Δύο είναι οι ρυθμοί στους οποίους ζούμε τις τελευταίες μέρες: Σε ρυθμούς Χριστουγέννων και σε ρυθμούς "Maestro". Και πες για το πρώτο είναι απολύτως λογικό μιας και η αγαπημένη γιορτή μικρών και μεγάλων απέχει μόλις δύο εβδομάδες. Το δεύτερο ωστόσο, έχει τη μορφή του έκτακτου και ξαφνικού, μιας και το "Maestro” η εξαιρετικά πετυχημένη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, "έριξε αυλαία" – for now αν κρίνουμε από τα μισόλογα των συντελεστών – με τα σχόλια να είναι διθυραμβικά.
Και πώς να μην είναι όταν δημιουργός είναι ο πολυτάλαντος Χριστόφορος με "το άγγιγμα του Μήδα". Δεν είναι τυχαίο ότι η επιστροφή του στην τηλεόραση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και δεν είναι τυχαίο ότι το "Maestro” συγκέντρωσε όχι μόνο το ενδιαφέρον και την αγάπη του κοινού αλλά και των κριτικών.
Μία όμορφη ιστορία σε ένα μαγευτικό μέρος, η οποία τελικά δεν είναι και τόσο όμορφη, μιας και τη μαγεία χαλάει η φυσική ροή των πραγμάτων αλλά και το απρόβλεπτο της ίδιας της ζωής. Ο χαρισματικός Χριστόφορος, έχοντας επιδείξει χρόνια τώρα τις ευαισθησίες του, καταπιάστηκε με μία σειρά από θέματα – ταμπού για την ελληνική κοινωνία, δημιουργώντας ένα όμορφο αποτέλεσμα που 'αγγιξε” την καρδιά του τηλεθεατή, τον προβλημάτισε και – σε κάποιες περιπτώσεις – τον έκανε να ταυτιστεί.
Και ενώ οι θαυμαστές της σειράς περιμένουν με αγωνία ένα hint που να κάνει λόγο για τέταρτη σεζόν, η δημοσιογράφος Πόπη Διαμαντάκου, με πρόσφατη ανάρτησή της στο Facebook, εκφράστηκε με πολύ σκληρά και άδικα λόγια για τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.
Ακολουθεί η ανάρτηση:
"Ο εραστής με τη ...βερμούδα
Έχτισε χαρακτήρες, βρήκε τους καλύτερους να τους ερμηνεύσουν από την Ανδριολάτου, που μας πρωτοσύστησε μέχρι την Χάρις Αλεξίου, ευχάριστη έκπληξη, τον Τσορτέκη σε έναν απο τους αγριοτερους ρόλους στην ελληνική τηλεόραση, αλλά ήταν εξαιρετικός, την Καβογιάννη, την Γουλιώτη, τον Μουρατίδη, τον Κώστα Μπερικόπουλο, πολύ πολύ ανθρώπινα "ελαττωματικό" αστυνόμο Κουβά, όλοι πολύ καλοί και μαγευτικά τοπία και μοντάζ και μουσικές και ατμοσφαιρικό ήταν και σασπένς είχε, όλα πολύ καλά για το Maestro, αλλά είχε ένα μεγάλο ελάττωμα, το ίδιο που έχουν όλα τα Παπακαλιάτεια έργα και δεν μπορούν στ αλήθεια να απογειωθούν. Θα μπορούσαν. Θα μπορούσε να του συγχωρεθεί ακόμη και το διδακτικό ύφος που έχει μονίμως στα κοινωνικά θέματα γιατί τολμάει έστω και τα θίγει.
Όμως επιμένει να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο ο ίδιος ο Χριστόφορος, αλλά ως ηθοποιός είναι ατάλαντος.
Όλα τα καλά έχει και πολλά μπορεί να κάνει, τον ηθοποιό όμως όχι. Και επειδή διαλέγει τους καλύτερους, δίπλα τους δείχνει ακόμη χειρότερος. Είναι τόσο κρίμα!!! Ενώ απόλαυσα τη σειρά, τέλεια για χάζι τις βροχερές ημέρες, μου ήταν αφόρητες οι σκηνές που εμφανιζόταν. Ειδικά με τις βερμούδες... και να υποδύεται και τον εραστή. Ο εραστής με τη βερμούδα - βολική στη ζέστη, αλλά δεν του πάει, πως να το κάνουμε... Τι να πω!!! Ο.ίδιος που φρόντισε τόσο την αισθητική των πλάνων, χώροι, δρόμοι, φύση, πρόσωπα, χρώματα, όλα τέλεια, να μην μπορεί να αντιληφθεί το λάθος του ...”.
Επιτρέψτε μας να διαφωνήσουμε κα. Διαμαντάκου αλλά ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Χριστόφορε είσαι ο αγαπημένος μας και περιμένουμε με αγωνία την τέταρτη σεζόν – αν υπάρξει – του "Maestro".
Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη;
Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη είναι "ελίτ". Η ελίτ της τηλεόρασης, ο πιο επιτυχημένος, ο πιο ακριβοπληρωμένος, ο πιο μουράτος. Ο Παπακαλιάτης αρέσκεται στο να πουλάει μούρη με τις δουλειές του και αυτό περνάει στο κοινό, το ψαρώνει.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης στον χάρτη του μυαλού μου για εκείνον έχει τρεις σταθμούς. Ο πρώτος είναι ο Λάκης Λαζόπουλος και οι "Δέκα Μικροί Μήτσοι". Το τεκνάκι του "Παμ' πλατεία", που έκανε και ένα μικροπέρασμα από το "Ντόλτσε Βίτα", στο οποίο ομολογουμένως πολλή σημασία δεν του δώσαμε. Στα bullets της εποχής τον θυμάμαι να κάνει και τον μικρό αδελφό του Σταύρου Ζαλμά στο "Άγγιγμα Ψυχής", για το οποίο στην καριέρα του δεν μιλά κανείς. Στο "Άγγιγμα Ψυχής" γίνεται ζευγάρι με τη Δήμητρα Ματσούκα, μιλάμε για Εθνική Ελπίδων τότε.
Ο δεύτερος σταθμός είναι αυτό που θυμάμαι ως "οι σειρές του Παπακαλιάτη". Είναι ένα κεφάλαιο στην καριέρα του Χριστόφορου που κάνει σερί τηλεοπτικών επιτυχιών, λίγο πιο ενήλικου περιεχομένου από την ηλικία μου (με πέτυχαν από τα 13 μέχρι τα 20 περίπου), που σκάνε τηλεοπτικά χιτ το ένα πίσω απ' το άλλο. Το "Η ζωή μας μία βόλτα" το είδα σερί στα 14 ένα καλοκαίρι -μάλλον του 2001- που έπαιζε αμέσως μετά το "Στην κουζίνα ολοταχώς" με τον Ηλία Μαμαλάκη στο MEGA, τότε βλέπετε δεν υπήρχε σήμανση περιεχομένου και μπορούσες να παίξεις ό,τι ήθελες στις 5 το απόγευμα (μάλλον). Ακολούθησε λογικά το "Να με προσέχεις" που το έκαψα τελείως.
Διαβάστε περισσότερα στο Yupiii.gr