Φωτογραφία: Πάνος Γιαννακόπουλος
Δημοσιογράφος και παρουσιάστρια με μία από τις μακροβιότερες τηλεοπτικές καριέρες, αλλά και ραδιοφωνική παραγωγός, στιχουργός και πολλά άλλα, η Ναταλία Γερμανού συνεχίζει να κάνει αυτά που αγαπάει μεταφέροντας πια το επίκεντρο από το κυνήγι της επιτυχίας στη διαφύλαξη με όποιο κόστος της ψυχικής της υγείας.
Δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που δεν "καίγεται" να βρίσκεται στην τηλεόραση. Κι όμως, βρίσκεσαι εδώ και πόσα χρόνια;
Τριάντα τρία! Από το 1992. Κοίτα, η τηλεόραση είναι η εργασία μου, καθώς βιοπορίζομαι δουλεύοντας στην τηλεόραση. Είναι όμως και η χαρά μου – κι αυτή θεωρώ ότι είναι η λέξη-κλειδί. Όταν εκλείψει η χαρά, πρέπει να φεύγουμε – είτε μιλάμε για επαγγελματικές είτε για άλλου είδους σχέσεις. Προφανώς και δε ζω σε ένα καθεστώς μόνιμης ευτυχίας εδώ και 33 χρόνια!
Έχω περάσει και σεζόν περίεργες, με λύπες, νεύρα, θυμό... αλλά έκανα τη δουλειά μου, γιατί είμαι επαγγελματίας. Όμως, υπάρχει μια δόση αλήθειας σε αυτό που περιέγραψες, με την έννοια ότι δεν είμαι απεγνωσμένα "εξαρτημένη" από την τηλεόραση. Εάν έβρισκα έναν άλλο τρόπο για να βγάζω τα προς το ζην, ναι, θα την άφηνα.
Το ίδιο νιώθεις και για την ιδιότητα της στιχουργού;
Όχι. Το γράψιμο γενικά δεν είναι κάτι που κάνεις για να το παραδώσεις και να πάρεις το αντίτιμο. Είναι κάτι που βγαίνει από μέσα σου, το καταθέτεις στο χαρτί και ίσως βρεθεί κάποιος να το πάρει, αλλιώς θα μείνει κάπου κρυμμένο. Συνέχεια γράφω πράγματα, πολλά από τα οποία μένουν στο συρτάρι. Πάντως, επειδή το γράψιμο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση τα ξεκίνησα σχεδόν ταυτόχρονα και τα κάνω όλα αυτά τα χρόνια παράλληλα, μπορώ να πω ότι τα αγαπώ εξίσου.
Ταλέντο, τύχη, δουλειά... Για να έχει κάποιος μια τόσο μακρόχρονη καριέρα σε έναν τόσο ανταγωνιστικό χώρο, σίγουρα χρειάζεται και τα τρία. Με ποια σειρά θα τα έβαζες ανάλογα με το πόσο σημαντικά είναι;
Χωρίς να θέλω να φανώ υπερφίαλη, θα έβαζα πρώτο το ταλέντο, δεύτερη την τύχη και θα συμπλήρωνα την πρώτη τριάδα με κάτι άλλο: την τόλμη. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα συναδέλφων που υπήρξαν πολύ τυχεροί, χωρίς να έχουν τα απαραίτητα εφόδια, και δεν άντεξαν πολλά χρόνια – έτσι ξέρω ότι η τύχη δεν αρκεί. Όμως το πιο βασικό για να μείνεις στην τηλεόραση νομίζω πως είναι να μην είσαι κάτι άλλο από ό,τι είσαι στη ζωή σου. Το τηλεοπτικό γυαλί είναι ένας μεγεθυντικός φακός. Αν εκεί παριστάνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι, ο κόσμος αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει και θα σου γυρίσει την πλάτη.
Ως γυναίκα, χρειάστηκε να προσπαθήσεις περισσότερο για να αποδείξεις ότι αξίζει να βρίσκεσαι σε αυτό τον χώρο;
Νομίζω ότι η τηλεόραση είναι ένας χώρος που αγκαλιάζει τις γυναίκες – εξάλλου οι παρουσιάστριες είναι περισσότερες από τους παρουσιαστές. Βέβαια, ο συγκεκριμένος χώρος έπεσε από πολύ νωρίς στην παγίδα του στερεότυπου και η ιδιωτική τηλεόραση μας ήθελε από το ξεκίνημά της πολύ περιποιημένες, πολύ αδύνατες, βαμμένες, ντυμένες και χτενισμένες στην εντέλεια... Οι άνδρες δεν είχαν τέτοια προβλήματα, έκαναν καριέρα ανεξάρτητα από την εμφάνισή τους. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια διαπιστώνω με χαρά ότι αυτό το καλούπι πάει να σπάσει και η τηλεόραση δείχνει διατεθειμένη να αγκαλιάσει τις γυναίκες όπως κι αν είναι.
Τα τελευταία χρόνια έχεις μια σταθερή παρουσία στο κομμάτι του infotainment. Αυτό είναι το τηλεοπτικό πεδίο που σε εκφράζει;
Θεωρώ ότι αυτό που στην τηλεόραση ονομάζουμε "απογευματινό infotainment Σαββατοκύριακου" είναι κάτι που έχω χτίσει και υπηρετώ με αγάπη. Δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω αν εγώ το διάλεξα ή αν... με διάλεξε εκείνο, λόγω των συνθηκών και της επικαιρότητας. Δεν ήθελα να συμβαίνουν γύρω μου σοβαρά πράγματα κι εγώ να ζω σε μια ροζ φούσκα, να μιλάω μόνο για μόδα ή για ομορφιά. Με ενδιαφέρει να είμαι μέσα στα πράγματα και, επιπλέον, νιώθω ότι είναι κάτι που μπορώ να υπηρετήσω.
Αν μπορούσες να κάνεις μια οποιαδήποτε εκπομπή, χωρίς να σε απασχολεί αν θα έχει τηλεθέαση ή εμπορική επιτυχία, τι θα επέλεγες;
Το όνειρό μου θα είναι πάντα μια εκπομπή βασισμένη αποκλειστικά σε συνεντεύξεις, στα πρότυπα των αμερικανικών late night shows, ένα πολύ προσωπικό τετ-α-τετ με τον εκάστοτε καλεσμένο, που μεταδίδεται ζωντανά και όχι μαγνητοσκοπημένο. Ξέρω, βέβαια, ότι αυτό θα μείνει για πάντα όνειρο γιατί κανένα κανάλι στην Ελλάδα δε θα επενδύσει σε κάτι που προβάλλεται σε μια ώρα που δεν εξασφαλίζει διαφημιστικά έσοδα.
Ακούγεται κάπως σαν το Αλάτι και πιπέρι, που παρουσίαζε ο πατέρας σου στη δημόσια τηλεόραση.
Πράγματι, δε διαφέρει και πολύ από αυτό που έκανε ο μπαμπάς μου, ωστόσο εκείνος το έκανε λίγο "εκ του ασφαλούς" γιατί στη δεκαετία του ’70 δεν υπήρχε ιδιαίτερος ανταγωνισμός. Επιπλέον, ο καλλιτεχνικός κόσμος εκείνης της εποχής ήταν τρομερά γενναιόδωρος μαζί του κι έτσι μπορούσε να φιλοξενεί στον ίδιο καναπέ τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τον Σωτήρη Μουστάκα, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Κώστα Βουτσά και όλοι συνυπήρχαν αρμονικά και πρόσφεραν στους τηλεθεατές γέλιο και συγκίνηση. Νομίζω ότι, αν εγώ σηκώσω σήμερα το τηλέφωνο και καλέσω πέντε κορυφαίους ηθοποιούς και τους πω "Ελάτε να κάνουμε όλοι μαζί μια εκπομπή", η απάντηση θα είναι "Αστειεύεσαι; Διάλεξε έναν και πες μας ποιος θέλεις να έρθει".
Πρόσφατα, με αφορμή δηλώσεις σου, έγινε μια συζήτηση για τη σχέση σου με τους συνεργάτες σου. Είσαι απαιτητική με την ομάδα σου;
Είμαι ένας άνθρωπος πολύ γενναιόδωρος και καθόλου ζηλόφθονος με τους συνεργάτες μου. Είμαι ευτυχισμένη όταν περιβάλλομαι από ταλαντούχα ικανά πλάσματα που δε βαριούνται και ξέρουν με σιγουριά ότι μαζί μου θα βρουν χώρο και χρόνο να φανούν, να μιλήσουν, να ξεχωρίσουν. Φυσικά είμαι απαιτητική, όπως και όλοι οι άλλοι είναι τρομερά απαιτητικοί από μένα. Ο αρχισυντάκτης μου, το κανάλι και, πάνω απ’ όλους, ο κόσμος! Γιατί στην τηλεόραση εργαζόμαστε ουσιαστικά, δεν περνάμε την ώρα μας ούτε κερδίζουμε λίγη εφήμερη δημοσιότητα.
Διαβάστε περισσότερα στο madamefigaro.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
