε δρόμους φωτεινούς, χωρίς σκοτεινά τούνελ». Τι είναι εκείνο που σας κρατά στη δουλειά λοιπόν;
Η αγάπη για τον συνάνθρωπο που υποφέρει και ζητά από το «Τούνελ» το φως στο σκοτάδι. Όταν ερευνάς για χρόνια, αυτό γίνεται αναπόφευκτα μέρος της ζωής σου. Και πιστέψτε με δεν έχει να κάνει με επιτυχίες, υψηλές τηλεθεάσεις ή αναγνωρισιμότητα. Είναι πολλά παραπάνω.
Απ’ την άλλη όμως, δεν ονειρεύεστε μια ζωή μακριά από εντάσεις και ανατροπές;
Σίγουρα, αλλά είναι φαίνεται αναπόσπαστο κομμάτι μου η ένταση και η ανατροπή. Κι αυτό το καταλαβαίνω όταν ηρεμώ.
Και πώς αποφορτίζεστε από την ένταση της δουλειάς;
Με καλή παρέα, με διάβασμα, πεζοπορία και όταν επιτρέπει ο χρόνος με ταξίδια.
Πώς αναπτύσσει κανείς αντισώματα με όλα αυτά που ζείτε και βιώνετε καθημερινά;
Άμα γνωρίζεις καλά τον εαυτόν σου, έχεις συγκεκριμένη κλίμακα αξιών και έχεις οριοθετήσει τη δουλειά σου, δημιουργείς κατάλληλα αντισώματα.
Όταν ξεκινούσατε την καριέρα σας φανταζόσασταν έστω και στο ελάχιστο αυτά τα οποία γράφει το βιογραφικό σας: τις ανακαλύψεις και τη διαλεύκανση δύσκολων υποθέσεων για 21 χρόνια, την αναγνώριση, τις 25 βραβεύσεις, το ρεκόρ Γκίνες, τα αφιερώματα σε διεθνή media;
Όχι δεν έβλεπα τόσο μακριά και δεν με απασχολούσε τόσο ο προορισμός, όσο το ταξίδι. Ήθελα να ζήσω τη μαγεία του. Ακόμα και σήμερα σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο.
Για ποιο απ’ όλα όσα πετύχατε είστε περισσότερο περήφανη;
Που έφερα στον κόσμο το παιδί μου. Που συνεχίζω τη δουλειά μου με τις ίδιες αξίες που είχα όταν ξεκίνησα και κυρίως για τον σεβασμό που εξακολουθώ να νιώθω προς τον συνάνθρωπο.
Η μητρότητα πώς σας έχει αλλάξει;
Από τον καιρό που γέννησα έγινα πιο ευαίσθητη ως άνθρωπος. Άρχισα να δίνω βαρύτητα περισσότερο στην οικογένεια και επένδυσα πολύ στην ισορροπημένη ανατροφή του παιδιού μου.
Έχετε κάνει ένα γάμο. Τι θα σας έκανε να αποφασίσετε ένα δεύτερο;
Αν έβρισκα ένα σύντροφο με τον οποίο θα ταιριάζαμε, θα το τολμούσα. Δεν είμαι αρνητική.
Η μοναξιά δεν είναι λίγο βαριά καμιά φορά;
Δεν έχω νιώσει το βάρος της.
Δεν σας λείπει μια αγκαλιά το βράδυ που κοιμάστε;
Αυτή την ερώτηση θα ήταν χρήσιμο να την απευθύνετε σε έναν πιθανό σύντροφο. Θα άντεχε εκτός από την αγκαλιά μου, τα απίθανα ωράρια μου και την απόλυτη ησυχία που έχω ανάγκη όταν κοιμάμαι;
Πώς είναι οι μέρες σας εκτός πλατό; Πώς περνάτε το χρόνο σας;
Πάντα θα έχω κάτι να κάνω που να με ευχαριστεί. Είτε μόνη μου, είτε με φίλους.
Υπάρχει κάτι στη ζωή σας το οποίο αν δεν συνέβαινε δεν θα ήσασταν αυτό που είστε σήμερα;
Είχα την τύχη να μάθω τα μυστικά της δημοσιογραφίας και της τηλεόρασης δίπλα σε μεγάλους δασκάλους και στην επαρχία απ’ όπου ξεκίνησα, αλλά κυρίως στην Αθήνα. Αν δεν τους είχα συναντήσει, μπορεί να βρισκόμουν σήμερα αλλού.