Μέσα από το περιοδικό Down Town η τηλεκριτικός, Αφροδίτη Γραμμέλη, έστειλε ένα καυστικό «γράμμα» στην Καλομοίρα.
Είσαι το κορίτσι που ξαφνικά μας έκανε να νιώσουμε ότι μπήκαμε στη χρονοκάψουλα και γυρίσαμε μία δεκαετία πίσω. Τότε που όλα ολα φαίνονταν ανώδυνα, τα λεφτά έπεφταν από τον ουρανό, τα μαγαζιά έσφυζαν από κόσμο, τα τζιπ δεν χωρούσαν στα πάρκινγκ και τα παιδιά ήλπιζαν να τελειώσουν το σχολείο για να αναλάβουν την παρουσίαση μιας τηλεοπτικής εκπομπής και να καταξιωθούν στα μάτια της αποπροσανατολισμένης κοινωνίας. Τώρα, που νομίζαμε ότι είμαστε για τα καλά στα βάθη της Εποχής των Μνημονίων, εμφανίστηκες και πάλι από την Αμερική να μας πείσει για το αντίθετο: ότι στην τηλεόραση, ό,τι κι αν συμβεί, το κοντέρ είναι κολλημένο στην προηγούμενη δεκαετία.
Ο λόγος όμως που γράφω αυτή την επιστολή είναι γιατί προσπαθώ να καταλάβω για ποιον ακριβώς λόγο αποφάσισες να πάρεις τρία παιδιά και όλη σου την οικογένεια και να μετακομίσει από την Αμερική προκειμένου να συμμετάσχει σε ένα τηλεοπτικό show στην ελληνική τηλεόραση.
Αναρωτιέμαι, επίσης, ποια είναι αυτή η καριέρα που σε κάνει περιζήτητη. Γιατί, Καλομοίρα μου, χρυσό κορίτσι, αγνό και υπέροχο πλάσμα αλλά ειλικρινά, είσαι και εσύ παιδί των realities που εν μια νυκτί γίνονταν φίρμες τραγουδώντας σουξέ που κανείς δεν θυμάται πλέον. Καριέρες που εξατμίστηκαν μαζί με τα δημοσιεύματα και τα εξώφυλλα, CD που μπήκαν στα μπαλκόνια για να διώχνουν τα περιστέρια, πρόσωπα που ξεχάστηκαν λίγο πιο γρήγορα απ' ό,τι φαντάζονταν.
Δυστυχώς, τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα και η τηλεόραση συνεχίζει να επενδύει σε φυτώρια άνεργων καλλιτεχνών. Βαρετές επιτροπές, βαρετοί παρουσιαστές και παιδιά που ελπίζουν ότι θα κάνουν μεγάλες καριέρες στην ψωροκώσταινα μέχρι να σπάσουν τα μούτρα τους και να απορροφηθούν στην καλύτερη περίπτωση. Παρασκευοσάββατα σε κάποιο μπουζουκομάγαζο ως έκτο όνομα. Φέτος, δε, με τον δείκτη της ανεργίας να σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ και την τηλεόραση να σημειώνει τις χειρότερες επιδόσεις της εδώ και πολλά χρόνια, τα realities που υπόσχονται να αναδείξουν τους νέους stars του πενταγράμμου αβγατίζουν. Η αλήθεια είναι πως τελικά όλα αυτά προσφέρουν δουλειά. Μόνο που την προσφέρουν σε όσους έχουν ήδη μία ακόμα και καλοπληρωμένη, δηλαδή στους κριτές και τους γύρω γύρω.
Το να ξεσηκώσει όλη σου την οικογένεια όμως, Καλομοίρα, για να γίνεις κι εσύ κομμάτι αυτού του συστήματος, το οποίο πλέον δεν έχει να σου προσφέρει το παραμικρό, είναι πραγματικά ανεξήγητο. Αν δεν κατάφερες να κάνεις την καριέρα που ήθελες ενώ ήσουν στα realities, αν δεν το πέτυχες με τη συμμετοχή σου στη Eurovision, αλλά ούτε ακόμη και όταν βγήκες από την τούρτα γενεθλίων του Διονύση Σαββόπουλου, τι σε κάνει να πιστεύει ότι θα το πετύχει τώρα, αλήθεια; Εκτός αν τελικά έμεινε ένα υπόλοιπο ματαιοδοξίας ανικανοποίητο ή μια ελπίδα ότι μπορεί, τώρα που ωρίμασες έχοντας τρία παιδιά και έχοντας μείνει και ένα χρονικό διάστημα εκτός, να πετύχει κάτι διαφορετικό. Ίσως νιώθεις ότι το να δίνεις το παρών στα παρασκήνια του Rising Star θα είναι αυτό το οποίο θα σου δώσει ό,τι σου λείπει αυτή την περίοδο. Γιατί σε καταλαβαίνω απόλυτα, μια νέα γυναίκα που ξαφνικά γίνεται μητέρα τριών παιδιών θέλει και εκείνη τις ανάσες της. Αυτό είναι όχι μόνο κατανοητό, αλλά και σεβαστό. Μόνο μην πιστέψει και πάλι σε φρούδες τηλεοπτικές υποσχέσεις, Καλομοίρα...